Halve marathon Monster 2022: ouderwets gezellig

Foto van Sandra Kleijn
V.l.n.r. Karin Day, Cynthia Ghijsels, Sanny Schoon, Sandra Kleijn, Cultuurbarbaar en Alex van den Berg

Koud hè? De eerste ietwat winterse herfstdag van dit jaar. Toch maar gaan lopen. 

Er begint weer wat regelmaat in de trainingen te komen. Maandag(soms) en woensdag volg ik Groep Carel/Jos/Francis en in het weekend doe ik als het even kan mee met een prestatie- of wedstrijdloopje.  

Gisteravond heb ik mij op de valreep ingeschreven voor de 5.4km loop in Monster. Online, via de PC. Dat is de kortste afstand in het kader van het drieluik Halve Marathon - 10.3 kilometer - 5,4 kilometer. 

Met Jan G. ging ik met tram en bus naar Monster. Jan ging mee als supporter en niet als loper in verband met geïrriteerde hamstrings. Bij bushalte Watergat uitgestapt, waarna het nog een kwartiertje lopen was naar Sporthal De Wielepet. Het was behoorlijk fris, de winterjas bleek geen overbodige luxe. Toch leek het iets minder koud dan toen we van huis gingen. Ruim een uur voor de start van de eerste afstand ('de halve') waren we in de sporthal. Startnummer en chip bij de betreffende stand opgehaald. Daarna aan de bar wat gedronken, vervolgens de kleedruimte bezocht. En dat alles onder de klanken van een leuk bandje dat op het podium in de hal vrijwel onafgebroken stond te spelen, veel covers van bekende pop- en rocknummers.

De start was ditmaal voor het sportcomplex. Koud-koud-koud. Om 14:00 uur vertrokken de halve marathonners, tien minuten later de 10.3km lopers. De 5.4km lopers vertrokken om tien voor half drie. 

Ik liep 'm als training. Eerst liepen wij zo'n 2.5 kilometer via het verharde voet- en fietspad door de duinen, vervolgens linksaf het strand op dat vooral in het begin, zeg zo'n 400 meter, zwaar beloopbaar was vanwege het supermulle zand. Op dat stuk wandelde ik meer dan dat ik liep. Maar daarna liep ik naar het meer verharde deel langs de zee, dat liep toch beter. Uiteindelijk had ik de laatste kilometer nog iets over en kwam in ruim 37 minuten over de finish. Niet snel, maar er zat niet veel meer in en heb toch met voldoening gelopen.

Nanda maakte - na zelf een keurige tijd te hebben gelopen - bij de finish een foto van mij. Erg uitgeput zien ik er niet uit, wel flink aangekleed. Vandaar dat ik niet zo'n last had van de kou... 

Na een lekkere stevige beker snert met worst - hoe toepasselijk op deze koude dag - en een mooie handdoek rijker, gedoucht en omgekleed. In de bar even gepraat met Alex van den Berg, waarna in de hal de winnaars in de verschillende categorieën het erepodium bestegen. Een van de dames die elke woensdag met een vriendin snelle rondjes op de baan van Haag Atletiek draait (Marlies Kort), bleek tweede dame in haar categorie te zijn geworden (Carla Ophorst werd eerste), met haar telefoon heb ik nog wat foto's van haar gemaakt.

Overigens was ik niet de enige HAAGenaar die had gelopen. Karin Day en Sandra Kleijn hadden 'de halve' gelopen, Eddy Doorschodt, Jan Wierenga en Paul Wobbe de 10.3 km. en Jolanda de 5.4 km. Nu zal ik er ongetwijfeld een paar vergeten zijn. Die paar waren er dus ook! 

Over de goede sint en zijn bieren

Na twee jaar corona, kwamen Sinterklaas met zijn gevolg afgelopen zaterdagochtend aan in Leidschendam, bij de Sluiskant. En zoals altijd had zich daar een grote menigte verzameld om de goedheiligman te verwelkomen. Wij waren er ook bij, dat wil zeggen twee opa's, twee oma's, drie kleinkinderen en hun ouders. 

Ondanks alle negatieve verhalen over sinterklaas en zijn geroetveegde gevolg, blijft het sinterklaasfeest een sterk in onze samenleving gewortelde traditie, gezien de grote opkomst.

Na de intocht en de presentatie van de sint op het podium op de Damlaan, gingen we terug naar het haventje bij de Oude Sluis om bij Fratelli de lunch te gebruiken.

Biertjes proeven

Om half twee verlieten we het restaurant en liepen naar de auto's die verderop geparkeerd stonden. Ik reed met schoonzoon Daniël mee terug, hij zette mij af op de Lisztstraat in Loosduinen, waar Arne een bierproefmiddag had georganiseerd voor de 'Haagse Biervrienden'.

Wij waren met vijf man en ieder had drie biertjes meegenomen die ter plekke - over vijf proefglazen verdeeld - uitgeschonken werden. Dit ging vergezeld met appeltaart en brood (zelf gebakken door Rob), kruidnoten en ander strooigoed, kaasblokjes en chips.

Een dag eerder had ik bij bierwinkel Alsem aan de Loosduinseweg voor deze gelegenheid drie mij onbekende biertjes gekocht. Eigenlijk wilde ik de biertjes kopen die ik een maand geleden op een terras in Durbuy (Ardennen) met smaak had genuttigd. Echter bleek dit een zeer lokaal biertje te zijn die niet bij Alsem verkrijgbaar was. Dan maar 'op de gok' een ander biertje gekocht, de Moinette Brune. 

Ik vond deze qua smaak wat tegenvallen: het is weliswaar een belgisch biertje, maar had een wat scherpe, hoppige bijsmaak. Robbert vond het een biertje met een engels accent. Als je eenmaal doordrinkt is het biertje redelijk te pruimen, al zal ik 'm niet snel opnieuw kopen.

Om in de sinterklaassfeer van deze dag te blijven: het Pepernotenbier van de HEMA kwam wel goed uit de bus, dat was niet het geval bij het Sinterklaasbier. Dat was het minst gewaardeerde biertje vandaag. 

Hoge ogen scoorde het Bokbier Frank, zelfgebrouwen door Frank Inklaar. Erg smakelijk, dit winnende biertje op deze dag. Op de tweede plaats kwam de Tesselaar Dukdalf, een zogeheten Quadrupel. Die andere huisbrouwer, Robbert, scoorde ook goed (derde plaats) met een eveneens heel smakelijk biertje 'Achter de duinen'.

'Welcome in Penradme'(? kon de naam niet goed lezen), het pepernotenbier en La Trappe Puur kwamen op de vierde, vijfde en zesde plaats. 

Het volgende bierproefevenement is nog niet bekend, maar het is niet onwaarschijnlijk dat dit pas volgend jaar gaat plaatsvinden. Dit ook gelet op de feestdagen die voor de deur staan. Gaat weer gezellig worden!

Trainingen hervat

Een van de laatste trainingsweekenden voor het coronatijdperk

Er was een tijd dat ik bijna elke dag (ochtend) een stuk hardliep. Nou ja, zeg tussen 1970 en 2020. Inmiddels is dat teruggelopen(!) tot drie keer in de week. Naarmate je ouder wordt, heb je nu eenmaal meer herstel nodig. Wandelen doe ik wel veel, tussen de vijf en acht kilometer per dag.

De afgelopen maand ben ik wel weer meer gaan trainen in groepsverband. Deze week heb ik zowel maandag als woensdag meegelopen met de groep waarvan Carel, Jos en Francis de trainers zijn. 

Maandag stond het volgende op het programma: 4-8-4-8-4 minuten in dl.3 tempo. Echter ging het niet lekker: ik had zware benen en last van mij knieën, dus halverwege de eerste acht minuten haakte ik af en ben teruggelopen naar de club, grotendeels wandelend.  

Woensdag ging het tot mijn eigen verbazing beter. Francis verzorgde toen de training. Zonder terugval kon ik de tachtig minuten (inclusief warming up) volmaken en goed bijblijven. Op het programma stond toen een duurloopje met daarin drie series van 5x30 seconden.  

Ook Ton, die al een hele tijd niet serieus had getraind, liep goed mee. Dus met een voldaan gevoel na het douchen en omkleden twee biertjes gedronken in het clubhuis. Met mate(n) uiteraard!

Twitterende kanaries en lentesprankels in november

Klimaatverandering: afgezien van de vergaande en vaak discutabele maatregelen, is over die trend amper meer discussie mogelijk. Vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw merkte ik een duidelijke verandering van het klimaat: vanaf dat moment waren er - een enkele uitzondering daargelaten - voortdurend hoge temperaturen in ons land, zeker in de winter. Ook nu is het nog lekker warm voor de tijd van het jaar.

Ook de kanarie van Jan Passchier is de weg kwijt. "Hij denkt dat het lente is: elke ochtend zingt hij dat het een lieve lust is" zei hij bij het koffiedrinken na de training. Dus ook in de dierenwereld wordt er druk getwitterd. Daar zal Musk wel blij mee zijn. Er is wel enige herkenning met die kanarie, want wie voelt niet dat sprankje opgewekte lente-energie? Komt vooral door het mooie weer, dat ook ideaal is voor buitensport.

Het is afwachten, want volgende week wordt echt herfstweer verwacht en of we naderhand een strenge winter krijgen... Het valt te bezien! Voor de energierekening niet te hopen, voor de Elfstedentocht wel.

Na een zomer waarbij het lopen op een laag pitje stond, heb ik mij inmiddels aangesloten bij de loopgroep van Carel en Jos. Dit enkele dagen na een gezellig etentje bij Pavarotti op Kijkduin, waarbij de trainers in het zonnetje werden gezet. 

De woensdag daarop voor het eerst meegelopen, op dat moment hadden we een baantraining met 10 x 400 meters. Best pittig en ik kon het ook niet lang volhouden. Uiteindelijk heb ik aan zes (of was het nou zeven?) meegedaan. Maar het was een goed begin.

De maandag daarop (deze week dus) stond een duurloopje van pakweg anderhalf uur op het programma maar dat werd teruggebracht tot een uur. Wel echter met 2x (5x30 seconden) in tempo 3. Dat klinkt niet zo heftig, maar met mijn weinige en korte trainingen van de afgelopen maanden was het toch heel wat. Afgezien van wat opspelende darmen de laatste kilometers, ging het - voor mijn gevoel - best goed. Geeft de burger weer moed!

En afgelopen woensdag een baantraining. Dat was echt wel pittig: 5x800 meter. Ook nu heb ik het niet helemaal 'vol' kunnen maken, heb één keer overgeslagen en de laatste keer hield ik het na 400 meter voor gezien. Na afloop gezellig thee en later een paar biertjes gedronken in het clubhuis, waar het na een lauwe zomer weer een beetje begint vol te lopen.

Verder nog iets bijzonders? Nou ja, Halloween natuurlijk vorige week in Vroondaal. En ook nog even op dinsdag met onze kleindochter Lily naar Avonturia gefietst om vlees e.d. voor Jax, de hond te kopen.

Avonturia is wel een aparte dierenwinkel, het is welhaast een mini-dierentuin. Zonder giraffen, leeuwen en tijgers maar wel met andere bijzondere dieren: tropische vissen in alle kleuren en maten, slangen, hagedissen en schildpadden, vogels waaronder vrolijke spreekvaardige papegaaien enzovoorts.

Mauritshuis revisited

En donderdag naar het Mauritshuis waar een schilderijenverzameling van de amerikaanse ondernemer Frick - 10 meesterwerken, waaronder werken van Rembrandt en Frans Hals - werd - en wordt - geëxposeerd. Een mooie tentoonstelling. Na een korte pauze met cappucino in het museumrestaurant nog even trap-op naar de bovenste verdiepingen om de vaste collectie oude meesters te bezichtigen.

Wel leuk is dat een van de kleinste schilderijtjes van die collectie - Bellenblazende jongen - door Casper Netscher (een verre voorvader van mij) is vervaardigd. En dat ook de naam Bredius, een bekende kunstverzamelaar aan het begin van de 20ste eeuw - regelmatig opduikt. Zoals menigeen misschien wel weet is dat ik jarenlang in Museum Bredius aan de Prinsengracht heb gewoond.