Fluisteren bij de opera

De afgelopen dagen heb ik - met andere familieleden van weerskanten - meegeholpen bij de verhuizing van mijn dochter en haar gezin. Dat had nog aardig wat voeten in de aarde. Of het alleen daardoor kwam, of door de naweeën van Kerkpolderloop, wandeling door Kennemer Duinen/Haarlem en verhuizing, erg soepel ging de training niet maandagavond. Het was een duurloop met twee series van 1-1-2-2-1-1 minuten met 90 seconden herstel tussen de tempo's en 5 minuten herstel tussen beide series. Het is volbracht maar mijn onderstel voelde al die tijd wat pijnlijk en stroef aan.

Dinsdag eerst naar het krachthonk voor mijn obligate setjes bankdrukken. Meestal doen wij dat met een vast clubje op woensdag (vandaag dus) maar deze ochtend moet ik thuisblijven. Er komt een monteur van Ziggo een kastje installeren. Gelukkig was beheerder Frans aanwezig die het krachthonk voor mij ontsloot. Na een uurtje ging ik buiten op het grasveld achter het clubhuis - blootsvoets - een kwartiertje uitlopen, terwijl trainer Hans Simonis bezig was met de warming-up van 'zijn' mensen van de dinsdagochtend-groep.

Verder kon ik sporadisch tijd vinden om wat te schilderen.

Dinsdagmiddag gingen we met kleindochter Chloë en schoonzus Louise naar het strand. Daar was het goed uit te houden ondanks een licht briesje. 's Avonds in mijn eentje op de fiets naar de Koninklijke Schouwburg voor een figurantenrepetitie. Zo'n vijftig personen van zeer uiteenlopende leeftijd, die door Mieke van der Ven van Opera2Day bij de artiesteningang welkom werden geheten, hadden zich verzameld in de artiestenfoyer. Daar konden we zelf koffie tappen.

Even later werd het gezelschap door Mieke via veel trappen naar de bovenste verdieping van het gebouw geleid. Daar hadden we een repetitie van anderhalf uur waarbij allengs duidelijk werd wat de bedoeling was.

Een enthousiaste blonde jongedame - haar naam is mij even ontschoten - gaf instructie nadat zij eerst in het kort - en in het Engels omdat zich enkele buitenlanders onder de figuranten bevonden - het verhaal van Dr. Miracle vertelde.

De opera Dr. Miracle's last illusion gaat over een illusionist die in zijn rondreizend theater het publiek betovert met ogenschijnlijk luchtig vermaak. Zo stelt hij tijdens zijn bijzondere 'trucs' de zwaartekracht en andere natuurwetten op de proef. Totdat tijdens een van zijn voorstellingen zijn assistente het leven liet door een tragisch ongeluk. Dr. Miracle is geschokt maar raakt tevens zó gefascineerd en bedwelmd door de schoonheid van haar overgang naar het eeuwige licht, dat hij deze ervaring opnieuw wil ondergaan.

In zijn zoektocht naar dat eeuwige licht neemt Dr. Miracle steeds nieuwe gedaanten aan en raakt verzeild in een mysterieuze wereld vol slaapwandelaars, waanzinnigen en dolende zielen. Voor het publiek blijft de vraag of gekeken wordt naar een lichtvoetige illusie of een gedetailleerd verslag van een serie-moord. Want elke keer als Dr. Miracle een voorstelling geeft wordt namelijk een vrouw om het leven gebracht. Maar op het laatst dalen al deze vrouwen als 'geesten' af en verschijnen in de dromen en het dagbewustzijn van Dr. Miracle, wat uiteindelijk dramatisch voor hem afloopt. Of voor hem juist leidt tot de oplossing van het experiment dat onherhaalbaar is...

Terug naar de figuranten-sessie. Na eerst wat 'losschudden' van lijf en leden om ontspanning en alertheid te bevorderen,  moesten we rondlopen en langgerekte tonen produceren, AAAAA, EEEEEE of OEEEEEH, net zo lang als de adem dat volhield waarna overgegaan werd tot een andere toon. Zo onstond een nogal spookachtige sfeer. Later moesten de mannen hier op indringende fluistertoon de woorden 'Ertrinken! Ersitzen! Untertauchen!' aan toevoegen. Dit alles was bedoeld voor de ultieme scène, waarbij de figuranten overigens als toeschouwers in de zaal zitten en daar 'hun ding' doen. Dinsdag 6 september is het zo ver.

Vogel-parlement

Na afloop van de repetitie ging ieder zijns of haars weegs. Met de fiets aan de hand liep ik langs de Hofvijver. Daar was een waar pandemonium van halsbandparkieten gaande, die heel wat aan elkaar te melden hadden over wat ze overdag hadden beleefd. Dit voordat zij zich gereed maakten voor de nacht, rustend in de bomen op het eilandje in de Hofvijver. Toch leuk...

Finale Kerkpolderloop

Gezellige ´nazit´ bij laatste Kerkpolderloop van dit seizoen

Op facebook en andere sociale media doen lopers van diverse pluimage uitgebreid verslag van hun avonturen. Doorgaans gaat het om min of meer spectaculaire evenementen, minimaal marathons, ultralopen waarbij honderden kilometers worden overbrugd, zware trailruns door de bergen, triathlons, obstakel runs en andere 'challenges'.

Weinig lees je over de kortere afstanden, zeg 5 tot 10 kilometer. Wat logisch is, dit zijn afstanden die zeker voor de ultra's meer als 'inlopen' fungeren.

Nou ja, het blijft Onder Ons (!) en ìemand moet het doen dus hierbij het verslag van de laatste Kerkpolderloop van dit seizoen!

Net op tijd was ik vanmorgen bij de bushalte om te schuilen onder de abri, want het begon onbarmhartig te regenen, wat gepaard ging met een paar klappen onweer. Echter was dit noodweer niet van lange duur. Eenmaal in Delft, regende het niet meer maar de luchtvochtigheid bleef hoog.

Hoewel ik een paar gezichten miste, was ook deze editie redelijk bezet. Hoeveel lopers zullen het geweest zijn? Ik schat zo'n 120 personen.

Ik ging vrij rustig van start opdat ik nog iets zou overhouden voor tussendoorse versnellingen. Maar Jan G. riep vanaf de zijlijn dat ik te hard wegging, waarop ik ietsje gas terugnam. Op deze manier ging het goed. Halverwege kwamen twee mensen mij voorbij, Hizkia en Hans Verbeek, maar ik was zo verstandig - of gewoon te moe - om mij te laten opjutten. Had toch niet gewerkt want het was niet alleen bloedwarm - tijdens de loop liet de zon zich zien - maar vanwege eerdergenoemde luchtvochtigheid ook erg 'benauwd'. Meer lopers bleken daar last van te hebben gehad, het zorgde voor pap in de benen. Toch kon ik aardig doorlopen en op mijn beurt heb ik ook nog drie, vier mensen ingehaald. Uiteindelijk kwam ik na een vermoeiende eindsprint in 25'59'' over de meet.

Fred en Arie in de kleedkamer, mijmerend over 'goede tijden' van weleer...

Heel eerlijk? Ik had gehoopt en ook verwacht dat ik ditmaal laag in de 25 minuten of zelfs onder de 25 minuten zou kunnen lopen. Ik dacht namelijk wat afgevallen te zijn de afgelopen week maar bij thuiskomst bleek dat dit minder was dan ik had gedacht. Wat niet wegneemt dat ik mijn eetpatroon probeer te handhaven, ook al loop je er geen meter sneller meer door.

De nazit op het terras van Onder Ons was als altijd gezellig. Ons tafeltje werd 'bemensd' door Hizkia, Michel, Paul Wobbe en Jan Groeneveld. En ik zei de gek.

Er kwam trouwens nog iemand bij ons op bezoek. De neus heeft hij met de cultuurbarbaar gemeen, maar voor de rest is het onduidelijk om wat voor insect het gaat. Een wesp? Sluipwesp? Een soort vlinder, of cicade? Geen idee eigenlijk, ik heb 'm ook niet op internet kunnen traceren.
Update: Vriend en natuurvorser Wim Voortman wist te vertellen dat dit de Schorpioenvlieg is).

Zoals ik aangaf, dit is de laatste Kerkpolderloop van dit seizoen! Tot volgend jaar. Maar waarschijnlijk wordt dat veel eerder want in Delft wordt elke week een prestatieloop georganiseerd, afwisselend door de lokale atletiekverenigingen Koplopers en AV '40 georganiseerd.

Kennemerduinen (deel 2): geen wisentenvlees in de salade

 Mijnheer Van Zanten temidden van zijn leerlingen

Vroeger hadden we een leraar, mijnheer van Zanten, die dikwijls zijn lof zong over die mooie Kennemerduinen. Hij kwam daar elke keer op terug. Toentertijd dacht ik: "Ik moet daar toch eens een kijkje gaan nemen". Dat het echter bijna zestig jaar later zou worden - terwijl het gebied binnen anderhalf uur te bereiken is - kon ik niet bevroeden. Nou ja, ik denk dat ik er wel eerder ben geweest maar dat was niet zo bewust. Vorige week was ik er, en vandaag trok ik weer naar de Kennemerduinen. Gewoon voor een wandeling via een andere route.

Op weg naar het station parkeerde ik mijn fiets bij de bibliotheek en liep vervolgens naar het station. Ik passeerde Café Van Beek, waar Anouk, dochter van vrienden van ons, René en Mirjam Veldhuis, koffie zat te drinken. Met haar vriend is zij de nieuwe eigenaar van de welbekende uitspanning. Leuk, ik ga hier snel een bakkie doen!

Op station Haarlem overstappen op de sprinter naar Zandvoort, bij Overveen uitstappen en dan tien minuten lopen naar de Kennemerduinen.

Daar koos ik ditmaal voor de Wisentenwandeling, die deels de rode route volgt. Eenmaal bij het uitkijkpunt gekomen, had ik wel een wonderschoon uitzicht en zag zelfs een fraaie  roofvogel - leek een beetje op een visarend maar helemaal zeker ben ik er niet van - maar de wisenten waren onzichtbaar. Dus we zullen het vandaag moeten doen met de opgezette wisent die in het bezoekerscentrum staat. Volgende keer beter.


Ik had dezelfde weg terug kunnen lopen, maar koos ervoor de rode route te volgen. Wat een mooi gebied zijn De Kennemerduinen toch. Uiteindelijk leidde dat via uitgang Middenduin naar stedelijk gebied. Dat was Haarlem! Ik volgde de route tot het centrum. Op de Grote Markt kocht ik een meloen en bij de Hema verderop een softijsje en dan naar het station.

Terug in de residentie, even buurten op de Kunst- en Antiekmarkt. Kunstschilder Nellie Schotman en haar vriend Diederik, goede (oude) vrienden van mij, hadden daar ook een stand. Nellie maakt heel mooi werk vind ik, leuk om even te kijken.


Inmiddels was het weer behoorlijk warm geworden. Deze avond werd het forel met amandelen, maar met deze hitte zou salade nicoise al voldoende zijn.

Op speciaal verzoek van Ruud van Aarle hierbij het recept! Was niet zo'n klus, ik heb het recept gecopy-past uit een van mijn blogberichten uit 2007. Geldt nog steeds!

 

Recept Salade Nicoise

3 kleine stevige aardappelen, niet te gaar gekookt en afgekoeld;
10 haricots verts of sperzieboontjes, schoongemaakt, eveneens ‘en dente’ gekookt en afgekoeld;
125 gr. verse tonijn of 110 gr. tonijn uit blik op olie;
1,5 eetlepel olijfolie extra vierge (als verse tonijn gebruikt wordt);
1 kropsla, jonge bindsla of ijsbergsla;
2 vleestomaten of 4 stevige tomaten, normaal formaat, in partjes;
2 kleine witte uitjes of 1 rode uit, in ringen gesneden;
1/2 stengel bleekselderij, fijngesneden (facultatief);
1/2 komkommer, geschild en in schijfjes gesneden;
1 groene en 1 rode paprika, zaadlijsten verwijderd, in dunne reepjes gesneden;
6 ansjovisfilets op olie, eventueel overlangs gehalveerd;
3 mini artisjokken (in blik op eigen vocht) (facultatief);
10 zwarte olijven;
6 blaadjes basilicum, in stukjes gescheurd
3 hard gekookte eieren, gepeld en in de lengte in vieren gesneden

Voor de vinaigrette:
4 eetlepels olijfolie extra vierge
1 eetlepel citroensap of rode wijnazijn
2 tenen Knoflook
Gedroogde oregano of marjolein (1 theelepel)
Zout en vers gemalen peper naar smaak.

Serveer met een friskoele witte wijn of – beter nog – een (provencaalse) rosé en (stok)brood.

Crazy Barefoot Runners on the Move

Rare dag vandaag. Ik hielp mee met een verhuizing, deed boodschappen en heb daarna uitgebreid gekookt voor het thuisfront. Maar dat was allemaal 's middags. 

Verder heb ik rond het middaguur - op verzoek - een drankpost ingericht, ongeveer bij hoek Sportlaan en Houtrustweg, voor het benzinestation. En naderhand mocht ik water, vruchtensap, stukjes banaan en chocolade verstrekken aan tien Crazy Barefoot Runners. Hans Verbeek had mij gevraagd hand- en spandiensten te verlenen.

Waar ik stond was het 20 km punt. Tussen kwart over elf en half twaalf zou het vrolijke span blote-voetenlopers langszij komen. Ik was er om kwart voor elf dus had nog tijd om de bekertjes, flesjes e.d. neer te zetten. Wel vroeg ik bij het benzinestation om een stoeltje, tafeltje of i.d. waar ik die spullen op kwijt kon. Het werd een mooi karretje.

Om tien over half twaalf arriveerden de lopers. Even daarvoor had iemand zich bij mij gevoegd: hij zou vanaf de start meerijden maar er kwam een kink in de kabel. Of nee, het was een ander technisch mankement, het was gewoon een lekke band. Vanaf dit punt zou hij alsnog meerijden.

     
De drankjes en versnaperingen werden in dank aangenomen. Na ongeveer twee minuutjes rust bij mijn provisorisch ingerichte post, en wat instructies van de enige dame van het gezelschap, vertrokken de lopers weer. Het was overduidelijk geen wedstrijd, eerder een ultralange trainingsloop van ruim 42 kilometer. Hoe het hen verder vergaan is, is op dit blog te lezen.

On The Move

Rare dag vandaag. Ik hielp mee met een verhuizing, deed boodschappen en heb daarna uitgebreid gekookt voor het thuisfront. Maar dat was allemaal 's middags. 

Verder heb ik rond het middaguur - op verzoek - een drankpost ingericht, ongeveer bij hoek Sportlaan en Houtrustweg, voor het benzinestation. En naderhand mocht ik water, vruchtensap, stukjes banaan en chocolade verstrekken aan tien Crazy Barefoot Runners. Hans Verbeek had mij gevraagd hand- en spandiensten te verlenen.

Waar ik stond was het 20 km punt. Tussen kwart over elf en half twaalf zou het vrolijke span blote-voetenlopers langszij komen. Ik was er om kwart voor elf dus had nog tijd om de bekertjes, flesjes e.d. neer te zetten. Wel vroeg ik bij het benzinestation om een stoeltje, tafeltje of i.d. waar ik die spullen op kwijt kon. Het werd een mooi karretje.

Om tien over half twaalf arriveerden de lopers. Even daarvoor had iemand zich bij mij gevoegd: hij zou vanaf de start meerijden maar er kwam een kink in de kabel. Of nee, het was een ander technisch mankement, het was gewoon een lekke band. Vanaf dit punt zou hij alsnog meerijden.


De drankjes en versnaperingen werden in dank aangenomen. Na ongeveer twee minuutjes rust bij mijn provisorisch ingerichte post, en wat instructies van de enige dame van het gezelschap, vertrokken de lopers weer. Het was overduidelijk geen wedstrijd, eerder een ultralange trainingsloop van ruim 42 kilometer. Hoe het hen verder vergaan is, is op dit blog te lezen.

Zomervaria

Zo nu en dan kruip ik achter de schildersezel, maar niet voor heel lang, het mooie weer lonkt voortdurend. Wat niet wegneemt dat ik de afgelopen weken toch zo'n vier schilderijtjes heb gemaakt, dat geeft toch wel een zeker voldaan gevoel.

Hoe dan ook moet ik deze parisiènne met haar glas wijn nu even verontschuldigen, want ik ga naar buiten.

Dus is het toch nog hoogzomer geworden. Op de valreep kun je zeggen, want hoewel september ook mooi kan zijn, lijkt het niet waarschijnlijk dat dan de 32 graden Celsius worden gehaald.

De afgelopen dagen werd een strandvakantie. Dicht bij huis, dat wel. En zeker niet de hele dag, de tijden van uren achtereen bakken in de zon zijn voorbij.

Maar weer of geen weer, de trainingen gaan altijd door! Maar dan wel aangepast.

De maandagavondtraining viel op door de grote opkomst. de 'grote' vakanties zijn duidelijk voorbij. Maar liefst zeventien personen, en dan heb ik het alleen nog maar over 'onze' groep.

De training was wat je noemt 'pittig', maar dat lag vooral aan mezelf. Het werd een duurloop van één uur (netto). Dit na een uitgebreide warming up en loopscholing-sessie onder leiding van Odette. Maar het werd wel een duurloop met versnellingen, twee series van 5 x 30 seconden met telkens 30 seconden gas terug tussen de tempo's en vijf minuten herstel tussen beide series. Naderhand zag ik dat die versnellingen in 10 km tempo moesten worden gelopen, maar ik ging veel sneller, daartoe opgejut door Ben Out, dus het werden in totaal tien sprintjes van een halve minuut, in het kielzog van Ben en Sonja. Die gingen overigens prima, wel wel iets te hard.

Ook vanwege de Kerkpolderloop daags ervoor, voelde ik de benen uiteindelijk wel. Na afloop liep ik samen met Sanny op naar huis, maar de laatste 500 meter ben ik gaan wandelen. En de rest van de avond lag ik languit op de bank te 'buizen'.

Vanmorgen vroeg (om kwart over zes) vertrok ik van huis voor een lange duurloop. Ik moet wel wat kilometers maken voor de trailrun in Maastricht over een paar weken, vandaar. De route ging naar en door Meer en Bosch, een stuk door het gebied rond de puinduinen, bij Roompot Ockenburgh de duinen in en ter hoogte van strandtent Klein Ockenburgh het strand op en over het strand terug naar Kijkduin. Daar via de duinen terug naar Laan van Poot en van daaruit huiswaarts. In totaal (bruto) 100 minuten, met een kern van 85 minuten netto.

Later toch nog naar het krachthonk gegaan, maar ook door de toenemende warmte zat er vandaag weinig fut meer in. Het was wel heel druk op de baan, er was een introductiedag voor HALO-studenten aan de gang. Tientallen jongeren waren bezig met het begeleiden van grote groepen kinderen die bezig waren met allerlei sportieve spelletjes.

De wat oudere generatie was ondertussen op een ander veldje achter het clubhuis bezig met hun wekelijkse spelletje 'Pétanque'. Of was het toch 'gewoon' Jeu des Boules?

Oh ja, gisteren nog in de buurttuin bloemen voor een veldboeket geplukt en twee pompoenen gekocht. Deze gaan straks verwerkt worden tot pompoensoep, waarbij ook nog broccoli, knolselderij, uit en een paar aardappelen worden toegevoegd. Daarna toch maar naar buiten en ongetwijfeld de zee in!

Kennemerduinen en Kerkpolderen

Na de woensdagavond training heb ik een paar dagen looppauze gehouden. Maar wel op vrijdagochtend met z'n drieën - Wim Hartman en Arie Don waren de anderen - een rustige bankdruksessie afgewerkt.

Zaterdagochtend besloot ik eens ergens anders dan in het mij zo vertrouwde Westduinpark te wandelen. Dus ging ik naar Overveen, onder de rook van Haarlem. Aanleiding was een bericht op de website van de Vlinderstichting dat in Nationaal Park Zuid-Kennemerland veel vlinders gespot konden worden.

In Overveen eerst koffie bij stationsrestauratie 'Klein Centraal' (linkerfoto). Daarna begon ik mijn wandeling richting Kennemerduinen. Dat was ongeveer een kwartiertje lopen. Aan de Zeestraat staat een aantrekkelijk bezoekerscentrum waarbij het winkelgedeelte annex expositieruimte overloopt in een restaurant met een groot buitenterras. In de winkel zijn de gebruikelijke natuur-curiosa, boekjes, speeltjes en overige hebbedingetjes te koop, veelal tegen een aantrekkelijke prijs.




Vanaf het bezoekerscentrum kun je diverse wandelingen van uiteenlopende afstand maken. Omdat ik 's middags buren zou helpen met verhuizen en dus tijdig terug moest zijn, werd dat de kortste route, 3.7 km. lang. Later ga ik de andere twee routes uitproberen.


Onderweg heb ik wel vlinders gezien, maar niet in groten getale. De meeste trof ik aan op het laatste stuk van de wandeling, in het Koevlak. Een schitterende atalanta vloog naar mij toe en nam plaats op de lens van mijn camera. Daar stak hij mooi af tegen de zwarte achtergrond maar uiteraard kon ik 'm daar niet fotograferen. Even later wel, toen hij op een blad (van een brandnetel?) ging zitten.



Verder werd op het laatst mijn aandacht gewekt door de enthousiaste kreten van een paar jongetjes: "Kom kijken, een slang!" Het was echter geen slang maar een hazelworm, de pootloze hagedis. Dus kon ik nog even de natuurgids spelen.

Kerkpolderloop

En op zondag was er weer de Kerkpolderloop in Delft. Het is alweer de op één na laatste van dit seizoen. Jan G. kwam mij thuis ophalen. Hij was op de fiets, die parkeerde hij bij ons waarna we - na de koffie - met bus 23 en bus 37 naar Delft gingen. Uitstappen bij de Schoolstraat, op enkele meters verwijderd van het sportcomplex. Het stortregende al aardig, ook later, tijdens de Kerkpolderloop, kregen we flink wat hemelwater te verstouwen.

Terwijl we met een aantal loopkornuiten onder wie Spartanen Mulay Najib en 'zijn ren-stal' aan de koffie zaten, regende het buiten zó onwijs hard, dat we het inlopen en de oefeningen binnenshuis deden, in de - uiteraard overdekte - tennishal. Dit onder de immer begeesterde leiding van Mulay.

De loop zelf ging erg goed, tenminste, zo voelde het wel aan. Ik ging meteen vrij snel van start, maar dat tempo kon ik een paar kilometer lang goed vasthouden. Eerst liep ik een kilometer achter Ellen Melse aan, daarna passeerde ik haar en op het laatst, even voor het vier kilometer punt, kwam zij weer langszij en was ik niet meer in staat om aan te pikken. Evenals de vorige keer kwam ik vlak na haar over de finish, zo rond de 25'40''. Het voelde een stuk sneller aan, maar dat leek maar zo.

Foto gemaakt door Bas Binnendijk. Kijk die ouwe eens stoempen ;-)...

Wie wel tevreden was: eerdergenoemde Jan Groeneveld, die 23'20'' had gelopen. Dat is weer een stuk sneller dan hij in het afgelopen jaar had gelopen.

Na de loop werd ik nog door Arnold Vonk geïnterviewd voor zijn loopblog 'leuke loopjes'. Hij is daar een rubriek gestart waarin van diverse lopers een 'ssort van' portretten worden gemaakt. Ben benieuwd!

Tot slot - want 'Zomergasten' gaat zo beginnen - deze zomergast, de Kleine Vos, gespot in onze voortuin vanmiddag. Daar loop je stad en land voor af, maar dichtbij huis is ook genoeg te zien, als je er maar oog voor hebt. En geduld...