Nazomerse Rijkzwaanloop

Berry, Sanny, Ton, Fred en Hizkia: 'We hebben er zin an!'

Vandaag was in 's-Gravenzande de Rijkzwaanloop, een van de lopen in de regio die deel uitmaken van het Agium Circuit. Wie aan minstens vijf van de tien lopen heeft meegedaan wordt in het klassement opgenomen. Het was ook een beetje de doelstelling van Groep 7 - waarvan een deel op bovenstaande foto is vereeuwigd - om minstens vijf keer binnen dat circuit een 5 kilometer te lopen en zodoende in het klassement opgenomen te worden.

Het is een beetje 'The Story of My Life' dat je mijn naam zelden of nooit in zo'n overzicht tegenkomt. Reden: het niet bereiken van het vereiste aantal loopjes. Met de loop van vandaag had het misschien gelukt, ware het niet dat ik bij de DIOS Lenteloop - dom, dom - in de haast vergeten was de chip aan mijn schoen te bevestigen en daar pas achter kwam toen ik gestart was. Jammer maar helaas, zo'n ramp is het uiteindelijk niet. Vandaag toch maar weer gekozen voor de 5 km hoewel ik tot dusver hier altijd de 10 EM liep.

Een groepje Haag-vrienden werden vlak voor de start vereeuwigd via de telefoon van Annemiek van der Meer. Iedereen zag er toen nog uitgerust uit.

Na de snelheidstrainingen van woensdag en vrijdag daarna het stevige fietsen op De Hoge Veluwe voelden de benen niet bepaald uitgerust aan, maar ik ging toch voortvarend van start. Net als vorige week bij Bertus, maar nu ging het minder vanzelfsprekend, bovendien zorgde een stralende herfstzon voor onverwachte warmte. Daardoor werd het, ondanks dat vijf kilometer een kippeneindje is, best een zwaar loopje.

Ongeveer rond het twee kilometerpunt passeerde Ton mij en tegen mijn verwachting in was ik niet in staat bij hem te blijven. Weer even later kwam Jan Rensen voorbij en ook Sanny, maar later haalde ik haar weer in.

Wat de eindtijden zijn weten we nog niet precies, de uitslagen stonden bij schrijven nog niet online. Daarom kan ik ook weinig zeggen over hoe onze groepsgenoten en overige loopvrienden op de 10EM hebben gepresteerd.

Mijn brutotijd was 27'07'', maar daar gaat vermoedelijk nog iets af. Ton van der Pol kwam uit op een tijd ruim onder de 26 minuten! Geweldig, temeer omdat het gerucht ging dat de vijf kilometer mogelijk iets langer was omdat ook de snelste boys and girls (van AV Sparta) een 'mindere' tijd hadden gelopen dan de vorige keer bij Bertus.

Na de loop en het douchen keerde ik met Ton - met wie ik ook ben meegereden en ook mee terug kon - terug naar het Marktplein, dat het centrum was van loopactiviteiten. Gezellig met veel kraampjes en welgevulde terrassen. Een charmante jongedame bood ons een katoenen tasje aan met inhoud - veel foldermateriaal over fitness, wellness, yoga enz. -  waar we ook ons aandenken aan de loop (...) in kwijt konden. Vervolgens vroeg zij ons vetpercentage te meten, dat bleek bij ons beiden prima de luxe te zijn. En daar zat ook nog het vet van de vaseline bij die wij voor de start op tepels en wenkbrauwen hadden aangebracht!

Omdat het al vrij laat was hebben Ton en ik niet op de prijsuitreiking gewacht en zijn naar huis teruggekeerd. Het was weer een mooie (loop)dag!

Herfstige buitenbewegingen

Vrijdagochtend stond er weer een flinke groep paraat voor de welbekende tweehonderdjes op de baan. Eerst inlopen op het grasveld waar tegelijkertijd jonge voetballertjes een balletje aan het trappen waren. Daarna de baantraining,

Nu wil het geval dat ik woensdag ook een baantraining heb overleefd, toen was het acht keer 400 meter. Twee dagen later stond tienmaal 200 meter op het programma. Wat voor mij wel een beetje teveel van het goede was, daarom deed ik er vrijdag maar vijf. Die gingen voor mijn doen rap, de twee snelste tweehonderdjes gingen in 47 à 48 seconden, wat sneller is dan in het voorjaar toen ik 51 - 54 seconden in de 'voluit' modus liep. Dus zelfs voor een ouder persoon valt nog enige winst te boeken.

Na afloop met Pierre en andere krachtsporters het honk in gedoken, terwijl de overige lopers/loopsters met Maarten nog een sessie pittige grondoefeningen gingen doen.

Naar de Hoge Veluwe (deel 2)

's Middags weer naar De Hoge Veluwe, waar ik evenals vorige week de pedalen van een witte fiets stevig moest intrappen, onder meer van de Wildbaanweg naar het Reemsterveld en vice versa, en dat twee keer. Op die weg zitten een paar stevige heuveltjes.

Ook nu was het vrij rustig, al werd er veel meer geburld (de bronstroep van de edelherten) in het bos bij de wildbaanweg. Ik was er om twee uur en had goede hoop dat de hinden aan het eind van de middag uit de dekking zouden komen met diverse plaatsherten in hun kielzog. Andere jaren gaf dat altijd het nodige spektakel. Echter nu gebeurde dat niet! Waar die grote roedels hinden zijn gebleven, geen idee.

Heeft het te maken met het afschotbeleid op De Hoge Veluwe? Veel - terechte - commotie is er rond dat beleid in de Oostvaarderplassen, waar al veel herten zijn 'geruimd' en na de bronst worden nog eens vele honderden gezonde(!) dieren naar de andere wereld geholpen. Maar in een artikel in Trouw van Jozef Keulartz stond dat ze er op De Hoge Veluwe ook wat van kunnen, en dat het terecht zou zijn als de 'volkswoede' zich daarop zou richten. Ook daar worden immers veel gezonde dieren geschoten om, zo blijkt uit dat artikel, arbitraire redenen.

Hoe dan ook weer lekker uitgewaaid en toch nog een paar plaatjes kunnen schieten...

Blijven trainen!

Het was nogal druk in het krachthonk woensdagochtend, maar er is lekker getraind. En 's avonds opnieuw aan de bak.

De woensdagavond is voor menig HAAG-lid een belangrijke trainingsavond. Er is dan altijd een groot aantal loopgroepen, rond deze tijd aangevuld met mensen die voor de Laan van Meerdervoortloop trainen.

Foto van 'vroegâh' (1973) met onder anderen Peter Puite (derde van links)

Er is ook een trainingsschema dat voor elke loopgroep geldt. Niet elk individueel lid houdt zich daar exact aan omdat er met 1500 leden altijd iets is van: 'Zoveel zielen, zoveel zinnen'. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen doelstellingen, van louter een beetje bewegen tot en met trainen voor een marathon, trailrun of specifieke (weg)wedstrijd.

Hoe dan ook is het zinvol zoveel mogelijk het schema als leidraad te gebruiken resp. in te passen in het eigen (individuele) schema. Tenminste, als je een individuele loper bent die weinig tot nooit met een groep meetraint. Het spreekt vanzelf dat groepstrainers wel dat schema volgen, waarbij sommige daar ook 'eigen dingen' aan toevoegen.

45 jaar later: Coopertest, 5 september 2018 (foto Ralph Smits)

Zo was er gisteren een snelheidstraining, de kern van het programma bestond uit twee series van 5 x 400 meter op de baan (10 km wedstrijdtempo), met 90 seconden herstel tussen de tempo's en vijf minuten herstel tussen beide series. Sandra leidde een bijzonder roedeltje dat bestond uit acht dames (waaronder snelle Cynthia) en slechts één oudere bok, al is die wel gewend om in een matriarchaat te leven...

Na het voorbereidende inlopen, de oefeningen en afsluitende korte versnellingen 'buiten' het sportpark keerden wij terug naar de baan waar het programma werd afgewerkt. Het ging goed (Karin, Veronique en ik liepen steeds zo om en nabij de 1'55'', alleen Cynthia liep een stuk sneller).
Al met al heb ik slechts aan zeven van de tien vierhonderdjes serieus meegedaan. Dit omdat er vrijdagochtend weer wat tempo's gelopen moeten worden (over 200 meter) en zaterdag is de Rijk Zwaanloop.

Na afloop wat 'planken' en andere grondoefeningen op het gras in het middengedeelte waar ook tehnische nummers zoals speerwerpen, ver- en hoogspringen en discus werpen kunnen worden beoefend. Al met al zijn we toch zo'n anderhalf uur in de weer geweest.

Natte Bertusloop

Vanmorgen checkte ik Buienradar en zowaar: er werd veel regen verwacht (dat klopte zoals u weet), maar uitgerekend tussen half elf en half twaalf zou het in Delft en directe omgeving droog zijn. Kwam dat even goed uit, kon ik toch die kant op (naar IJsclub Bertus aan de Kerkpolderweg) voor een loopje. Vijf kilometer, mooi genoeg om het droog te houden. Wat de regen betreft dan, we hebben het niet over transpiratievocht.

Oh ja, niet vergeten: gisteren (zaterdagochtend) heb ik nog vijftig minuten hardgelopen (rustig duurloopje) waarmee ik het aantal trainingen voor de afgelopen week op drie heb gebracht. Maar goed, dit even terzijde.

Kwam ik in Delft - ik ging met de tram(s), eerst lijn 3, toen lijn 12 en tenslotte lijn 1 - en checkte nog eenmaal buienradar op mijn mobieltje. Het beeld was weer helemaal anders, om elf uur zou het flink gaan regenen. Nou ja, jammer dan.

Kom ik weer met een foto uit 'den ouden doosch'. Mijn eerste marathon, in 1980 in Apeldoorn. Natte sneeuw en zijkregen, maar zelden met zo'n euforisch gevoel gelopen. 'Vroegâh' interesseerde het mij hoegenaamd geen bal wat voor weer het was. Storm, regen, hitte, vorst, ga zo maar even door, ik vond alles prima en liep overal doorheen. Maar de laatste tijd - zeg maar rustig de laatste jaren - ben ik een watje, heb ik de pest aan regen en probeer het te mijden als het even kan. Ja, maar nu kon het niet. En eigenlijk is het mij best meegevallen.

Ondanks de nattigheid was de harde kern van de Delft-loopjes toch weer present. Michel, Hizkia, Pierre, Paul, Leen, John, rappe Karin (van Sparta), enfin, ik zal niet alle - pakweg 150 - namen vermelden.

Inderdaad startte de groep op het moment dat het behoorlijk regende, maar eenmaal op dreef bleek het erg mee te vallen met die nattigheid. Eigenlijk viel het alleszins mee!  Ik zette er meteen flink de pas in (eerste kilometer in 5'03'' volgens Hizkia) en zowaar kon ik dat tempo tot (ongeveer) vier kilometer aardig volhouden. Toen zakte ik een beetje in, kreeg zelfs lichte darmkrampen door de inspanning. Ter verlichting ging ik even - zeg twintig seconden - een stukje wandelen, daarna zette ik weer aan. In de verte zag ik de finishklok op 25 minuten en nog wat staan maar ik moest nog zo'n 150 meter, dus alles er uit geperst en in 26'16'' kwam ik over de finish.

Als...dan redenaties. Wie maakt zich daar niet schuldig aan zo nu en dan? Ik wel, want ik redeneerde: als ik nou niet was gaan wandelen, had ik wellicht onder die 26 minuten kunnen blijven. Maar 'As is verbrande turf' placht mijn oma te zeggen, en zo is dat. Mijn oma was een wijze vrouw. Beide oma's trouwens maar daar gaat het nou niet om. Evengoed was dit een tot tevredenheid stemmende tijd, temeer omdat ik van tevoren niet erg veel zin had om te lopen. Klinkt gek, want ik heb bijna altijd zin maar ik voelde mij nogal 'neutraal' zogezegd.

Na de gebruikelijke nazit - ditmaal in het gebouw van Onder Ons - konden Pierre en ik meerijden met Paul naar Den Haag, waar ik de bus naar huis nam, maar niet nadat ik in de supermarkt nog wat boodschappen had gescoord.

Later deze middag feest bij de buren, waar dochter Karlijn voor familie en buren haar verjaardag vierde. Was gezellig!

Nog andere dingen gedaan dit weekend? Ja, gisteren naar Wateringen - we blijven in waterige sferen - en ook daar regende het. Er was een modeshow op een plein waar mijn oudste kleindochter Chloë ook aan meedeed. Haar vader en moeder, kleine zusje en vier grootouders moesten daar natuurlijk bij zijn. Ondanks wat technische mankementen - het geluid en het licht vielen uit, waarschijnlijk door kortsluiting vanwege de regen - kwam de show met vertraging op gang en het optreden is succesvol verlopen.

Herfstroedels...

We zijn weer aan een update toe. De afgelopen week heb ik, na de 10 km bij The Hague Road Runners op zondag, twee keer getraind. Dat was op woensdag en vrijdag. Niet dat de andere dagen in bewegingloze toestand zijn doorgebracht, elke dag is er wel gewandeld en op donderdag zowel gewandeld als gefietst - op zo'n witte fiets zonder versnellingen - op De Hoge Veluwe.

Woensdag met 'de groep' meegetraind. Sanny leidde de training. Na het inlopen, oefeningen en loopscholing stond een baantraining op het programma, negen keer 600 meter in 5 km tempo, verdeeld over drie series. Tussen de series was steeds 10 minuten herstel en tussen de tempo's 90 seconden. Van tevoren gaf Arie op wat (voor tijd) we op die 600 meter 'mochten' lopen, uitgaande van de tijd die je tijdens wedstrijden over 5 kilometer doet. In mijn geval - ruim 26 minuten over de vijf - kwam dat uit op 3 minuten en 3 seconden als ik mij goed herinner.

Echter ging het toch iets harder zonder dat ik mij daar erg voor hoefde in te spannen, ik kwam steeds op - naar schatting - 2'55'' uit. Moet er bij zeggen dat ik mij baseerde op de twee loopsters vlak voor mij, want ik had geen klokje om. Wel heb ik er slechts zes van de negen gelopen, na de tien kilometer die nog in mijn benen zat wilde ik niets forceren.

Klaar voor het zesde rondje....

Vrijdag weer de 'tweehonderdjes' met de informele groep van Maarten. Er stond een stevige wind maar we liepen 'droog' voor zover het om de regen ging. Ook nu heb ik mij beperkt tot zes van de tien 'halve rondjes' omdat ik daarna -evenals Pierre - nog even in het krachthonk wilde stoeien met wat ijzer.

Echter kwam de hele loopgroep ook het krachthonk in en deden onder leiding van Maarten behoorlijk pittige grondoefeningen.

Nog even terugkomend op De Hoge Veluwe. Het was redelijk warm gisteren, op donderdag dus. Ik ging er vooral heen om herten te fotograferen en zo mogelijk te filmen. Juist in deze tijd, de bronsttijd, is daar volop gelegenheid voor. De mannetjes zijn dan maar op één ding gericht - jawel, het is overal hetzelfde - en minder voorzichtig dan anders.

Nu ben ik in de loop van de vijfenveertig jaren dat ik naar de Veluwe ga om herten te spotten misschien wat verwend geraakt, maar ik vond het gedrag van de herten nog vrij lauw. Volgende week ga ik nog een keer die kant op, dan is er misschien wat meer vuurwerk.

Ik heb mij wel de tandjes gefietst op die witte fiets die je gratis kunt meepakken, omdat ik een paar keer op twee verschillende lokaties waar edelherten vertoeven ging kijken, en de drie kilometer lange weg tussen beide 'uitkijk-locaties' in (uitkijkpost Wildbaanweg en Oud Reemst) zat vol stijgingen. Viel niet mee met mijn pijnlijke knieën op een fiets zonder versnellingen, maar je moet er wàt voor over hebben...

Onderweg toch nog een paar foto's in herfstsfeer kunnen maken!

1 van de 4 op dooie akkertje(?!)

Nou, dat is ook wat overdreven maar inderdaad: vanmorgen heb ik - voor mijn gevoel - behoorlijk ingehouden gelopen tijdens de eerste 1 van de 4 loop van dit seizoen. Dat was 10 kilometer en omdat ik de laatste maanden alleen maar 5 kilometer-loopjes 'deed', wilde ik voorzichtig beginnen. Het idee is om van hieruit geleidelijk op te bouwen naar het wat langere werk.

Had gisteren trouwens een verjaardagsfeestje van een vriend, hij vierde het in De Lier. Er was een bluesbandje, er werd gedanst en er zijn wat wijntjes doorheen gegaan. Vanmorgen, na het opstaan, voelde ik dat wel. Geen kater overigens, zo erg was het niet, maar wel een beetje duf. Een kort ochtendwandelingetje deed echter wonderen. Had naderhand tijdens het lopen nergens last van.

Om kwart voor tien werd ik opgehaald door groepsgenoot en clubvriend Ton van der Pol. Gezamenlijk reden we naar het honk van The Hague Road Runners (HRR) waar de kleedkamers werden gerenoveerd. In plaats daarvan stonden er tenten waar men zich kon omkleden en douchen. Prima douches by the way.

We waren er behoorlijk vroeg, ruim een uur voor de start (die voor de 10km om 11.00 uur was en voor de 5 km om 11.05 uur). Dus eerst koffie, daarna - voor zover nodig - omkleden en een klein rondje inlopen. Uiteraard waren er, zoals elk jaar, veel clubgenoten alsook leden van de andere lokale atletiekverenigingen.

Ik startte helemaal achteraan en vanaf dat moment bleef ik steeds in één behoudend maar toch redelijk intensief duurloop-tempo lopen. Aanvankelijk liep ik pal achter leeftijdgenoot Paul van de HRR, maar de laatste van de drie ronden ging ik hem voorbij evenals Carel K. die ons eerder passeerde. In die laatste ronde bleek ik nog wat over te hebben om een dame vóór mij in te halen, dat bleek trailrunster Gea Velt te zijn. Tot de finish liepen wij samen op.

De eindtijd was gezien het vorenstaande niet super (56'33'') maar ik was en ben er best tevreden mee. Toch niet zo slecht voor een oude man...
Wilde evenals Leen Harteveld immers binnen het uur blijven en dat is ons allebei gelukt.

Uitslagen staan hier!

Na de douche nog gezellig bij elkaar gezeten in de kantine. Had trouwens op mijn startnummer nog een bidon gewonnen, dus de zondag kon niet meer stuk.

Bij het scheiden van de markt nog even op de foto met clubvrienden Paul K. en Murat E., die goed hadden gelopen en zich in het zalige herfszonnetje tegoed deden aan mooie bruingetinte sportdrankjes.... En 'chauffeur' Ton, die de foto maakte, moest natuurlijk ook vereeuwigd worden!

Varia van deze week

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik een bericht plaatste. Een van de redenen is dat er iets minder is getraind. Ik weet wel, er zijn genoeg andere dingen om over te schrijven maar of iedereen daar nou op zit te wachten...

Zo ben ik altijd veel bezig met actualiteiten, volg het nieuws, talkhows en de sociale media - van links tot rechts - er is hoe dan ook veel reuring over van alles in de maatschappij. Om over natuurrampen maar te zwijgen. Zou er hele beschouwingen over kunnen schrijven, maar politiek laat ik op mijn blog achterwege.

Maar goed, nu toch iets van een update.

Vanmorgen (vrijdag 14/9 dus) is er weer gezellig getraind met de steeds meer uitdijende groep 'van' Maarten de Niet. Het werden weer de vertrouwde 'tweehonderdjes' op de baan.

Maar eerst een terugblik op de afgelopen week. Zo was er de maandagavond-training: na een zeer moeizame - en voortijdig afgebroken - training met onze groep (stram, pijnlijke knieën en zware benen) heb ik de training toch zo goed en kwaad als het ging 'solo' afgemaakt met op het laatst wat versnellingen op het grasveld achter het clubhuis.

Op dinsdag rustdag - nou ja, dat is relatief, het was 'oppasdag' met véél wandelen en fietsen - en op woensdag 's ochtends krachthonk en 's avonds thuisgebleven. Zelfs de polsspiertraining 's avonds (biertje(s) drinken bij de club) zat er niet in.

Wel had ik op die woensdag een tweede oppasdag: 's middags ging ik met kleindochter Chloë naar Het Filmhuis. Het werd de voorpremière van 'Dikkertje Dap' over het jongetje dat vriendschap heeft gesloten met een giraffe. Leuke film, maar iets meer vaart had naar mijn smaak geen kwaad gekund.

Donderdagochtend heb ik het trainingsverzuim op woensdag goedgemaakt door zelf een uurtje te gaan hardlopen naar en door de duinen, richting Kijkduin, Meer en Bosch en over de Laan van Meerdervoort terug naar huis.


En vrijdag dus deels de tweehonderdjes, deels de tweede keer krachthonk. Het was gezellig druk, ook na afloop in de kantine. Best een leuke groep zo bij elkaar en uiterst gevarieerd van samenstelling, mannen en (vooral) vrouwen, in leeftijd variërend van 19 tot 70 jaar. Uiteraard was er eerst de warming up en het inlopen op het veldje bij Hellas.

De tweehonderdjes zelf gingen zo tussen de 48 en 51 seconden (wat mij betreft) maar de snelste - dame - van vandaag (Febe) haalde wel 34 seconden.

Ik deed - wederom - aan vijf van de tien tweehonderdjes mee, dit ook met het oog op de 1 van de 4, zondag bij The Hague Road Runners. Het wordt een 10 km loop, dat zal nog niet zo vlot gaan denk ik want die afstand zit niet ècht in de benen. Maar meedoen is sowieso leuk.

Het was trouwens prima loopweer deze vrijdagochtend. De komende dagen worden ook warmer. Dat werkt ook mee om bezoekers naar onze vlinderstruik te trekken. Deze distelvlinder spotte ik vandaag.

En toch nog iets over Monumentendag: op zondag wilde ik eerst naar het (voormalige) gebouw van de Amerikaanse Ambassade aan de Lange Voorhout, maar daar stond zo'n ongelofelijk lange rij, ben er snel weggegaan en met de tram naar Delft gereisd waar ik het gebouw van Gist Brocades bezocht.


Dat was nog best aardig, een markant gebouw met een mooie hal en een interessante geschiedenis. Een gids die tevens een boek heeft geschreven over het leven van de oprichters, wist veel over een en ander te vertellen.

Het groene hart van Mondriaan en Menno

Het was een veelbewogen weekend met wederom een mooie - zij het korte - wandeling in de directe omgeving van Abcoude, het verjaardagsfeest van Menno die in ultieme fitheid de gezegende leeftijd van 95 jaren heeft bereikt en verder nog wat lichte sportactiviteiten.

Om met dat laatste te beginnen - dan hebben we dat gehad - de sportactiviteiten bleven (na de coopertest afgelopen woensdag) beperkt tot de vrijdagochtend met vijf  'tweehonderdjes' (exclusief inlopen en warming up) op de baan en wat lichte oefeningen in het krachthonk.

Vandaag maar eens een keertje niet lopen, dat wil zeggen: niet in prestatie- of wedstrijdloop verband. Misschien nog wel een paar 'open monumenten' bezichtigen, wat ons wandelgroepje gisteren al - onverwachts - had gedaan. Dat werd Fort Nigtevecht, als onderbreking van de wandeling. We gingen met een gids mee die zeer enthousiast en buitengewoon uitvoerig vertelde over het fort, de bouw, de vertrekken en de geschiedenis. Het werd mij wat tè uitvoerig en gedetailleerd, wat uiteraard ook met interessesfeer heeft te maken. Maar wie meer wil weten over het fort, zie hier!


Overigens voerde zowel de treinreis naar Abcoude - vooral het gedeelte met de sprinter vanaf Gouda - door ouderwets hollands landschap, met recht 'het groene hart'. En eenmaal in Abcoude, ging de wandeling grotendeels over binnenwegen die we deelden met fietsers, auto's en zo nu en dan een tractor. Vrijwel de hele wandeling ging door het groene hart met weilanden, molens, boerderijtjes met kippen en boomgaarden en wat dies meer zij. Mooie wandeling, zonder meer!

Heel bijzonder was de Molen, dezelfde molen die op een schilderij van Mondriaan staat afgebeeld.

Voorafgaand aan de wandeling dronken we cappucino in Hotel De Witte Dame, zowel van buiten als binnen een mooi verzorgd gebouw. Na de wandeling keerden we terug naar dat hotel maar 'de afsluiting' aldaar heb ik niet meegemaakt omdat ik wegens andere activiteiten ben afgehaakt, moest terug naar Den Haag.

Tot die 'andere activiteiten' hoorde zeker de verjaardag van Menno, moest daarvoor nog wat voorbereiden, ook nog even omkleden. Om half zes al werden 'we' - de genodigden - verwacht in strandtent 'Titus'.


Het werd een erg gezellige verjaardagssessie met speeches en conferences (veel lachen en soms een traan) van vrienden en relaties uit Berlijn en Wenen, maar ook uit andere windstreken zoals Den Haag. Ton van der Pol en zijn 'sidekick' Harry Raaphorst gaven aan dat laatste hilarisch invulling met een speciale cursus 'plat Haags' voor de van oorsprong 'Amsterdammer' Menno.

Ook werden Wim Hartman, Arie Don en nog iemand door Menno naar voren geroepen als 'meest gelukkige' krachthonkvrienden omdat zij Menno's persoonlijk record (80 kilo bankdrukken) geëvenaard hebben. Wat voor de cultuurbarbaar iets te veel eer was, want Arie en Wim tikken al 90 en bij vlagen 100 kilo aan.

Er was ook een grappige en inventieve speech van de heer Teule over de 'mengsmeerolie' waaruit Menno bestond en een uitgebreid gedicht van Menno's schoondochter, waarin zeer veel bijzondere details uit zijn leven werden aangehaald, zoals zijn patent op de Tiger rack, een ophangsysteem dat zijn uitvinding mag worden genoemd en hem in veel opzichten (mede) een mooi leven heeft bezorgd.

En er was een prima indisch buffet!