Tja, die foto hierboven heeft heel weinig met onderstaand bericht te maken, maar er moest toch iets bij dat met hardlopen te maken heeft. Zat foto's in mijn archief, dan maar deze nostalgische terugblik op een van de Berenlopen op Terschelling. Het is alweer een paar jaar terug dat ik die voor het laatst liep. Deze zou net zo goed in 2005, 2006 als in 2011 zijn gemaakt. Dat zoek ik wel een keertje uit.
Dit jaar is er weer een Berenloop heb ik begrepen. Halve marathons heb ik de laatste drie jaar niet meer gelopen. Of het er ooit weer van gaat komen? Geen idee, zeg nooit nooit, maar mijn geest is altijd optimistischer en zelf-overschattender dan wat mijn lijf aankan, dus....
Hoe dan ook, zaterdag was de tweede testloop van 2021 aan de Laan van Poot. Dit in aanloop naar de CPC, want vooralsnog lijkt die door te gaan. Zelf heb ik mij nog niet ingeschreven (10km), even afwachten tot het sein definitief op groen staat. Er deden vooral mensen van de CPC-trainingsgroepen mee, maar ook reguliere leden onder wie 'uw verslaggever'.
Het parcours was 7,5 kilometer lang, die ronde kon je twee keer lopen. Velen hielden het bij één ronde voor gezien (ik ook), dat zijn vooral degenen die bij de CPC voor de 10 kilometer hebben gekozen.
Voor mij was het 'een soort van' prestatieloop. Maar hoewel de conditie iets beter is dan vier maanden geleden en ik ook wat (vier kilo) afgevallen ben, vond ik het behoorlijk zwaar. Meer lopers en loopsters hebben dat zo ervaren, zo bleek achteraf. Dat had vooral met het - weliswaar overbekende - parcours te maken, dat grotendeels door de duinen ging. Vrij veel vals plat en lichte hellingen dus.
Tijdens de loop heb ik geruime tijd kunnen 'genieten' van mijn status als oudste deelnemer - Sjaak en voorzitter Pierre riepen mij dat toe bij het passeren - totdat Carel Knoester mij even later voorbijging. Uiteindelijk bereikte ik niet al te ver achter hem de finish (gesitueerd op het grasveld naast het clubgebouw) in 45'25''. Dat was zo'n beetje de tijd die ik voor mezelf had ingeschat, dus tevreden.
Na afloop nog even gezellig met wat clubvrienden 'gechilled' op het terras van het clubhuis.
De afgelopen weken waren er van mijn kant geen updates over (hard)lopen. Daarmee gaat het echter nog steeds goed, zelfs iets beter dan begin dit jaar. Ik loop - afgezien dan van een coopertest en vrijdagochtend tweehonderdjes met 'groep Maarten - 'solo', zo'n vier of vijf keer per week, afgewisseld met korte of langere tempo's, maar zelden langer dan een uur achter elkaar.
En dan zijn er nog als - min of meer constante - de lichte krachttrainingen in ons krachthonk. Dat ik echter weinig hierover blog is omdat het mij niet zo interessant lijkt voor de lezer. Als 'laagbejaarde' blijft het tenslotte pappen en nathouden (wel in positieve zin). Weinig tot geen uitschieters.
Als er weer een loopje is om aan deel te nemen, is er ook weer iets om over te schrijven. Ook maak ik regelmatig een wandeling, zoals afgelopen dinsdag naar Solleveld. Met de camera in de aanslag. Dat leverde ditmaal diverse na-zomerse plaatjes op, met vooral veel libellen.
Omdat het leven alledaags is geworden, verschijnen mijn blogjes niet meer alle dagen. Dat heeft zeker ook te maken met wat zich in de samenleving afspeelt, dat bepaald niet los gezien kan worden van wat op wereldschaal gaande is. Interessante maar ook dreigende tijden.
Iemand die daar erg goed over kan vertellen is Karen Hamaker-Zondag. Zie hieronder! Het is een lang interview maar de moeite waard om helemaal te beluisteren. Interessant, zowel voor pro- als anti-wappies!
Karen was een van de inspirerende sprekers tijdens diverse astrologische congressen die medio jaren zeventig in het Kontakt der Kontinenten (Soesterberg) werden gehouden. Daar was ik ook bij, ook een paar keer met vriend/collega Diederik Ouwehand. Wij waren allebei gedreven (amateur)astrologen. Bij mij staat dat de laatste jaren op een lager pitje, misschien dat ik het t.z.t. weer oppak.
Maar goed, laten we vooral positief blijven! Ik vond het jammer dat in de zomer - ook na de versoepelingen - geen prestatieloopjes meer georganiseerd werden in de regio. Op Facebook had ik dat ook al vermeld. Volgens mij had dat namelijk wel gekund, zij het met de nodige maatregelen zoals een gelimiteerd aantal deelnemers, afstand houden en kleedkamers dicht. En deelnemen voor eigen risico.
Maar goed, in het najaar lijkt er ook niet alleen in bijvoorbeeld Friesland en Drenthe, maar ook in de randstad weer het een en ander georganiseerd te worden. Fingers crossed.
Zo was er gisteren bij Haag Atletiek eindelijk weer een 5 kilometer wedstrijd/prestatieloop, deels over straat, deels door de duinen. Dank organisatie o.l.v. Jan Passchier!
Ik had mij als eerste ingeschreven, 'eager' als ik was om aan een prestatieloop mee te doen. Niet dat ik snel loop, integendeel, maar dat maakt niet uit. Zo'n loopje geeft toch de mogelijkheid en de stok achter de deur om je te testen, er 'voor te gaan'. Tenminste, zo werkt dat voor mij.
Maar ik ben als de man van de mop die naar Parijs ging op vakantie. Ken je die mop? 'Hij ging niet!'
Maanden eerder had ik mij via een speciale app (met 'biervrienden') aangemeld voor een dagtripje Tilburg, met als hoogtepunt een rondleiding in Tilburg. Naderhand bleek dat precies samen te vallen met de TakeOver Run bij Haag. Lang heb ik getwijfeld over welke keus ik zou maken: hardlopen (voor het eerst dit jaar weer in prestatieloopvorm) of het uitje met kornuiten (ook alweer langer dan twee jaar geleden).
Maar omdat er over drie weken (11 september) weer een tweede TakeOver Run plaatsvindt, toch maar besloten om ditmaal over te slaan en voor Tilburg te kiezen.
Het werd een leuk uitje (met z'n achten in de trein). Officieuze gids van onze groep was de in Tilburg geboren en deels getogen Paul Kruijssen.
Vanaf Tilburg moesten we nog een stukje met de bus naar Berkel-Enschot, waar we bij Abdij en Bierbrouwerij De Koningshoeve uitstapten. We waren ruim op tijd dus konden we het terrein een beetje verkennen.
Om elf uur begon de rondleiding, ingeleid met een film over het brouwen van La Trappe bier. Een uitgebreid proces waarbij authentieke grondstoffen - granen, plantenextracten e.d. - worden gebruikt. Het bier wordt door professionele bierbrouwers gemaakt, maar monniken houden toezicht dat de authentieke grondstoffen worden gebruikt. Een ingrediënt is daarbij onlosmakelijk verbonden met de monniken die er werken: de stilte.
Tijdens de rondleiding kwamen we eerst langs een groot gebouw, een reuzenkas eigenlijk, waarbinnen grote subtropische planten wortelen in diepe betonnen bakken met vuil water. Dit fungeert als een natuurlijk waterzuiveringsinstallatie. Er is namelijk veel water nodig voor de bereiding van bier en uit milieu-overwegingen wordt het water uit eigen bron gehaald en met deze biologische waterzuivering zoveel mogelijk teruggegeven aan de natuur.
Ook worden grondstoffen voor het bier bij boeren in de buurt gekocht en wordt verspilling tegengegaan door restproducten beschikbaar te stellen voor de productie van onder meer veevoer.
Met de gids bezochten wij vervolgens de oude brouwerij en ook de nieuwe brouwerij waar nu de bieren worden geproduceerd. De gids van La Trappe vertelde uitgebreid over wat er zoal te zien was en gaf toelichting op de biertjes die bij LaTrappe verkrijgbaar zijn. Er is namelijk ook een winkel op het terrein waar naast bier ook andere 'bier-gerelateerde' producten en culinaire versnaperingen verkrijgbaar zijn.
Na de rondleiding konden we in de winkel wat spulletjes kopen 'voor thuis' en een La Trappe biertje uitkiezen. De mensen die deel uitmaakten van de rondleiding hadden van tevoren een geel hesje aangereikt gekregen opdat duidelijk was dat zij recht hadden op een biertje - wij hadden daar ook gelijk met de aanmelding voor betaald.
We hebben er ook iets bij gegeten - het was inmiddels lunchtijd - , bruin brood met 'bierkaas' of oude kaas.
Na deze lunch verlieten we het terrein om een wandelingetje te maken in de bosrijke omgeving. Het bleek uiteindelijk een echte wandeling te worden van maar liefst twee uur met één pitstop - met bier natuurlijk - op een terrasje in de buurt van het Wilhelminakanaal.
Maar ook het laatste stuk naar het centrum van Tilburg was wel een paar kilometer, zodat we zeker wel vijftien kilometer hebben gewandeld gisteren.
Waarmee meteen het 'verzuim' van de 5 kilometer Take Over Run enigszins is goedgemaakt!
In het café-restaurant waar Paul gereserveerd had bleken de terrassen vol te zijn, zodat we binnen in het café hebben gegeten. Gelukkig stond de deur de hele tijd open waardoor de ventilatie voldoende leek.
Het eten was goed, de bediening aardig. Omdat mijn maaltijd - gamba's met brood en salade - later kwam 'door omstandigheden' kreeg ik een gratis biertje ter compensatie. Goed geregeld!
Kort loopoverzicht van de week: maandagochtend klein half uurtje gelopen in Middelburg, een stuk over de Loskade langs het water en terug naar het hotel. Woensdag zo'n 45 minuten gelopen met daarbinnen twee keer 1500 meter in flink tempo (ruim onder de 9 minuten) en vrijdag een duurloop die nogal stroef ging, waarschijnlijk zaten die vijftienhonderdjes van woensdag nog in de benen. Het werd een mix van wandelen, joggen en een vijftal lichte versnellingen van 1 minuut. Bruto anderhalf uur, afstand zal een kleine 10 kilometer zijn geweest.
En vandaag (zaterdag) was het tijd voor de maandelijkse wandeling!
Met de Intercity van 9:55 uur gingen Walter en ik vanaf Den Haag CS naar Amersfoort. Daar wachtten de overige wandelaars ons op. Eerst een terrasje opgezocht voor een bakkie. We kregen er een mooi soesje bij. Wat een aangename, maar ook bijzonder luchtige verrassing. De vulling ontbrak namelijk!
Ditmaal ging de NS-wandeling vanaf station Amersfoort naar Soest-Zuid, zo'n elf kilometer, overwegend via onverharde bospaden door een mooi afwisselend landschap met bos, heidevelden en zandverstuivingen.
Onderweg kregen we één keer een flinke regenbui te verstouwen. Daar viel in het bos waar we toen liepen was er amper schuilmogelijkheid zodat er niet veel anders op zat dan door te lopen. Gelukkig regende het niet langdurig en de zon zorgde er voor dat de doorweekte broekspijpen snel opdroogden.
Hotel Soesterduinen vormde een pitstop, al konden we niet op het buitenterras plaatsnemen. Aftappen kon wel, en bij de 'Take Away' van het hotel kon ik een cappucinootje scoren.
Aan het eind van deze 'korte wandeling' (er is ook een langere versie van 22 kilometer, die loopt tot Hollandse Rading) bereikten we het station Soest-Zuid. Van daaruit ging er een trein naar Utrecht. Daar aangekomen, liepen we naar Hoog Catharijne. Buiten, op een terras, bestelden we een afsluitend drankje. Dat werd koffie of thee, al dan niet aangevuld met een stuk cheesecake. Smakelijk maar aan de prijs! Daarna ging ieder zijns of haars weegs. Het aanvankelijke idee om ergens te gaan eten ging niet door, daarvoor was het net iets te vroeg.
Terug in Den Haag, wandelde ik een stuk met Walter mee richting Spui, toen het onbarmhartig hard begon te regenen, compleet met donderslagen. Zelf ijlings de Albert Heijn ingeschoten voor een paar boodschappen, waarna de weg terug naar huis met de bus ging. Al met al was het een geslaagde wandeldag.
Ook dit jaar zit een buitenlandse vakantie er niet in. En dat terwijl ik in 2020 nog riep: 'Wat er gebeurt gebeurt, maar ik GA volgend jaar beslist naar Frankrijk!' En in het voorjaar wandelen in Engeland.
Niet dus. Engeland is nog steeds een relatief 'No Go' gebied. En Frankrijk wordt veel te veel gedoe, ook door persoonlijke keuzes. Maar zelfs in eigen land is reizen een 'dingetje' geworden. Hoe wonderlijk is ons aanpassingsvermogen, al aarzel ik om 'ons' in plaats van 'mijn' te schrijven.
Zelfs een simpel treinreisje binnen Nederland beschouw ik tegenwoordig als een echt uitje, terwijl ik decennia lang gewend was om - zowel als forens als particulier - vaker dan gemiddeld ons land te doorkruisen.
Zo kon het gebeuren dat we afgelopen weekend naar Zeeland gingen, liever gezegd: naar Middelburg met op maandag een uitstapje naar Domburg v.v. met de bus.
Dat was leuk! We hebben die twee dagen flink uitgebuit, waardoor bij terugkomst het gevoel overheerste een week op vakantie te zijn geweest. En dat gevoel is toch vrij essentieel vind ik.
Ook vanwege de trainingsweekenden die door Haag Atletiek werden georganiseerd, kwam ik regelmatig in Zeeland de afgelopen jaren. Toen hadden we Burgh Haamstede als uitvalsbasis en bezochten we op zondag of maandag karakteristieke zeeuwse stadjes en dorpjes in de omgeving.
In Middelburg zijn we niet eerder geweest. Tenminste, dat dacht ik. Ook toen ik googelde in mijn digitale geheugen met de termen 'De Cultuurbarbaar' en 'Middelburg' kwam er niets naar boven. Hoe wonderlijk was het dat we, nadat we in deze stad waren gearriveerd en een stukje naar het centrum hadden gelopen, onmiddellijk bij een locatie kwamen waar we eerder hadden gelunchd. Pas na thuiskomst, bij het doorzoeken van mijn foto-albums, bleek dat we in 2018 ook een middagje Middelburg hadden 'gepikt' met kruidvatbonnen die hoognodig moesten worden verzilverd....
Hoe dan ook hebben we ons prima vermaakt. Het hotel was heel goed, mooie stadswandelingen gemaakt, wederom niet de Lange Jan beklommen maar wel het zeeuws museum bezocht, heerlijke zeeuwse mosselen gegeten in 'Het Packhuys', met de rondvaartboot een tochtje gemaakt en het - weliswaar zeer toeristische maar aantrekkelijke - badplaatsje Domburg bezocht.
Een uitgebreid verslag laat ik ditmaal achterwege, omdat 'de plaatjes' meer zeggen dan duizenden woorden.
Wie van 'de ouderen onder ons' nog een vaag gevoel van heimwee heeft naar die - goedbedoelde maar oh zo saaie - dia-avondjes van buren of vrienden, nodig ik graag uit om op deze link te klikken! 😄
