The Essex Experience Walk 2017

Hardlopen was er het afgelopen weekend niet bij, maar wandelen des te meer. Evenals vorig jaar waagde ik mij met 51 anderen aan de oversteek naar het Verenigd Koninkrijk om aldaar deel te nemen aan de Essex Experience Walk. Op basis van eerdere ervaringen - niet in de laatste plaats met de voortreffelijke organisatie door het driemanschap Jo(han) Knoester, Wouter van der Bilt en Jaap van Eyk - zou dit ongetwijfeld een schitterende wandeling worden.

Vrijdagavond ging ik met de bus naar Hoek van Holland. Niet met de trein, want het station Hoek van Holland (Haven) is tijdelijk buiten gebruik vanwege de aanleg van een metrolijn van Rotterdam naar 'De Hoek'. Dat project zal naar verwachting in september 2018 zijn voltooid.

In de aankomsthal overhandigde Johan ons een keurige envelop met inhoud: plattegrondjes van Harwich en Colchester, een Boarding Card, informatieboekje over de boot (Stena Britannica). Daarna volgde het ritueel van wandelen via diverse overdekte wandelpassages met roltrappen en paspoortcontroles naar de boot, waar we meteen van onze hut gebruik konden maken. Afgezien van een biertje in een van de lounges later op de avond, heb ik veel tv gekeken: DWDD, Pauw, Ilja Gort in Italië, Nieuwsuur enzovoorts.
Die boot is trouwens geweldig, het is meer een drijvend hotel, daarover hier meer.

Na een deels doorwaakte nacht 's ochtends toch vroeg op. Dit temeer omdat wij vanwege de veranderde tijdzone een uur eerder uit de veren moesten. Meteen maar even onder de douche en daarna naar Dek 9 voor 'een klein ontbijt' in een van de zij-lounges. Na de ontscheping bracht een transferbus de 'voetpassagiers' van boot naar terminal waar we via het perron het busstation konden bereiken. Voor mij een meer dan bekend terrein, in het verleden gingen we menigmaal met een bus of dubbeldekker van daaruit naar een lokatie in Harwich om deel te nemen aan de Discovery Run.

In Harwich stapten we uit en begonnen we aan de wandeling. We kwamen langs diverse markante locaties zoals de vuurtoren (Lighthouse), 'The Electric Palace' (de oudste bioscoop van England) en diverse andere objecten op de route langs het strand, deels over de kade en een boulevard. Tijdens de Discovery Runs hebben we hier menigmaal overheen gerend.

Op een gegeven moment ging het stadsdeel van Harwich over in een uitgestrekt natuurgebied. De gele schittering van koolzaadvelden waarlangs wij vorig jaar trokken was nu - of op deze lokatie - een stuk minder, maar evengoed was het een fraai en afwisselend landschap met uitgestrekte vergezichten.

Er kon 14, 21, 25 en 30 km worden gewandeld. Onderweg hebben wij nog gepauzeerd bij de Little Oakley Football Club waar wij gastvrij werden onthaald met koffie en koekjes, en op het ca. 25 kilometer punt bij The Strangers Public House voor de lunch met soep en broodjes. Zelf hield ik het daarna voor gezien, want ik wilde nog wat tijd doorbrengen in Colchester.

De wandelroute zelf is trouwens hier te downloaden. Essex Walks: The Essex Way.

's Middags, na de busrit van Bradfield naar Colchester, streek ik met twee medelopers op een terras neer. Gezellig 'bierend' (Heineken), waarna een van ons, Dirk Monsma, opeens zin kreeg in een zogeheten 'Wet Shave' beurt bij een turkse kapper naast de pub. In de tijd dat ik een 'ommetje tussendoor' maakte werd hij geknipt, geschoren en onderging hij - naar hij later vertelde - een uitgebreide gezichts- en handmassage. Eerlijk is eerlijk: zelden zo'n goedgeschoren manspersoon gezien.


Weer later arriveerden de laatste lopers van onze groep in Colchester, waarna men - ieder voor zich - 'ergens' ging eten. Johan leidde ons groepje naar een leuke 'typical British' pub, waar het bier best was maar ook de maaltijden. Helaas waren de laatste drie porties 'Fish and Chips' nèt besteld, dus Johan en ik hebben als alternatief een soort krokante kip-nuggets met chips (patat) en gefrituurde ui-ringen besteld. Wat ook goed te doen was.

Daarna even door Colchester gelopen in afwachting van de bus die ons om 08:30 uur naar Harwich terug zou brengen. Martin den Heijer en ik 'sneakten' nog een of andere luxueus ogende ijszaak in, waar we na enig wachten een voortreffelijke 'scone' scoorden met aardbeienijs voor Martin en chocoladeijs met slagroom voor mij. Daarna in de beschutting van een abri - want de het werd weer aardig koud met die wind - gewacht op de bus. Tegen half negen kwamen steeds meer van onze loopgenoten, gelukkig liet de bus niet lang op zich wachten.

Uiteindelijk weer netjes op tijd in Harwich en op de boot 'Stena Hollandia' die voor een rustige overtocht zorgde. Om acht uur waren we in Hoek van Holland. Afscheid genomen en veel 'tot de (of een) volgende keer!' over en weer. Wat mij betreft komt die volgende keer er zeker wel!

Meer foto's van deze mooie wandeling staan in mijn album, maar zijn ook via deze site te bezichtigen!

Koningsdag natuurlijk

Op deze dag overheerst de kleur oranje. Het is immers Koningsdag. Onder onze inheemse zangvogels is alleen bij de roodborst iets van oranje zichtbaar, terwijl de enige koningen in onze buurt winterkoninkjes zijn. En zomerkoninkjes, maar die gaan op de cake of de boterham. Maar winterkoninkjes laten zich vooral 's ochtends horen: tijdens een van mijn matineuze wandelingetjes hoorde ik er een aantal luidkeels zingen vanuit de bomen op de Laan van Meerdervoort. Het is vandaag ook een dag waarop door menigeen flink gepimpeld zal worden, en niet alleen door onderstaande mees.



Nu we het toch over vogels hebben: in wat meer groene gebieden zoals Meer en Bosch en Bosjes van Pex hoor je momenteel vele vogels zingen: fitis, tjiftjaf, roodborst, merel, heggemus, vink, zwartkop en wat verderop, in het Westduinpark, ook nachtegalen en zanglijsters. Moet er eigenlijk bij schrijven: 'onder veel meer'. Jaren eerder heb ik eens het aantal soorten geteld in onze regio, ik kwam zeker op 30 uit. Zou ik weer eens kunnen doen.

Even nog een alinea toevoegen dat voor niemand interessant is maar toch..... Dinsdag heb ik een uurtje hardgelopen, vooral door Meer en Bosch, maar ook een stukje Ockenburgh en Hyacintenbos meegepakt.

Woensdag overdag liep ik 110 minuten over onder meer overwegend moeilijk terrein (duinen en duin/bospaadjes). Dit omdat ik een inhaalslag wil maken. Feit is dat ik de laatste maanden nauwelijks op 'duur' train. Als je dat een tijd niet hebt gedaan valt dat niet mee. Maar het is wel nodig want over twee weken moet ik - nou ja, wil ik - 22 kilometers door het Limburgse heuvellandschap overbruggen.

Dat gaat niet meevallen (Koning van Spanje trail op 6 en 7 mei). Ik ga er heen met een aantal mensen van mijn 'oude' - en veel snellere - groep 5.

Gistermorgen vroeg ging ik benend via de Bosjes van Pex naar de Jumbo aan de Goudsbloemlaan. Daar haalde ik wat broodjes voor het ontbijt - wat bijna altijd neerkomt op vier geweldige croissantjes voor slechts één euro.  Het groengebied naast de Goudsbloemlaan is smal maar kan niettemin als een natuurgebiedje worden beschouwd. Vorig jaar zag ik hier nog de ijsvogel...

SucZESDE Zier Lenteloop

Het is lente, het is lente, ik voel het aan mijn .... Maar vandaag even niet. Ik heb het dus over mijn benen, want daarin ontbrak de echte pit. Dat had zijn reden. Na een week vol verhuis- en andere perikelen en nauwelijks tot niet (hard)lopen, ging ik vanmorgen onbevangen en met geen andere ambitie dan 'rustâg laupûh' naar de Zier Lenteloop. Evenals vorig jaar, was er een behoorlijke belangstelling voor deze loop, een paar honderd personen. Niet alleen had het merendeel van de lopers zich vooringeschreven, er waren ook veel na-inschrijvers. Lange rijen voor de inschrijftafels dus.

Het was fris lenteweer. Wat heet (nee, het was verre van heet),  toen ik van huis vertrok was het nog ijzig koud. Een jackje tijdens de loop leek dus geen overbodige luxe. Echter klaarde het tegen de tijd dat de 5 en 10 km lopers van start gingen (om 11:00 uur) flink op, dus uiteindelijk ging het jackje uit maar wel de lange broek aangehouden. Dat laatste was ook niet nodig, maar het was mijn keuze op dat moment.

Voordat de 5- en 10 km lopers van start gingen, hielden enkele RaceRunners voor de eerste keer een wedstrijdje (een RaceRunner is een soort driewielfiets zonder pedalen en met een borststeun. Kinderen met een handicap kunnen zich hiermee voortbewegen door te lopen of te rennen).

Daarna was er de Kidsrun over één kilometer, sommige kinderen kunnen erg hard lopen, dat blijkt ook uit de uitslagen.

En dan het 'hoofdnummer' als ik dat zo mag noemen. Ditmaal startte ik in de achterste gelederen en besloot het rustiger-aan te doen dan anders, meer op natuurlijk gevoel dan op snelheid. Dat ging best aardig, in ruim 26 minuten werd het 5 km punt gepasseerd - ik liep steeds vlak achter Ton Gerritsen die een dame aan het 'hazen' was - maar een kilometer verder begon ik het toch zwaar te krijgen. Dat kwam deels door het heuvelachtige parcours, deels door de zon die nu ondubbelzinnig scheen.

Uiteindelijk bereikte ik na ruim 54 minuten de meet, vlak na Ton G., en dat viel mij toch niet tegen, gelet op het ingehouden lopen. Aan de andere kant: ik had niet veel sneller gekund als ik 'anders' had gelopen. Dus tevreden richting douche, daarna omkleden.

Na afloop was er een loterij op startnummer, er werden vooral sportartikelen - shirtjes, sokken, schoenen enz. - verloot. Dit onder grote belangstelling op het volle terras, want inmiddels was het daar goed toeven in de zon.

Daarna was het nog lange tijd gezellig in de kantine. Pas tegen half twee fietste ik met onder anderen Frank en Paul terug naar huis. Allemaal met een tevreden gevoel, weer een mooi en lekker loopje achter de rug!

De uitslagen van deze editie van de Zier Lenteloop staan hier!

En een leuke filmische impressie van deze loop, gemaakt door Gerard Oomen!

Werkzame dagen

Weer bijna een week voorbij waarin amper is getraind, maar wel veel is gebeurd. Maar of deze nu zo 'blogwaardig' zijn.... Toch morgen maar meedoen aan De Lenteloop...

Na het dagje Duinrell op dinsdag volgde een woensdag waarop mijn vrouw jarig was maar dat werd niet echt gevierd. Met zwager en (schoon)zus moesten wij de woning van mijn - naar Drenthe verhuisde - schoonmoeder 'rippen' omdat het schoon en kaal moest worden opgeleverd: alles moest er uit. meubilair, apparatuur, gordijnen, vloerbedekking - ook de vaste - en.... nou ja, alles. Een groot deel van de inboedel werd op donderdagavond op straat 'bij het grootvuil' gezet. Een ander deel verhuisde naar dankbare surinaamse buren, die bijna alles wel konden gebruiken. Vandaag gaan we - met zwager en een van zijn zonen - het laatste deel inladen, dat gaat allemaal mee naar Drenthe.

Deze week heb ik ook een rugzak met daarin een dure fotocamera en mijn portemonnee inclusief alle pasjes laten liggen in de bus. Toen ik daar twintig minuten later achter kwam, heb ik - met dank aan zwager die mij een zetje gaf - onmiddellijk bij het dichtstbijzijnde busstation navraag gedaan, maar helaas was niets gevonden en ook naderhand leverde herhaaldelijk checken bij HTM en online bij gevonden voorwerpen niets op. Shit happens. Dus moest er van alles geregeld worden: giropas blokkeren, ID-kaart aanvragen - snelste mogelijkheid was donderdag bij Stadsdeelkantoor Escamp, ik moest nog snel op en neer op de fiets, had geld bij me maar er kon alléén met pin worden betaald en mijn pasje had ik direct laten blokkeren. Kon wel het pasje van mijn vrouw gebruiken dus moest in allerijl worden opgehaald.

Op woensdagavond zijn we voor de verjaardag van mijn vrouw uit eten gegaan bij Bistro Berg en Dal. Evenals de vorige keren was het er gezellig en goed. Donderdag hebben we - na een dag vol verhuisactiviteiten - bij een toko in de Appelstraat een gevarieerde indische maaltijd gehaald en naderhand tussen de verhuisdozen verorberd. Donderdagochtend trouwens ook nog even hardloopschoenen gekocht voor zwager Wim bij Zier Running, dat is bijna een jaarlijks ritueel aan het worden. Wel leuk, zelf heb ik nog genoeg schoenen maar ben wel weer aan verversing toe. Komt later wel.

Gisteren was een 'vrije vrijdag' waarbij ik 's ochtends toch nog puf genoeg had om naar het krachthonk te gaan. Alleen Wim Hartman was aanwezig, dus we konden het gebruikelijke schema op relaxede wijze afwerken.

Het was trouwens best druk op en rond de atletiekbaan, veel kinderen, in Mondriaan-jacks geklede begeleiders en overal speeltoestellen zoals springkussens. Een en ander hield verband met de zogeheten Koningsspelen. Alle basisscholen van Nederland doen daaraan mee.


Voor de rest nog wat gewandeld en met mijn pocketcam - die heb ik nog - de voortschrijdende bloei van een en ander vastgelegd, zowel in eigen tuin als in de duinen. Want het mag dan fris zijn voor de tijd van het jaar, de natuur lijkt zich daar in onze regio weinig van aan te trekken.

Geen paas-rel, wel duinrell...

Geen sportieve evenementen dit weekend, de verkoudheid heeft er flink ingehakt.

Wel waren wij gistermorgen, op tweede paasdag, klaar voor een fietstochtje richting Clingendael, toen onze dochter belde: of wij zin hadden om naar Duinrell te gaan. Tuurlijk, vooral ook leuk voor kleindochter Chloë en als rechtgeaarde grootouders zeg je daar geen nee tegen.

In december was ik ook in Duinrell, al was dat toen om meer sportieve redenen, namelijk deelname aan de Duinrellcross. Het attractiepark was toen nog niet open. Gisteren wel en - zoals niemand zich zal verbazen - was het op deze tweede paasdag behoorlijk druk. Bij aankomst bleek het parkeerterrein vol en verwezen jongens met hesjes ons naar parkeergelegenheid anderhalve kilometer terug. Dat werd dus een stukje lopen naar de ingang.

Het is ook droog gebleven, er was meer zon dan verwacht als was de wind ijzig koud wat vooral op beschaduwde plekken en tijdens bewolkte momenten goed merkbaar was. Had toch beter mijn winterjack aan kunnen trekken. (Luister ik eens een keer niet naar mijn vrouw, heeft zij weer gelijk ;-)).

Wat ons - naast de hoge toegangsprijs - vooral opviel was dat sommige attracties wel aan een 'update' toe zijn. Dat geldt zeker voor de Play Kwek Show (kikkershow naar voorbeeld van de soundmixshow van Henny Huisman) met oubollige poppen en muziek in jaren tachtig stijl. Maar de allerkleinsten zullen het best leuk hebben gevonden.

Dat gold zeker voor de andere attracties zoals de speeltuin, de trollentrein, de trampolines en de vele locaties waar je iets kunt eten en/of drinken.

's Avonds gingen we uit eten bij café-restaurant Franklin aan De Valkenboslaan. Dat bleek een goede keus, een gezellige tent met een beetje 'bistro-achtige' uitstraling en dito sfeer. Het eten was meer dan prima en er is een ruim assortiment aan drankjes waarvan de prijs weliswaar aan de hoge kant was. De bediening was top, vriendelijk en attent, aardige dames. Niet bij uitstek een restaurant om met kinderen heen te gaan - we moesten zelf een kinderstoeltje meenemen - al was Chloë zeker niet onwelkom. Maar zij is dan ook een rustig en lief kindje, dat scheelt.

Naar de bollen!

Naar de bollen

Tekst: Jacques van Tol Muziek: Louis Davids (1933)
Wanneer de bollen bloeien in hun wondertere kleuren

En zoetbedwelmend geuren

Daar ginds bij Hillegom

Dan zegt Moe: “Pa, de bloemenvelden maggen we niet missen”

Maar Pa bromt: “Ik ga vissen

Wat zie je aan zo’n blom”

Na enige discussie komt er een echtelijke wrijving

Ma wenst hem een verstijving

Of ‘n taam’lijk dik gezwel

Pa snapt het niet direct

En staat eerst wat verwonderd

Zegt dan: “Ben je be…reid schat”

En daar gaat het heele stel

refrein:

    Naar de bollen

    Naar die prachtige bollen

    Waar je sprakeloos geniet

    Van de kleuren, die je ziet

    Naar de bollen

    Die heerlijke bollen

    Want die zie je maar eenmaal in het jaar 

Men ziet de cavalcade in een moterbussie stappen

De kind’ren ginnegappen

En deinen heen en weer

Ma trapt een mag’ren heer

Die z’in de bus passeren moeten

Een beurs plekkie in z’n voeten

En lispelt: “V’rekskuzeer”

“Marietje”, zegt Ma, “Zit niet aldoor in je neus te pulken”

Het kind gaat aan het bulken

En Pa vermaant z’n vrouw

“Dat jij ‘t niet gracieus vindt

Het is je eigen neus, kind

Ze pulkt toch niet in die giechel van jou” 

refrein

Bij ‘t dolen door de velden slaakt Marietje plots’ling kreten

“Een slang het me gebeten

Ik ga het hoekie om”

Ma zegt: “Het is een fietsband, leg niet zo gemeen te janken

Dat he’ j’ aan j’ vaar te danken

Die wou toch naar Hillegom”

Ze peinst over een frontaanval, gevolgd door ‘n tatouage

Zegt iets over een blamage

Zo’n dikke dronken os

Pa zegt: “Oud fregat

Wat let me of ik nek je”

Draait onder dat gesprekje

Een paar ledematen los

refrein


Meer foto's van onze mooie bollenvelden staan hier!

Maar het bleef niet bij Hillegom en de bollen, iets eerder deze dag was ik in de Hortus Botanicus in Leiden. Ook daar staat nu veel in lentebloei. Het was er erg druk trouwens. In het winkeltje van het bezoekerscentrum kocht ik nog wat voor 'thuis' (plakplaatjes van zangvogels, kruidenthee en zonnebloempitten). Hieronder enkele foto's van de Hortus op dit moment, meer foto's staan hier.