Voor het eerst sinds - drie, vier - weken heb ik mij vanmorgen aan een loopje gewaagd. Tien kilometer, geen superlange afstand wanneer je je bedenkt dat ik ook aan de halve marathon had kunnen meedoen. Maar ik ben zodanig 'uit vorm', dat leek mij nu geen goed idee.
Wij spreken over de Noordwijkerhoutloop. Een heel mooie loop, zeker in deze periode waarin de bollenvelden op hun mooist zijn. Al eerder nam ik deel aan deze loop, tweemaal zelfs. Dat was nog in de 'Ton van Westbroek-tijd', toen ik nog in 'zijn' groep trainde.
Vanmorgen ging ik half benenwagend, half bussend, naar het huis van Jan G. in Scheveningen. Daar zou HRR-trainer Izaak Luteijn ons op komen halen. Na koffie te hebben genoten bij Jan en zijn vrouw, gingen we richting Westduinweg, precies op tijd was Izaak ter plekke. Daarna volgde een mooie rustige rit via Wassenaar naar Noordwijkerhout.
In de ontvangsthal konden wij ons nog na-inschrijven, waarna wij naar het restauratiegedeelte gingen. Daar koffie gedronken.
Uiteraard weer bekenden gezien, zoals Kees en Dini, een enthousiast hardloop-echtpaar, wij ontmoeten elkaar geregeld bij loopjes en lopen in de regio Leiden, maar ook op Vlieland, Terschelling en dergelijke. Ook nu weer hebben zij top gelopen, zo bleek later.
Ik ontmoette ook - en zowaar - twee bloggers van het eerste uur, en allebei enorme 'klasbakken' (zeker complimenteus bedoeld) als het gaat om (super)lange afstanden lopen. Over wie anders kan ik het hebben dan over Rinus van der Wal en Richard van der Klis, de laatste vergezeld door zijn niet minder sportieve vriendin.
Met Rinus raakte ik nog uitgebreid in gesprek, met name vertelde hij bevlogen over een ingrijpende gebeurtenis in zijn leven, een paar jaar terug. Zijn vrouw werd na een plotselinge attack (longembolie en hartfalen) in allerijl per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd, waar zij op de IC terecht kwam. Daar kreeg hij van de arts(en) te horen dat zij was opgegeven, het was nog maar een kwestie van een paar uur. De familie werd opgetrommeld, de pastoor was al aanwezig.
Laat ik het verhaal hier niet te lang maken, maar zij is op het laatste moment toch nog naar een ander ziekenhuis gebracht waar speciale apparatuur aanwezig was, en daar is zij uiteindelijk, heel geleidelijk maar zeker, op wonderbaarlijke wijze hersteld. Naderhand had zij gezegd dat zij tijdens haar coma of bewusteloosheid levendige hallucinaties had waarbij zij een lang overleden oom ontmoette die iets 'zei' in de trant van: "Wat doe jij hier, ga terug, het is jouw tijd nog niet!"
Jan G., die aandachtig had meegeluisterd, vertelde een verhaal in dezelfde trant, maar dan over zijn moeder. Er is meer....
Maar terug naar aardse zaken! Omgekleed, stukje ingelopen (waarbij ik nog wat kiekjes maakte van de bollenvelden in de directe omgeving) en even gekeken naar de start van de 21.1 kilometer. Meteen maar een filmpje van gemaakt!
Wij, dat wil zeggen de 10 km lopers, gingen twintig minuten later van start. Meteen al bij het begin merkte ik dat ik 'pap' in de benen had en de een na de ander passeerde mij. Toch geprobeerd om enigszins 'op tempo te lopen. Jan kwam ook snel 'langszij, Izaak een kilometer later maar ik kon en wilde niet 'aanpikken'. Gewoon maar mijn eigen tempo lopen. Het was een mooi parcours dat grotendeels door weilanden en bollenvelden voerde. Bij het 6 km punt zakte ik in door buikkramp maar ik kon wel doorlopen, slechts éénmaal een stukje (pakweg veertig meter) gewandeld. Uiteindelijk kwam ik in 54'30'' over de finish, bepaald geen wereldtijd maar omdat de afstand iets langer was (10.1 km) gaat daar nog wel iets van af. Tevreden? Mwâh, 'blijven trainen' zou een welbekend clublid zeggen ;-)...
Delft
De volgende 'serieuze' loop wordt The Golden Ten in Delft. Daar zijn wij gistermiddag trouwens nog geweest. Beetje rondgelopen, naar de Hortus Botanicus Delft geweest en pannenkoeken gegeten. Ik moet nu weg (verjaardagsfeestje buurman), wellicht morgen nog wat Delft-foto's plaatsen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten