Fartlektraining werd korte trailrun

Het komt niet zo vaak voor, maar gisteravond waren de mannen in de meerderheid bij Groep 7.  Nu was die groep ook weer niet zo groot, we waren met z'n achten, trainer Arie meegerekend. Verder liepen beide 'Tonnen' (Methorst en Van der Pol) mee, Jan en ikzelf. Van de dames gaven Sanny, Sandra en Odette acte de présence.

Op het programma stond een fartlek, en dat houdt meestal in: een speelse training vol afwisseling. Dat was deze woensdag zeker het geval.

We liepen eerst vanaf de Laan van Poot naar links, gingen bij het Fuutpad naar boven en bij het eerste bospad rechtsaf. In 'de zandbak' volgde een aparte oefening dat min of meer deel uitmaakte van de warming up/loopscholing: Arie legde twee bakstenen op pakweg tien meter van elkaar in het zand, daarna bij wijze van startpunt-markering een forse langwerpige boomtak  zo'n 25 meter verderop.

Beurtelings moesten we vanaf dat punt naar die steen rennen, die met één hand aanraken en tegelijkertijd tien rondjes om die steen heen draaien. Pfoe, dat viel niet mee, ik haalde amper vijf keer waarna ik helemaal duizelig werd en zo snel mogelijk terug naar het startpunt zwalkte. De anderen verging het ook zo, zij het dat ze wel meermalen rond die steen draaiden.

Daarna een stuk door de  de duinen richting strand. Vergat nog te vermelden dat het topweer was deze avond, zomers, veel zon maar niet te warm. Dus de strandsessie verliep voorspoedig, inclusief de twee versnellinkjes door het mulle zand naar boven (waarbij beide keren een prullenbak als keerpunt fungeerde) en de versnelling tussen twee (voormalige) golfbrekers in.

Zelf hoopte ik mee te komen, al was het maar een stukje en waarachtig, dat lukte. Terwijl ik de afgelopen dagen toch veel heb gefietst, en 's ochtends het krachthonk in ben gedoken, ook ditmaal weer met een aardige groep. De vage pijnscheutjes in benen en rug waar ik de laatste tijd last van heb bleven nu achterwege terwijl de 'ausdauer' terug lijkt te komen.

Even voor Kijkduin weer naar boven waarna we door het 'wilde natuurgebied' een laatste lang stuk moesten versnellen door en over de mulle zandheuvels, omhoog en omlaag en dat tweemaal. Ook andere groepen zoals de informeel 'gefuseerde' groepen 4 en 5 waren er bezig.

Dat stuk door het ruige natuurgebied was loodzwaar en zeker bij de laatste forse klim door louter zacht zand moest ik noodgedwongen een stukje in wandelpas naar boven.

Toch weer snel hersteld. Daarna nog een stuk teruglopen naar de Laan van Poot, waar we op het grasveld grondoefeningen deden voor rug, buikspieren en de 'core stability'.

Al met al was het weer een gave training: best zwaar maar een mooi parcours!

Nagekomen Parkpop-post

Zo druk het was op Parkpop, zo rustig was het gisteravond in de duinen. Dat zal over een dag of twee wel anders zijn als de temperatuur omhoog schiet. En de zon schijnt, dat ook natuurlijk.

Na eerder die middag nog een uurtje 'voor mezelf' te hebben gelopen - met wat halve en hele minuutjes voluit er in verwerkt zoals het clubschema aangaf - ging ik na het eten, om een uur of negen, naar buiten voor een wandelingetje.

Het is overigens niet zo dat ik helemaal niemand ben tegengekomen. Uiteraard een paar Haag-vrienden, maar ook deze jongen kruiste mijn PAD. Ik denk trouwens dat het een meisje is, maar dat zullen wij nooit weten want ik heb het diertje niet gekust (het zal maar een schone prins worden en wat moet ik daarmee).

'Het veldje' aan de De Savornin Lohmanlaan staat er momenteel fraai bij vanwege de mooi contrasterende kleurenpracht van grote toorts en Slangenkruid.

Vogels hoor je steeds minder, met uitzondering van merels en zanglijsters (naderhand op de terugweg door Meer en Bosch). Je kunt dieren geen menselijke eigenschappen toedichten, maar als je die zanglijster in het filmpje zo hoort komt toch de gedachte op dat vogels - zeker deze - gevoel voor humor hebben...


Onderweg kreeg ik een 'Appje' van Robbert en Jacqueline, ze stuurden nog enkele foto's van het Parkpop en Saturday Night gebeuren van het afgelopen weekend.


Wie nog wat wil nagenieten van de muziek, op TV West staan leuke fragmenten en ook op Facebook zijn er door diverse festivalgangers - onder wie blogger dezes - concertfragmenten geplaatst.  Van wat ik heb gezien waren The Analoques en Koen Wauters met zijn Clouseau muzikale hoogtepunten, maar Mel C. was geweldig, Kim Wilde gaf een spetterende show weg en andere 'Sexy Things' zoals door Hot Chocolate bezongen, mochten er ook zijn.

Hier een geweldige uitvoering van een Beatles-klassieker van The Analogues!

Parkpop 2018: The Sunday after the Saturday Night before

Melanie C. stond garant voor 'spicey' optreden (foto Richard Mulder)

En toen was er weer de Night of the Park. Of liever gezegd - want vanaf dit jaar anders geheten - de Saturday Night at The Park. Evenals vorige edities een muzikaal jaren-80 feestje.

En ook nu was er weer een groepje 'van Haag' dat acte de presence gaf. En zij waren niet de enige Hagenaarse en Hagenezen (dûh).

Rond drie uur 's middags had ik met de anderen - Robbert en Jacqueline, Murat en Yvonne - afgesproken bij ingang Troelstrakade. Van daaruit was het nog een stukje lopen naar de ingang waar onze rugzakken werden gecontroleerd en wij oppervlakkig gefouilleerd werden. Terechte actie.

Later voegde Pieter en Annelies zich bij ons en kregen we regelmatig bezoek van Belinda Gerritsen en Jan Metselaar. En Gerard kwam even buurten, Sanny schoof langs met haar vriendinnen. Dan waren er Mattijs (die ik tegenwoordig bijna dagelijks ergens tegenkom), Marlon en nog een aantal mede-Spartanen. En nog zoveel andere mensen. Gezellig!

In tegenstelling tot vorig jaar, was er nu één grote overdekte tent - zoals die ook op bijvoorbeeld Pinkpop staat - en een hoofdpodium.

Een van de acts waarvoor menigeen kwam - onder andere mede-hardloopblogger Aad van der Sman - was Gruppo Sportivo. Helaas werd dit optreden op het laatste moment afgelast omdat frontman Hans Verburg die dag tijdens het douchen was uitgegleden en daarbij zijn been had gebroken.

Alides Hidding (Foto 'gejat' van Burolivemuziek)

Echter is de organisatie er op het laatste moment nog in geslaagd om - wat mij betreft zeer geslaagde - vervangers te vinden in de vorm van de fameuze Time Bandits met de charismatische Alides Hidding als frontman. Dat werd een goed optreden in typische jaren tachtig sfeer.

Verder waren er coverbands, zoals Kiss en Bruce Springsteen met zijn E-Street band. Vooral laatstgenoemde groep was behoorlijk overtuigend, maar dat heb ik een beetje met coverbands: hoe goed ook, het is (toch en uiteraard) niet het origineel en dan verflauwt mijn interesse een beetje.

Kim Wilde (Foto Richard Mulder)

Dus lag de focus meer op optredens van jaren 80 en 90 sterren als Hot Chocolate, Melanie C, Jason Donovan en Kim Wilde. Wat mij betreft waren het vooral de dol-enthousiaste en hyperenergieke dames die de show stalen, waarbij Kim de hoogste punten (..) scoorde qua act en de punten voor Melanie naar haar stem gingen.

Ook Hot Chocolate was behoorlijk op dreef, en zanger Kennie Simon bleek zowel qua zang als uiterlijk een 'lookalike' van de enkele jaren terug helaas overleden Errol Brown. Helaas vlogen zowel hij als de band een paar keer uit de bocht, het leek wel of de bandleden elkaar niet goed konden horen waardoor er menige vals noot klonk. Kortom, niet steeds 'op elkaar afgestemd'. Maar over de hele linie genomen toch een goede show.

Hot Chocolate

Deze avond (zondag dus) weer naar parkpop geweest, slechts het optreden van één band gezien maar dat was dan ook meteen van uitstekende muzikale kwaliteit: The Analogues, een Nederlandse band - en nee, die ene is niet Nico Dijkshoorn - die nummers van studio-albums van The Beatles live ten gehore brengt. Het bijzondere hieraan is dat The Beatles deze nummers zelden of nooit live voor een publiek hebben gespeeld, dat op de originele instrumenten die in de studio zijn gebruikt wordt gespeeld en dat de nummers perfect worden vertolkt.

In de tent speelde naderhand The Fratelli's, klonk leuk, en op het hoofdpodium als afsluitende festival-act Blof. Daar ben ik niet lang gebleven, niet omdat ik iets tegen Blof heb - integendeel, ijzersterke liedjes en Pascal is een erg goede zanger - maar ik vond het wel genoeg voor vandaag.

And now something completely different!

Zondagochtend nog 'een vijfje' gelopen.

Na de Molenloop had ik een - fysiek gezien - vrij weerbarstig weekje. Afgezien van een lichte verkoudheid is er conditioneel weinig aan de hand, maar de benen voelden weerspannig aan, vooral de knieën. Waardoor ik maandag tijdens de groepstraining met Sandra alleen meeging voor het inlopen en de warming up, daarna ben ik mijn eigen gangetje gegaan.

Woensdagavond stonden zes keer vijf minuten in 15km tempo als kern op het programma. Het ging zoals altijd weer door het mooie Westduingebied naar Kijkduin en daar verder, onder andere via het - ook alweer niet meer zo nieuwe -  fietspad dat evenwijdig aan het strand richting Terheijde voert. Maar ook nu zorgden stroeve benen en vele klimmetjes ervoor dat ik na de vierde van de zes tempo's wilde afhaken. Trainer Arie bracht mij op andere gedachten, het kostte mij vervolgens veel inspanning om hem vijf minuten lang bij te blijven, maar na deze vijfde vijf minuten was het wat mij betreft gedaan en ging ik, vooral wandelend en soms een stukje joggend, terug naar de club.

Vanmorgen - we spreken over zondag - was er weer een zogeheten 'Bertusloop' in Delft. Ditmaal ging ik er op eigen houtje heen, dat wil zeggen met het openbaar vervoer. Ook aanwezig was het bekende groepje met Leen, Hizkia en Michel en Paul W.

Pierre, die op vrijdagavond nog had meegedaan aan de Oranjeloop in Kwintsheul was er ook weer en ging andermaal voor een vijf kilometer. Om 11:00 uur was de start.

Ik moet zeggen dat de benen in wandelmodus een stuk 'uitgeruster' voelden maar niettemin was er andermaal sprake van een vijf kilometer loop waarvan het resultaat mij tegenviel, 27 minuten en 38 seconden (uitslagen staan hier). Aangezien ik vorig jaar nog drie keer onder de 26 minuten heb gelopen en dit jaar alleen in januari onder de 27 minuten, begin ik toch te geloven dat Vadertje (Leef)tijd aan de winnende hand is.

Maar goed, supertraag is het ook weer niet en al zou dat zo zijn: 'Blijven trainen!'

Voorburgse Molen wiekte spartaans

En dus moest het er maar eens van komen. Na een paar dagen sportieve verrichtingen van medelopers te hebben gadegeslagen en zelfs vastgelegd, ging ik vanmorgen met Jan G. richting Voorburg om mee te doen aan de Molenloop. Aanvankelijk was het plan om de 10 kilometer te doen - wat achteraf gezien best had gekund - maar ik koos toch voor de 5 kilometer.

Molenwiekend...

Evenals Jan was ik een 'na-inschrijver'. Twaalf euro inschrijfgeld voor zowel de 5 als de 10 kilometer. Toch nog vrij pittig voor een prestatieloop zonder (leeftijds)categorie-indeling, maar ja, het is wel een leuke loop en een mooi parcours. Maar nu wilde het geval dat ik net niet genoeg contant geld bij me had, en er kon niet worden gepind. Gelukkig was Mulay zo aardig om een vijfje voor te schieten.

Met diezelfde Mulay en 'zijn' team, een aantal sterke snelle Sparta-lopers, deden wij de warming up. Wat best wel mooi opgebouwd was, met eerst tien minuten heel langzaam inlopen, daarna oefeningen en tenslotte korte versnellinkjes. Een deel ging voor de tien, een ander deel voor de vijf.

Wie er ook was: Bas van Binnendijk, twee dagen terug nog actief tijdens de Beach Run. Hij maakte onder meer bovenstaande foto.

Om 10.00 uur was de start van de 10 kilometer, 10 minuten later de 5 kilometer. Ditmaal startte ik helemaal achteraan. Na het startschot probeerde ik puur op 'ontspanning' te lopen, op eigen tempo. Dat is niet zo snel, maar niettemin ging best lekker. En zo ben ik blijven lopen tot aan het eind. Nou ja, niet helemaal, amper 400 meter voor de finish zag Mulay tot zijn verbazing dat ik een - heel klein - stukje ging wandelen op het moment dat ik over een hobbelig wildbegroeid stukje grond vlak bij de ingang liep.

Maar de laatste 150 meter op de baan kon ik nog wat aanzetten, wat uiteindelijk resulteerde in een tijd van 27'29''. Daar ben ik best tevreden mee, ook omdat de afstand iets langer was (5100 meter resp. 10200 meter).

Trainer, wellness en fitness-professional Mulay en Mattijs, een van de snelle Spartanen, tijdens de 'nazit'

Na de loop waren er nog jeugdlopen. Ik heb dat zelf niet kunnen volgen maar ook daar is knap gepresteerd.
De uitslagen van de Molenloop staan inmiddels online!

Helmie: het viel niet mee zo kort na de Beach Run...

Na afloop weer even gezellig 'na-gezeten' in de kantine van het bijzondere Sparta-clubhuis-op-een heuveltje. Waarbij Mulay wederom de rol van barmhartige samaritaan op zich nam. Ik sta meestal nogal 'stram' op wat ikzelf wijt aan 'versleten knieën'. Dit ondanks het feit dat ik daar vandaag tijdens het lopen hoegenaamd geen last van had, ondanks het vele doorfietsen van gisteren. De vaardige handen van Mulay leidden al snel naar de oorzaak: verstijfde spieren in het onderbeen, veroorzaakt door 'verkeerd lopen'. Een lichte vorm van 'shin splint'. Kreeg zowaar een gratis massagebeurt van het linkerbeen...

Van hot naar her, van sport naar kunst

Gisteren (zaterdag) meer gefietst dan gelopen, van hot naar her. Na het ontbijt eerst naar de Laan van Poot, waar ik net op tijd was om de deelnemers aan de 9-uurs estafette te zien starten. Dat was om 09.00 uur. Meteen maar wat foto's gemaakt. Hierboven staan er vier van prominente clubleden, de rest zie je na het aanklikken van de link.

Helaas kon ik dit kunstje niet herhalen bij de 6-uurs estafette die drie uur later van start ging want toen riepen andere verplichtingen. Hopelijk waren er genoeg fotografen aanwezig om de verrichtingen van de - vele, want er waren ca. 30 groepen - deelnemers op dit onderdeel vast te leggen.


Zelf ben ik direct daarna naar de scheveningse haven gefietst waar Vlaggetjesdag werd opgestart. Ook daar bleef ik niet lang, maar trof nog net een groepje 'Haagse Ambassadeurs' met  Marjolein, een goede sportvriendin: vandaag was zij een van de gastvrouwen/gidsen om het publiek wegwijs te maken.

Weer snel op de pedalen en naar kunstenaar Sjerd Teule, die 55 jaar is geworden en dat vierde in het atelier aan de Noordwal waar hij met andere kunstenaars werkzaam is. Zowel Sjerd, zijn zus Olga en zijn ouders zijn/waren talentvolle atleten en jarenlang prominent lid van onze vereniging. En ook nog eens creatief op kunstzinnig gebied. Moeder poseerde trots bij de door haar gecreeerde sieraden, vader bij schilderijen die als basis dienden voor een SF-achtig boek, en Olga had een prachtig boek gemaakt over leven en werk van haar broer Sjerd.


Ook hier was het bezoek van korte duur, want wij moesten 'oppassen' dus eerst naar huis, de foto's die ik 's ochtends had gemaakt ingeladen en wederom in de pedalen, richting Madestein. Die middag verliep op zich rustig, wel af en toe met baby (jongste kleindochter) op schoot.

's Avonds de dag afgesloten bij De Haagse Beek - vanwege het dagprogramma kwam ik niet toe aan boodschappen doen en koken - waar het erg druk was, maar het eten (wat mij betreft) okee was en de slibtongetjes zelfs prima.

Maar het weekend is nog niet afgelopen, en vandaag zal ik wel het een en ander meekrijgen in het kader van Vaderdag...

Geen lopeloos weekend...

Op recreatief hardloopgebied wordt dit weekend een van de drukste van het jaar. Althans in Den Haag en directe omgeving. Zoals eerder vermeld, vindt de Beach Challenge in Kijkduin plaats (met gisteren de Beach Run en vandaag de triathlon), eveneens vandaag de 6- en 9 uurs estafette aan de Laan van Poot en dan is er morgen nog de Molenloop in Voorburg en de Bubbelrun in Het Zuiderpark. En oh ja, Vlaggetjesdag, maar dat heeft weinig met hardlopen te maken.

Gisterochtend een deel (5x) van 'de tweehonderdjes' met de groep 'van' Maarten meegelopen en aansluitend nog het krachthonk in met onder anderen Chris, Pieter, Arie en Pierre. Na afloop was er  appeltaart omdat de dochter van één van ons (Chris) was geslaagd voor haar schoolexamen.

De overige lopers hadden inmiddels de serie van 10 x 200 m. (variërend van ca. 39 tot 57 seconden) volgemaakt, met dien verstande dat de laatste 200 meters opeens 400 werden, waarbij het uiteraard de bedoeling was om het tempo vast te houden. Blijkens de foto hadden de meesten daar niet veel moeite mee.

's Avonds na de maaltijd - vrijdag visdag, het werd Dorade - naar Kijkduin gefietst om naar de Beach Run te kijken. Uiteindelijk toch maar besloten om niet mee te doen, zondag ga ik wel 5 of 10km lopen in Voorburg.

Een serie foto's van alle 5 km lopers kon ik mooi 'schieten' op de plek waar clubgenoot en parcourswachter Ilja stond, dat was ongeveer bij het 1km punt in de duinen. Ook later stond ik bij haar op het moment dat de 10km lopers voorbij kwamen.

Toen de 5km nog aan de gang was ging ik nog even op de fiets naar het strand, waar mijn weg zich kruiste met die van Jeroen Tibbe die linksaf sloeg om daar foto's te maken en ik 'schoot' bij de kustlijn nog een paar van de 5 km lopers in hun laatste 500 meters. Zag toen dat maar liefst drie Haag-dames tevens de snelsten waren onder wie respectievelijk Naomi, Annemiek (wordt steeds sneller) en Cynthia.

Ook bij de 10 km was het een dame die als eerste op het podium mocht staan (iets wat de afgelopen tien jaren ontelbare keren het geval was), Helmie Ramakers.

Dit is de link naar het album (5 km Beach Run 2018)

En dit is de link naar het album van de 10km lopers!

Zandhapdagen

De woensdagavondtraining kan, evenals die van maandag, stevig worden genoemd. Woensdag werd er stevig doorgelopen, grotendeels in het Westduingebied. Het hart van de training bestond uit 5 x 1200 meter 'in 10km tempo' met tussendoor telkens vijf minuten herstel. Dat werd dus in de praktijk vijf keer zes minuten bikkelen. Drie van de vijf keer kon ik aardig meekomen, met (gast- of nieuw?) groepslid Paul van Oijen ruim op kop, op zo'n veertig meter afstand gevolgd door Arie en daarna kwam ik. De - eerlijk gezegd veel snellere - dames (o.a. Pascale, Ana, Cynthia, Ellen en Sylvana) hielden zich in deze avond. Echter moest ik de laatste keer halverwege afhaken, ik trok het niet meer. Toch wel tevreden.

Beachrun 2017 (met en van Ton Methorst)

Stevige trainingen, goed voor de vorm en de 'ausdauer' maar dat mag ook wel: in deze periode vallen de zogeheten zandhapdagen. Dat wil zeggen: er vinden tal van evenementen plaats waarbij deelnemers de confrontatie met het zand aangaan. Eentje hebben we al achter de rug: de Omloop Terheijde, waarbij schrijver dezes behoorlijk moest afzien in het mulle zand maar club- en leeftijdgenoot Wim Kramer eerste 70-plusser werd op de 10 km. Mooie prestatie!

In het weekend nog meer zand: The Beach Challenge in Kijkduin. Vrijdagavond is er de Beachrun over 5 of 10 kilometer, ook erg pittig, en zaterdag de Cross triathlon in diverse categorieën. Daaraan doen uit mijn directe omgeving in ieder geval Berry Verkijk, Ton Methorst en Karin Day mee.

Of ik zelf meedoe (aan de Beachrun) valt ernstig te betwijfelen omdat ik zondag aan de Molenloop wil deelnemen.

Het programma staat hier.

Maar zaterdag is ook de 6- en 9 uurs estafette of solorun aan de Laan van Poot waaraan maar liefst 35 teams deelnemen. Welhaast een loop-klassieker, in ieder geval een goede en mooie traditie en altijd goed georganiseerd. Toch wordt dit het laatste jaar dat het evenement (tot enkele jaren terug nog de 12-uurs estafette geheten) plaatsvindt, tenzij er een wonder gebeurt.

Een heel oude 12-uurs....

En nee, hoewel altijd een trouw deelnemer aan dit 'camping-achtige' evenement, zat het er dit jaar niet in voor mij, de 'focus', fysieke gedrevenheid en vooral (relatieve) snelheid ontbrak ten enenmale. Uiteraard ga ik wel even kijken als het lukt want zaterdag wordt een drukke dag vol sociale en familiale verplichtingen. Uiteraard alle deelnemers veel plezier en succes gewenst!

Bijzondere vermelding verdient Sonja van Breukelen, die als (enige vrouwelijke) solist maar liefst 9 uur achter elkaar wil gaan (hard)lopen. Geweldig!

En om dit zandige item in stijl af te sluiten, hierbij enkele foto's van de zandsculpturen die op het Lange Voorhout tentoongesteld staan. Wij waren er vanmiddag in het kader van 'oppasdag' maar niet al te lang want de regen kwam opeens met bakken uit de hemel zetten en daar waren we bepaald niet op gekleed!

Tempo-drieluik op de maandagavond

Afgaand op de geluiden in het nestkastje dat bij de buren - maar boven onze schutting, dus toch een beetje trots - hangt, zal pa koolmees zich straks als vlieg-trainer moeten opwerpen. Hopelijk blijven de kleintjes uit de klauwen van katten of de snavels van eksters....

Meteen een bruggetje naar de maandagavond-training geslagen...

Dat was wat je noemt een mooie training! En dat in meerdere opzichten. Allereerst zat het weer mee: zonnig maar niet te warm. Dan de route die wij liepen, of zo u wilt 'het parcours'.

Eerst de warming up, daarna de oefeningen en de loopscholing, dat deden we in de villawijk langs de Machiel Vrijenhoeklaan.

Via een ommetje liepen wij - elf mensen van groep 7 - naar Meer en Bos, waar de kern van het programma voor deze avond werd aangevangen. Dat kwam neer op 400m-600m-200m in 5 km tempo, en dat drie keer. Met ca. 90 seconden herstel tussen de tempo's en vijf minuten tussen de series.

Omdat het onderweg altijd wat lastig is om de precieze afstanden te lopen, werden de eerste twee series de tempo's in resp. 2, 3 en 1 minuten gelopen.

De eerste serie ging in zijn geheel door Meer en Bosch, wel op de vlakke verharde paden. Meteen tekende zich een soort van 'loop-hiërarchie' af. De kop werd gevormd door Ton, Berry en Alex, daarna kwamen 'Franse' Alexander en Pascale, Alice,  Ana, ik-zei-de-gek, Arie, Sanny (die het afgelopen weekend maar liefst twee zware hardloopwedstrijden en een pittige fietstocht had volbracht)  en Sylvana. Jan liep ook mee maar hield zich bij de tempo's rustig. Waarbij meteen aangetekend moet worden dat dan eens de een, dan weer de ander meer 'van voren' liep al haast ik mij te zeggen dat het daar (uiteraard) niet om gaat bij een training.

cooling down na mooie tempo-training

De tweede serie werd op weg terug naar de Laan van Poot uitgevoerd. De laatste serie ging, zoals door trainer-van-de-dag Odette al was aangekondigd, over de baan. Daar gaf Odette een richtlijn op voor een ieder hoe snel je nu de 400, 600 en 200 meter 'mocht' lopen, uitgaande van jouw 5km tijd (variërend van 21 minuten tot 28 minuten).  Zelf liep ik in het kielzog van Alice waarbij de eerste 400 meters in 1'55'' gingen, de rest heb ik niet zo op gelet maar het tempo bleef redelijk constant.

De training werd afgesloten op het grasveld met een aantal rek- en grondoefeningen voor o.a. de buikspieren. Dat ging prima. Daarna douchen en even een 'theetje' drinken alvorens huiswaarts te keren (was met de benenwagen gekomen en dus ook met hetzelfde vervoermiddel terug).

Van grote stille heide tot snoeiharde PIL

Het was een contrastrijk weekend, dat kun je wel zeggen. Met familie op  familiebezoek in Drenthe waar we de verjaardag van schoonzus vierden, uit eten bij 'Jimms' in Gieten, zondagochtend een matineus duurloopje door het mooie landschap van Hondsrug en Drentse AA. Volstrekte rust, in de ruim zeventig minuten dat ik onderweg was ben ik geen sterveling tegengekomen. Dat kan dus nog in Nederland.

Later in de middag een gevarieerde wandeling met mijn zwager gemaakt, dat ging onder meer door landerijen en over grillige bospaadjes waar we geteisterd werden door wolken muggen. Waarbij, zo bleek pas later in de middag, een teek zich op mijn onderbeen had vastgezogen.

Ik had mijn camera thuisgelaten maar niettemin heb ik met mijn telefoon genoeg plaatjes geschoten om te kunnen delen.


Het contrast met de volstrekte stilte, slechts in de ochtendschemer doorbroken door uitbundige vogelconcerten, en het tumultueuze concert 's avonds in Het Paard, kon nauwelijks groter zijn.

Nu ben ik wat muzieksmaak betreft een kind van de jaren zeventig en aanvankelijk (d.w.z. eind jaren zeventig) had ik niet zoveel op met de punkbeweging met The Sex Pistols, temeer omdat het muzikaal niet veel voorstelde en zij zich afzetten tegen in hun ogen 'dinosauriërs' als Yes, Genesis, Led Zeppelin, al die 'larger than life' groepen van 'mijn' generatie.

Maar goed, ook punkers worden ouder en zo kon het gebeuren dat ik gisteren het concert bijwoonde van een van de meest aansprekende figuren uit die tijd, Johnny Rotten. Nou ja, zo heet hij niet meer,  de spichtige, agressieve jongeling met zijn priemende ogen van weleer is veranderd in een wat gezette vijftiger met bril en hij luistert al jaren naar de naam John Lydon. Na zijn Sex Pistols periode ging hij met zijn eigen band PIL (Public Image LTD) verder waarmee hij dit jaar het veertig-jarig jubileum viert. Ja mensen, de tijd vliegt...

Maar leuk was het wel! Ik was er met clubvrienden Frank en Murat, vooraf hebben we nog wat biertjes gedronken in De Boterwaag. Maar eenmaal in Het Paard bleken er nog andere clubgenoten aanwezig onder wie Henk, Hans en Lilian.

Lydon zingt-schreeuwt nog als vanouds en wordt bijgestaan door een prima band. Of het echter muziek is dat je dagelijks opzet is echter de vraag, Lydon zingt goed maar wel bijna elk nummer op dezelfde manier: in dezelfde toonhoogte en op dezelfde 'galmende' wijze, soms met hysterische uithalen. Met de intensiteit en gedrevenheid waarmee hij zingt, alsook met de teksten - hoewel voor mij grotendeels onverstaanbaar - is niets mis, integendeel. Vanwege de compromisloze heftigheid en 'loudness' lijkt het mij wel prima muziek om ongewenst of te lang plakkende visite de deur uit te krijgen. Tenzij het fans zijn natuurlijk, dan heb je pech gehad.

Maar alle gekheid op een stokje: het was een goed concert dat stond als het spreekwoordelijke huis, al moet ik bekennen dat vooral de tweede helft mij aansprak, met bekendere nummers als 'This is not a Love Song' en 'Rise'.

Leuke avond gehad!