Meermanno uitgetekend

Woensdag. Na Koningsdag en 'babysit-dag' op dinsdag, waarop wel gewandeld maar niet (hard)gelopen is, werd het weer eens tijd om de benen los te gooien. Het had voor de hand gelegen om dat 's avonds te doen, groepsgewijs bij Haag Atletiek, maar rond half zeven verwachtten wij Fred van 'Kikke spulle' die met zijn assistent de langverbeide wandkast zou plaatsen. Dus ben ik eerder op de dag gaan hardlopen. Sterker nog, het was nog ochtend (rond 10:37 uur) toen ik huis en cv verliet om de avondtraining (met 4x1000 meter) te imiteren.

Kon ik dinsdag, twee dagen na de zware 10km in Noordwijkerhout, nauwelijks het ene been voor het andere zetten - stramheid en uitstralingspijn in rechterheup en bil - nu ging het redelijk gesmeerd. Kort en goed, liep ik via de Laan van Meerdervoort langs Meer en Bosch richting Ockenburgh, daar ging ik via het hyacintenbosch terug naar de Laan van Meerdervoort en van daaruit via Bosjes van Pex naar de Laan van Poot. Ik had er inmiddels drie van de 1 km tempolopen opzitten, beide in ca. 4'50'' waarvoor ik nog echt mijn best moest doen. De tijd dat ik de kilometers in 4 minuten en zelfs daaronder liep ligt ver achter mij, maar gegeven de conditionele stand van de afgelopen weken was ik best tevreden over dit resultaat.

Bij de Laan van Poot wilde ik één (vierde) kilometer op de baan lopen, maar helaas was het sportpark afgezet omdat de Marechaussee daar een sportdag hield. In plaats daarvan liep ik vanaf de Laan van Poot, opgang Fuutlaan, tot aan huis in één lange versnelling van ca. 7 minuten. Redelijk voldaan was mijn gevoel omdat ik - los van de tempo's - vrij lang achter elkaar had gelopen. Twee uur bruto, meteen een mooie duurloop voor Vaals over ruim een maand.

Later die dag, kort na de training, ging ik op de fiets naar de stad. Even langs de bibliotheek gegaan, daarna naar Museum Meermanno, want daar is nog tot eind mei die expositie over Nederlandse Illustratoren (ik zou zeggen Illustrators, maar beide spellingen 'mogen').

De mensen die bij Meermanno exposities samenstellen doen hun werk goed: ook nu weer een buitengewoon goed verzorgde tentoonstelling, met verspreid over diverse zalen op de benedenverdieping tal van boeken, opengeslagen uitgestald in vitrines, steeds voorzien van uitvoerige en relevante informatie over de tekenaars. Het ging vooral om illustrators die tekeningen maakten (en bij de nog levende huidige generatie: maken) bij boekteksten. Vooral kinderboeken uiteraard, maar ook bij andere boeken. Soms een feest van (nostalgische) herkenning als je de illustraties ziet van Fiep Westendorp, Cees Bantzinger, Rie Cramer, noem maar op.

Ik heb foto's gemaakt van zowel illustraties als de informatieve teksten. Wie de expositie nog wil zien, raad ik aan dit album niet te uitvoerig te bekijken want dat is al een mini-expositie op zichzelf, met al die teksten.

Bij Meermanno hebben ze trouwens ook mooie boekenkasten staan, van die antieke bibliotheken. Wel wat anders dan die van tegenwoordig.

Oh ja, over boekenkast gesproken: de mensen van 'Kikke spulle' die de boekenkast hebben geleverd zijn dus gekomen; na de koffie hebben ze 'm met z'n tweeën in amper een uur tijd in elkaar gezet.

Ziet er goed uit, nu nog vullen met boeken en ander spul. Dat alles zal geen probleem zijn, boeken zat al zit daar best veel oude meuk bij. Selecteren dus maar. Overigens 's avonds toch nog even 'naar de club' gegaan, voor de gezelligheid èn om iets af te geven maar de persoon in kwestie was er niet. Volgende week beter.

The Colours Of Spring

Een korte update met meer plaatjes dan praatjes. Er viel genoeg te fotograferen het afgelopen weekend. Over ons bezoek aan Delft zaterdagmiddag, en dan met name aan de Botanische Tuin, kan een verwijzing naar deze link volstaan. Immers, de meeste lezers van dit weblog kennen Delft op hun duimpje en voor hen biedt deze stad weinig echte verrassingen meer. Alhoewel, het blijft steeds leuk om er af en toe te wandelen, te shoppen of een terrasje dan wel museumpje 'te pikken'.

De dag daarop was de Omloop Noordwijkerhout. Daar heb ik in mijn vorige post al over geschreven. Hierbij enkele foto's van omgeving en randgebeuren. Ook weer lentekleuren!

En last but not least: Koningsdag 2015! Zoals altijd weer enkele vrijmarkten afgestruind, in ons geval eerst de Thomsonlaan. Daar het enorme bedrag van één euro uitgegeven voor zes boekjes. En uiteraard kom je steeds kennissen tegen, we laten het 'name droppen' maar achterwege.

Later fietsten wij naar de Frederik Hendriklaan, 'de Fred' zoals die laan bij ons ook wel wordt genoemd. Wij hadden daar met onze dochter, schoonzoon en kleindochter afgesproken.

Na eerst bij 'Beans & Bagels' koffie te hebben gedronken met 'iets er bij', brachten we een kort bezoek aan de kermis op het Frederik Hendrikplein. Na enkele vergeefse pogingen te hebben ondernomen een knuffeltje voor Chloë te scoren, maakten wij de gang langs de vele uitstallingen van oude en soms heel aardige 'meuk'. Bij terugkomst op de kermis 'won' Chloë toch nog een set gele badeendjes bij het 'touwtje trekken'.

Ook de Koningsmarkten zijn traditioneel bonte, kleurrijke evenementen, al overheerste het oranje uiteraard. Gek eigenlijk, zelf behoort oranje, zacht gezegd, niet tot mijn favoriete kleuren, maar het is en blijft onze nationale kleur, symbool van verbondenheid. Hier nog wat foto's van de vrijmarkten!

Omloop Noordwijkerhout

Voor het eerst sinds - drie, vier - weken heb ik mij vanmorgen aan een loopje gewaagd. Tien kilometer, geen superlange afstand wanneer je je bedenkt dat ik ook aan de halve marathon had kunnen meedoen. Maar ik ben zodanig 'uit vorm', dat leek mij nu geen goed idee.





Wij spreken over de Noordwijkerhoutloop. Een heel mooie loop, zeker in deze periode waarin de bollenvelden op hun mooist zijn. Al eerder nam ik deel aan deze loop, tweemaal zelfs. Dat was nog in de 'Ton van Westbroek-tijd', toen ik nog in 'zijn' groep trainde.

Vanmorgen ging ik half benenwagend, half bussend, naar het huis van Jan G. in Scheveningen. Daar zou HRR-trainer Izaak Luteijn ons op komen halen. Na koffie te hebben genoten bij Jan en zijn vrouw, gingen we richting Westduinweg, precies op tijd was Izaak ter plekke. Daarna volgde een mooie rustige rit via Wassenaar naar Noordwijkerhout.

In de ontvangsthal konden wij ons nog na-inschrijven, waarna wij naar het restauratiegedeelte gingen. Daar koffie gedronken.

Uiteraard weer bekenden gezien, zoals Kees en Dini, een enthousiast hardloop-echtpaar, wij ontmoeten elkaar geregeld bij loopjes en lopen in de regio Leiden, maar ook op Vlieland, Terschelling en dergelijke. Ook nu weer hebben zij top gelopen, zo bleek later.

Ik ontmoette ook - en zowaar - twee bloggers van het eerste uur, en allebei enorme 'klasbakken' (zeker complimenteus bedoeld) als het gaat om (super)lange afstanden lopen. Over wie anders kan ik het hebben dan over Rinus van der Wal en Richard van der Klis, de laatste vergezeld door zijn niet minder sportieve vriendin.

Met Rinus raakte ik nog uitgebreid in gesprek, met name vertelde hij bevlogen over een ingrijpende gebeurtenis in zijn leven, een paar jaar terug. Zijn vrouw werd na een plotselinge attack (longembolie en hartfalen) in allerijl per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd, waar zij op de IC terecht kwam. Daar kreeg hij van de arts(en) te horen dat zij was opgegeven, het was nog maar een kwestie van een paar uur. De familie werd opgetrommeld, de pastoor was al aanwezig.

Laat ik het verhaal hier niet te lang maken, maar zij is op het laatste moment toch nog naar een ander ziekenhuis gebracht waar speciale apparatuur aanwezig was, en daar is zij uiteindelijk, heel geleidelijk maar zeker, op wonderbaarlijke wijze hersteld. Naderhand had zij gezegd dat zij tijdens haar coma of bewusteloosheid levendige hallucinaties had waarbij zij een lang overleden oom ontmoette die iets 'zei' in de trant van: "Wat doe jij hier, ga terug, het is jouw tijd nog niet!"

Jan G., die aandachtig had meegeluisterd, vertelde een verhaal in dezelfde trant, maar dan over zijn moeder. Er is meer....

Maar terug naar aardse zaken! Omgekleed, stukje ingelopen (waarbij ik nog wat kiekjes maakte van de bollenvelden in de directe omgeving) en even gekeken naar de start van de 21.1 kilometer. Meteen maar een filmpje van gemaakt!


Wij, dat wil zeggen de 10 km lopers, gingen twintig minuten later van start. Meteen al bij het begin merkte ik dat ik 'pap' in de benen had en de een na de ander passeerde mij. Toch geprobeerd om enigszins 'op tempo te lopen. Jan kwam ook snel 'langszij, Izaak een kilometer later maar ik kon en wilde niet 'aanpikken'. Gewoon maar mijn eigen tempo lopen. Het was een mooi parcours dat grotendeels door weilanden en bollenvelden voerde. Bij het 6 km punt zakte ik in door buikkramp maar ik kon wel doorlopen, slechts éénmaal een stukje (pakweg veertig meter) gewandeld. Uiteindelijk kwam ik in 54'30'' over de finish, bepaald geen wereldtijd maar omdat de afstand iets langer was (10.1 km) gaat daar nog wel iets van af. Tevreden? Mwâh, 'blijven trainen' zou een welbekend clublid zeggen ;-)...

Delft

De volgende 'serieuze' loop wordt The Golden Ten in Delft. Daar zijn wij gistermiddag trouwens nog geweest. Beetje rondgelopen, naar de Hortus Botanicus Delft geweest en pannenkoeken gegeten. Ik moet nu weg (verjaardagsfeestje buurman), wellicht morgen nog wat Delft-foto's plaatsen...

Voortijdige Koningsavond bij Haag

Een van mijn grootste hobbies zal het nooit worden, maar soms moet het gebeuren: klussen. Na drie lange werkdagen in de weer te zijn geweest - hele huis op z'n kop - is het grootste deel van het schilderwerk geklaard. Maar we zijn er nog niet: vrijdag volgt er nog zo'n dag. Vandaag een rustdagje, nou ja, ook weer niet echt want we gaan 'oppassen' in Ypenburg.


Drie dagen lang ben ik nauwelijks buiten geweest, afgezien van de maandagavondtraining en een boodschapje 'om de hoek', maar gisteren werd ik 'losgelaten' - nou ja, liet ik mijzelf los - voor de woensdagavondtraining. Dat was een serieuze baantraining met vijf keer achthonderd meter in 10 km tempo (maar bij ons werd dat 5 km tempo).

Groep 7 was zeer omvangrijk deze woensdag, maar liefst 20 personen! Sandra en Berry gaven ditmaal de training. Na het inlopen 'buiten' op straat terug naar de baan. Eerst wat loopoefeningen, onder meer met een stok (met gestrekte armen recht voor je houden en met de stok in de nek), dit voor de 'bewustwording' van je lichaamshouding tijdens het lopen (rechtop, niet teveel werken met nek en schouders).

Na de eerst 800 meter 'in eigen tempo' werd de groep gesplitst. Met 3'57'' was ik de langzaamste van de 'snelle' groep en voegde mij wijselijk bij de minder snelle groep, aangevoerd door Sandra en Odettte. Dat werkte wel, de resterende vier keer achthonderd - voor mij de resterende 4,5 keer wegens plaspauze - liepen we keurig in vier minuten rond, een keer ietsje er onder. Daarna wat uitlopen en enkele afsluitende oefeningen.

Met Ton en Harry nog even het krachthonk ingedoken voor een serie lichte bankdrukoefeningen. Wij waren niet de enigen, Ilse, Alone en Ruud waren er ook en een groepje jonge atleten die er ook altijd bezig zijn op woensdagavond.

De barcommissie had er weer iets ludieks van gemaakt deze avond. Onze Koning - tegenwoordig ook bekend als 'Willy'- vierde deze avond al zijn verjaardag, speciaal voor Haag Atletiek. De kruidkoek en broodjes kroket smaakten goed, en naast biertjes werden er in het groepje waarbij ik stond een paar moppen getapt. Grappig, want moppen lijken een wat oubollig-achterhaalde vorm van humor te zijn, en sociaal niet altijd aanvaard vanwege het vermeende 'foute' (òf banale, òf politiek incorrecte) karakter ervan. Maar een goede mop, zeker als-ie goed wordt verteld, is onweerstaanbaar grappig.

Na lentefeest komt voorjaarsschoonmaak

Het was een veelbewogen (overwegend familie)weekend, waarbij het boottochtje ter ere van het zestigste levensjaar van mijn eega niet onopgemerkt is gebleven. Dit dankzij de foto die dochterlief Daphne maakte en vervolgens via FB deelde met wederzijdse facebookvrienden. Heel veel felicitaties en leuke reacties gekregen, veel dank daarvoor!

Het was een leuke boottrip van anderhalf uur, met een schipper die tevens gids was. Hij vertelde het gezelschap (18 personen, vooral familie, schoonfamilie en enkele vrienden) uitgebreid over wat er al varende langs de oevers te zien was. Een van de gasten - in wie menig Haag-loper een vermaard speaker zal herkennen - zong zelfs nog uit volle borst een lied in het russisch. Of het steenkool-russisch was kan ik niet zo goed beoordelen, maar de zang was hem, als lid van het Don Kozakkenkoor, wel toevertrouwd.

Momenteel zit ik in een bijna lege woonkamer achter de PC deze woorden in te kloppen. Reden is dat de hele kamer een opknapbeurt krijgt, maandag hebben we met z'n drieën alle muren en het plafond gereinigd (hebben we met z'n drieën gedaan) en hebben wij een stuk van de plint verwijderd. Dinsdag (vandaag inmiddels) gaat er geschilderd worden.  Reden van deze opknapbeurt is dat wij over ruim een week een boekenkast krijgen die een flink stuk van de wand zal beslaan, en over een maand of wat een bankstel. Het is dus nu of heel lang niet, waarschijnlijk nooit. Het spaarvarken is een stuk dunner geworden maar goed, we hebben weer een bescheiden bijdrage aan de economie geleverd.

De paar pauzes die wij tijdens het klussen hebben ingelast hebben we in de tuin genoten, waar het steeds meer begint te groeien en te bloeien. De dotterbloemen langs de vijver zijn nu op het hoogtepunt van hun bloei.

Wat hardlopen betreft: op 17 april 45 minuten, op 18 april 70 minuten, op zondag niet want ik had de handen vol aan de voorbereidingen op het verjaardagsfeest. De Lenteloop aan de Laan van Poot heb ik daardoor ook gemist.

Maar op de zonnige maar koude maandagavond heb ik weer meegetraind met een niet al te omvangrijke Groep 7, onder de bezielende leiding van Arie. Er stonden drie series van 5 x 30 seconden in 5 km tempo (dus behoorlijk pittig) op het programma. Mijn ichsias-achtig pijn in bil- en heupstreek ten spijt, heb ik daar volop aan mee kunnen doen.

Op een lente-ochtend in het westduinpark...

De komende maand is wat mij betreft de mooiste maand van het jaar, in ieder geval wat natuurschoon betreft. Je ziet het buiten, in tuinen, parken en duinen al met de dag veranderen, alles ontknopt en ontbloeit. En je hoort overal vogels zingen, vooral in de ochtendstond. Nachtegalen heb ik nog niet gehoord, maar die verwacht ik nog vóór het weekend.

Het weer werkt ook mee natuurlijk. Ideale omstandigheden om hard te lopen: maandag drie kwartier, dinsdag 65 minuten en woensdag 75 minuten. Maar ondanks het feit dat ik deze week maar liefst drie keer heb (hard)gelopen, ging het niet van een leien dakje. Afgelopen woensdag waagde ik het zelfs niet met de groep mee te lopen, zo stroef voelde ik mij. Dat werd dus een solo-trip. Maar toch heb ik wat op het schema stond (vijf keer zes minuten) keurig geïmiteerd, ook al gingen de tempo's stroef, met pijnlijke benen en 'plekkie ergens in de onderbil'.

Vandaag ga ik weer de stoute loopschoenen aantrekken, maar eerst moet er nog van alles gebeuren. Vooral boodschappen doen! Dit weekend vieren we thuis een verjaardag, wat betekent dat ik de Lenteloop aan de Laan van Poot moet overslaan. En er zijn nog veel meer huiselijke beslommeringen - onder meer naar de Gamma e.d. en volgende week uitgebreid schilderen, ditmaal muren en deuren - en verdere regeldingen. Oh ja, gisteravond weer geschilderd met Paul en Vincent in De Steenslag, maar ik had 'mijn avond' niet, ik kon niet lekker 'mijn ding' doen naar mijn gevoel.

Wat de loopplannen betreft: ik was te laat met het inschrijven voor The Golden Ten, maar misschien kan ik nog in Noordwijkerhout meedoen.


In ieder geval zijn er altijd momenten dat je even van buitenlucht en natuur kunt genieten. Zoals vanmorgen. Even een ommetje gemaakt naar en door de duinen wat resulteerde in bijgaande filmpjes en foto's. Spring is in the Air!

Van Rotterdam Marathon naar Stanley Clarke

Gisteren de inmiddels traditionele tocht naar Rotterdam gemaakt om te kijken naar de marathon. Het ging mij er vooral om bekenden te spotten en zo mogelijk aan te moedigen. Ik had met iemand afgesproken om samen te gaan kijken maar ondanks veelvuldig telefonisch contact ben ik hem niet op de aangegeven plek tegengekomen. Dan maar zelf ergens een strategisch plekje zoeken achter het hek, opdat ik foto's van deze en gene kon maken. Later zag ik Cynthia en Jos staan met de kinderwagen, we hebben vervolgens met z'n drieën gekeken.

Bekenden heb ik inderdaad gezien. Lang niet iedereen maar wel een aantal: José en Simone van Sparta, Mulay, Ilse, Eveline, Sonja, Gusta, Karin, Peter, enfin, laat ik maar ophouden want ik vergeet er zo een paar. In de tijd dat ik aan die zijlijn stond (van 13:00 uur tot 14:50') zag ik een aantal Haag-vrienden onder de marathonlopers. Mogelijk heb ik een aantal gemist maar de meeste staan wel op een van bijgaande foto's.

Rond 16:00 uur ben ik weer naar het station gegaan en vervolgens met de trein naar Den Haag. Thuisgekomen, wat foto's ingeladen, boodschappen gedaan, een paar planten verplaatst, gegeten en voor ik goed en wel wist wat er gebeurde stond vriend René voor de deur. Hij kwam mij afhalen, samen zouden we naar Zoetermeer gaan voor een concert. Ik had later op hem gerekend, moest nog een paar kleine dingetjes afronden - zoals de pc afsluiten - maar dat was snel gepiept. Eerst zijn wij naar Leidsehage gereden om bij McDonalds koffie te drinken - was eigenlijk best goed - en daarna naar De Boerderij.

Wat op het programma stond was onversneden jazz van Stanley Clarke en zijn band (ik schreef bijna Larry Carlton, maar dat is een andere jazz-grootheid). Clarke wordt tot de beste bassisten ter wereld gerekend en deze avond gaf hij op meer dan overtuigende wijze blijk van zijn kunnen. Hij werd bijgestaan door een drietal jonge honden, onder wie een briljante 19-jarige pianist, een iets oudere toetenist en een uiterst energieke drummer die met zijn tot een hoge toef opgebonden rastahaar zó uit een stripcomic weggelopen kon zijn. En eenmaal kwam een bevallige zangeres - ene Natascha - ten tonele die aan een van de nummers zowaar nog een 'poppy' cachet gaf.



Wat we te horen kregen was pure jazz die met een weergaloze virtuositeit werd uitgevoerd, met een aantal ellenlange nummers waarbij naar hartelust geïmproviseerd werd en de ondersteunde bas-riffs die de heer Clarke uit zijn contrabas en basgitaar wist te ontlukken aan het geheel de indruk gaf van een alsmaar voortdenderende trein.

Het was geen 'muziek voor iedereen', daarvoor waren de schaarse melodielijnen te weerbarstig en de structuur van de nummers, zo al aanwezig, heel complex. Op de hierboven geplaatste video wordt nog een relatief rustig-melodieus nummer gespeeld. Een topconcert van vier supervirtuoze jazz-musici was het zeker.

Weekend in de open lucht

We houden het kort vandaag. Straks naar de Marathon van Rotterdam om de moedigen die weken-, zo niet maandenlang veel trainingsarbeid hebben verzet, aan te moedigen. Hmmm... vreemde zin. Hoe dan ook: alle lopers veel succes toegewenst!

Over gisteren kan ik ook kort zijn omdat de plaatjes, zoals vaak, meer zeggen dat duizend woorden. Gisteren was ik in Arnhem waar ik na vele jaren - weet echt niet meer hoe lang dat geleden is, maar het was als kind -  het Openluchtmuseum bezocht. En dat was zeer de moeite waard, ook hier weer een onderdompeling in nostalgie, in het Nederland zoals dat ooit was.

De moeite waard dus. Dat gold overigens niet voor de kwaliteit van het weinige voedsel dat ik in Herberg De Hanekamp bestelde. Het is een leuke locatie, daar niet van, maar de chocoladecake was te zoet (de suiker knarste tussen je tanden en het had geen chocoladesmaak), naderhand bleek de bouillon met groenten bremzout en de groenten waren te hard. Verder waren de patatjes te vet. Maar de mensen van de bediening waren best vriendelijk. Uiteraard kan ik geen oordeel geven over de pannenkoeken, het appelgebak enzovoorts. Wel worden hier glutenvrije pannenkoeken gebakken begreep ik.

Ik kan nu wel verder gaan uitwijden over wat er allemaal te zien was/is, maar het leukste is toch om zelf eens te gaan kijken. In mijn foto-album staan uiteraard al de nodige plaatjes!

Dit was zoals gezegd een heel kort blogje, misschien dat ik het later aanvul. Moet nog van alles doen voordat ik naar Rotjeknor afreis!

Polygala myrtifolia

"Spiegelbeeld, vertel eens even...."

Een kopje in het Latijns ditmaal. In navolging van Joris Goedbloed, de snobistische vriend van Panda uit de strip van Marten Toonder in de jaren vijftig. Vooral zijn afsluitende woorden na ieder citaat: "Zoals wij latinisten plegen op te merken" maakten op ons, eenvoudiger HBS- en MULO-klanten uit die tijd, grote indruk. Maar deze latijnse kreet slaat 'gewoon' op een plant!

Vrijdag was echt een tuindagje! Een intensief dagje, dat wel. Het betekende tweemaal, nee, driemaal naar het tuincentrum (twee keer Ockenburgh, deels met tram, deels met de fiets, en één keer Hanenburg), spitten in de (voor)tuin, nieuwe planten er in.

  

Welke planten? Een seringenboom, nu nog niet zo groot maar de komende jaren gaat-ie hopelijk groeien en twee brem-struikjes (Cytisus). De mooiste plant haalde ik echter bij 'de Turk', dat wil zeggen de Turkse supermarkt aan de Goudsbloemlaan. Polygala Myrtifolia, zo heet de plant. Bloeit tot september!

Laat ik eerlijk zijn: een groot plantenkenner ben ik niet, dus moest ik toch op internet zoeken naar nadere gegevens over deze plant. Het is sowieso een mediterrane plant, vorstgevoelig (dus 's-winters afdekken of binnen zetten) en een ideale kuipplant,

In de namiddag gingen we bij buurman  Jan op bezoek, of eigenlijk buurvrouw Wilma want zij was het die gisteren 56 jaar is geworden.

Zelf was ik er al om half vijf, het officiële openingstijdstip van de ontvangst. Het was heerlijk weer, met een subtropisch zonnetje en de nodige glazen witte wijn gezeten in de aangrenzende tuin. Torremolinos! Of een terrasje aan de Franse Cote d'Azur. Mede-gasten waren man, dochters, buren en collega's van de jarige. Vakantiegevoel!

Gek gezicht om vanuit de tuin van de buren in je eigen tuin te kijken, de vijver ziet er opeens een stuk interessanter uit. Hoe dan ook beginnen de dotterbloemen weer aardig te bloeien.

En oh ja, nog even terugblikkend op eergisteravond, de donderdag. Even na etenstijd ging ik naar de Laan van Poot om te kijken of de bruine kikkers nog steeds in hun wittebroodsweken zaten. Dat was het geval! Er dreven zelfs al diverse klompjes kikkerdril in de sloot... Ik maakte deze foto ter plekke, wie goed kijkt ziet naast de kikkerdril drie bruine kikkers...

Wonderlijke stelletjes: het is Lente!

"Maffe Kaapse Eend?! Heb je zelf wel eens in de spiegel gekeken?!"

"Er vallen steeds meer gaten tussen jouw blogs", zei iemand mij gisteravond. Hij had gelijk. Het wordt steeds minder 'elke dag één'. Het heeft er vooral mee te maken dat ik na elf jaar vrijwel onafgebroken dagelijks bloggen een soort herhaling van zetten bespeur. Neem nou de afgelopen dagen: best het een en ander gedaan, maar toch is er niet veel vermeldenswaardigs gebeurd. Tenminste, niet veel dat afwijkt van dat wat het gros van Nederland meemaakt. Ga maar na: paasbrunch (tweemaal), paasdiner (tweemaal), woonboulevard (op sleeptouw genomen door doortastende vrouw en schoonzus), terwijl het sporten (hardlopen) te verwaarlozen was: wel elke dag een stukje, minimaal 20 minuten en maximaal 50 minuten, maar geen georganiseerde lopen.

De feestdagen zijn weer voorbij en er kon weer serieus - wat héét - worden getraind. Met de groep. Vrij vroeg gisteravond ging ik in de felle kou, veroorzaakt door opkomende nevel ('zeevlammen'), naar de Laan van Poot. Daar omgekleed en een paar rondjes rustig ingelopen op het gras achter het clubhuis. Steeds wanneer ik de lange zijde van het veld passeerde, hoorde ik een ronkend geknor, het leek een beetje op het geluid van motoren in de verte. Het geluid kwam echter uit de sloot. Het bleken tientallen bruine kikkers te zijn die druk bezig waren met het vieren van hun bruiloft.

Overigens had ik gisteren meer merkwaardige liefdespaartjes gespot. Ik denk dan vooral aan een duidelijk verliefd stelletje ganzen. Dat was in de sloot bij tuincentrum Ockenburgh waar ik zojuist een olijfboompje en een zak mediterrane aarde had gekocht. Een paartje ganzen, onafscheidelijk: niets bijzonders, zou je zeggen, maar het waren twee verschillende soorten: zo te zien was 'de HIJ' een grauwe gans en ZIJ een canadese gans.

Ik kon het niet helpen, onwillekeurig doemde bij mij het beeld op van een blonde hollandse man die een relatie heeft met een hindostaanse of marokkaanse dame. Niet alledaags dus, maar allerminst onbestaanbaar. Thuis op internet gekeken en jawel: het komt vaker voor dat ganzen van verschillende soort met elkaar paren en nakomelingen krijgen. Of deze op hun beurt vruchtbaar zijn weet ik niet.

Maar even terug naar de training van gisteravond. En na afloop taart omdat een van onze groepsleden, Peter, jarig was. 69 jaar, topfit en een van de snelsten van onze groep.
De training zelf ging wat stroefjes, wat zeg ik, ging heel stroef. Het was duidelijk te merken dat alle culinaire geneugten van de afgelopen paasdagen invloed hebben gehad op het lichaamsgewicht, daar viel niet tegenop te lopen. Dus de komende tijd maar weer wat minder snoepen al ben ik momenteel bepaald niet gedisciplineerd te noemen op eet-gebied.

En oh ja, nog een andere mogelijke oorzaak van die stramheid: gisteren heb ik in de voortuin drie diepgewortelde buxus-heesters uitgegraven, zij worden vervangen door andere. Vandaar ook mijn gang naar het tuincentrum. Het was een heidens karwei, één struik is nog niet helemaal los, dat gaat vandaag gebeuren. Of morgen, want vandaag is het oppas-dag.

Hoe dan ook bestond het programma uit een duurloop met een kern van twee tempoblokken, 6-4-4-2 minuten. De minuten gingen in 10 km tempo, rust tussen de tempo's 2 minuten en 10 minuten rust tussen de blokken. Het eerste deel heb ik - op de laatste twee minuten van de eerste serie na -volbracht maar omdat het niet lekker ging wilde ik terug. Echter stelde trainer Arie voor om verderop, bij handbalvereniging Storks aan het Schapenatjesduin, op de rest van de groep te wachten die daar na tien minuten zou arriveren. Zo gezegd zo gedaan. De tweede helft heb ik netjes volbracht inclusief de tempoversnellingen.

Na afloop eerst gedouchd, daarna vlaai gegeten ter ere van Peters verjaardag, en last but not least wat lichte bankdrukoefeningen gedaan in het krachthonk, met Ton en Harry.

Paaswandeling zonder mitsen maar wel Maarn

Daags voor Pasen weer eens met de Doornvogels meegewandeld. 'Weer eens' want dat is alweer een tijd geleden. Meteen een mooie aanleiding om het huis van onze 'gids-vogel' Hugo te bezichtigen, want daar was het verzamelpunt. Zaterdagmorgen gingen wij - Walter en ik - er met de trein heen, eerst naar Utrecht en daar - na eerst cappucino (met gevulde koek in de aanbieding) te hebben gescoord bij De Broodwinkel - overstappen op de trein naar Maarn. 'Medevogel Dea' zat ook in die trein dus eenmaal in Maarn, liepen we gedrieën naar Trompstaete toe waar wij allerhartelijkst werden ontvangen door Hugo en zijn egaa Rineke. Koffie en appeltaart! Ja, er is flink gesnoept vandaag.

Na de koffie gingen we de wandeling maken. Deze was niet zo lang (ca. 15 kilometer) maar voelde wel lang(er) aan. Het grootste deel ging door de bossen van Maarn en wij werden regelmatig geconfronteerd met modderige bospaden die bovendien onregelmatig van structuur waren: hobbels en kuilen, takken alom en hier en daar een regenplas die ternauwernood te ontwijken viel. De stevige wandelschoenen waren geen overbodige luxe!

Het was overigens een mooie wandeling door de bossen en landgoederen en langs heidevelden in de omgeving van onder meer Maarn en Doorn waar we nog even langs het 'oude huis' van Hugo en Rineke liepen en bij het standbeeld van de grote schrijver Simon Vestdijk poseerden. Hij was een nationale beroemdheid, maar ik denk dat-ie door de jongere generatie zo goed als vergeten is. Van Vestdijk is gezegd dat hij 'sneller schreef dan God kon denken', en bekende boeken van hem zijn onder meer 'De Koperen Tuin', 'Terug naar Ina Daman' en 'Ivoren Wachters'. Over Vestdijk ging ook mijn scriptie die ik een ver verleden voor mijn VWO-examen maakte, inclusief covertekening.

Tijdens de wandeling kwamen we ook langs de uitkijktoren en maakten we tussenpauzes bij een landhuis en bij Helenaheuvel. Het landhuis wordt bewoond en het bijbehorende landgoed wordt beheerd door een rijke adelijke familie, nazaten van een graaf. Onze gastheer Hugo heeft weleens een rondleiding van hem gehad.

Bij Helenaheuvel - leuke locatie als tussenstop waar wij - vooral - warme chocolademelk dronken.

De wandeling werd afgesloten met een etentje bij Yang's Garden. Hugo's vrouw Rineke, die overigens zeer te spreken was over de tip die ik haar had gegeven (link naar de Matthaüs Passion) en het hele concert via de laptop heeft bekeken, voegde zich bij het wandelgezelschap.

Het eten - een 'lopend buffet' bij deze 'chinees'was als vanouds prima, met lekkere knapperig-krokante hapjes (garnalen, bananenboletjes en nog veel meer).
Een paar jaar terug (in 2011) schreef ik een recensie voor IENS die ik ook nu weer naadloos kan copy-pasten:

"Meermalen ben ik hier geweest, meestal na een flinke lange wandeling met onze wandelgroep. Vandaag was het weer eens zo ver. De kwaliteit van het eten is al vele jaren constant. En met constant bedoel ik: zeer goed! Het buffet is een echte aanrader: allesbehalve duur, je kunt meerdere malen opscheppen en de smaak van de geserveerde gerechten is prima. Lekker dessert met o.a. roomsoesjes en vers fruit. Bovendien gratis (fris)drank bij het buffet, een biertje of i.d. kost slechts een euro. Snelle, vlotte, vriendelijke bediening. Helemaal goed!"