Puinduinrun en andere zaken

Een veelbewogen weekend waarin onder meer verjaardagen werden gevierd en ik geconfronteerd werd met - mij bekende - mensen die afscheid van het leven moesten nemen.

Op persoonlijk sportief gebied kan ik alleen de vrijdag memoreren. Die ochtend heb ik nog wat oefeningen gedaan in het krachthonk (met onder anderen Wim Hartman en Menno de Rijk), daarna stond er een duurloop op het programma. Dit ter voorbereiding van de CPC die ik de laatste twintig jaar als een zware halve marathon ervaar, en dus nooit meer echt goed heb gelopen. Daarom die foto uit 1982, dat waren betere tijden...

Vanaf huis liep ik via een omweggetje naar het Zuiderpark, daar liep ik anderhalve ronde en vervolgens weer terug. De bedoeling was om minimaal 100 minuten te lopen, maar van meet af aan ging het stroef.

Natuurlijk kan ik mijn Hoka's de schuld geven - okee voor duurlopen, maar toch loop ik er niet echt lekker op - maar het kan ook een lichte vorm van overtraindheid zijn. Hoe dan ook hield ik het na 85 minuten voor gezien. Ik was toen vlak bij huis maar had geen puf meer om er nog een kwartiertje aan te plakken.

Zaterdag niets gedaan, afgezien van drie taarten bakken (appeltaart, monchoutaart en groentenquiche) bij wijze van catering. Het was bedoeld voor de visite van mijn schoonmoeder die dinsdag 92 jaar wordt maar het zaterdag vierde. Zaterdag was 30 januari, dat was de geboortedatum van mijn moeder.

Thuisgekomen, hoorde ik dat er - ook op 30 januari - alweer een rockgigant uit de jaren zestig overleden is, Paul Kantner van The Jefferson Airplane, een van de beroemdste politiek-geëngageerde westcoast rockgroepen die furore maakte met hits als 'Somebody to Love', 'White Rabbit' en 'Volunteers'. Ik moest even googlen om te zien hoe Kantner er ook weer uit zag. Ik kwam toen ook uit op Marty Balin, zanger van die band en zag dat hij, evenals mijn moeder, op 30 januari is geboren.


Weer later zag ik op Facebook dat de broer van een vriend na een lange lijdensweg is overleden, ook op 30 januari. Merkwaardige opeenstapeling van toevalligheden.

Puinduinrun vanaf de kant

Vandaag was de Puinduinrun. Daar had ik mij niet voor ingeschreven en eigenlijk had ik ook geen zin in dat gesteggel over trappen en steile duintjes, liever spaar ik mijn krachten voor de trainingen op weg naar de CPC.

Maar ik ging wel kijken, want er deden aardig wat bekenden mee, zowel van Haag Atletiek als van andere clubs. Maar ook heel wat onbekende lopers, met name zijn de jongeren in opmars. Het zal met het uitdagende karakter van deze loop te maken hebben. Een en ander leidde tot het maken van een filmpje en de nodige foto's. Jeroen Tibbe heeft trouwens mooie en veel professionelere foto's gemaakt! Veel kijkplezier...


Dit keer werd het startschot door middel van een kanon gegeven. Dat geluid moet voor iedereen goed hoorbaar zijn geweest...

Winnaars van de langste afstand (ca. 10 kilometer, drie ronden) werden de supersnelle atleten Jeroen van Aken en Sanne Broeksma. Remco Mocking en Janna van Dijk werden tweede man en vrouw. De rest durf ik niet op te schrijven want de uitslagen stonden op het moment van dit schrijven nog niet online.

's Avonds bij onze buurman Jan (die ook een heel goede Puinduinrun heeft gelopen vanmorgen) op bezoek geweest, want een van zijn dochters, Nina, was jarig. Ook weer op 30 januari! We hebben daar met nog zo'n twintig mensen een gezellige avond gehad.

Follow the Sun

Er staat aardig wat op mijn denkbeeldige 'To Do' lijstje, het bloggen schiet er een beetje bij in.

Echter dwong die tergend strakblauwe hemel en de constant schijnende zon mij vandaag toch om naar buiten te gaan en domweg een stuk te gaan wandelen. De paden op, de lanen in, vooruit met forschen pas.

Het werd een vrij lange wandeling, ruim twee uur lang. Door de duinen, over het strand, stukje Kijkduin en andermaal strand, over de Zandmotor. Dan weer via de duinen terug naar de Puinduinen waar aanstaande zondag de roemruchte Puinduinrun wordt gelopen.

Weinig tekst vandaag, wel een impressie.


Die Puinduinrun ga ik ditmaal niet lopen, al ga ik natuurlijk wel even kijken. Zelf richt ik me meer op trainingen voor de jaarlijkse CPC. Toch weer de halve marathon die ik de laatste tien jaar nooit meer goed heb gelopen. Maar ja, het is een traditie hè, dus toch weer ingeschreven....

In een van mijn schoenendozen kwam ik weer een setje foto's tegen waaronder deze. Die foto is tijdens de laatste meters van de CPC 1986 gemaakt door Jan van der Roest. Ik strijd de laatste meters naar de finish naast Jan Ruijgrok, die nog steeds actief is als trainer van een recreatieve loopgroep bij The Hague Road Runners. En volgens mij is de man achter ons Henk Verploegh, de grote stille kracht achter onze baanploeg...

Running, But Not In The Rain

Waarom dit - weliswaar gedateerde maar toch feestelijk klinkende - nummer van de Dizzy Mans Band? Omdat dit lied woensdag steeds in mijn hoofd zat. Dat had te maken met de feestelijke heropening van de Jumbo aan de Anemoonstraat. Een alledaags onderwerp, toegegeven, misschien meer iets voor een buurtkrantje.

Hoe dan ook was ik er gistermorgen vroeg bij omdat ik op het laatste moment vernam dat de eerste 150 klanten een bos bloemen cadeau zouden krijgen. Gratis dus en tja, je bent Nederlander of je bent het niet...

Echter ving ik de eerste keer bot, simpelweg omdat de zaak gisteren om 09:00 uur openging in plaats van het gebruikelijke tijdstip van 08:00 uur. Nou ja, geen ramp, later ging ik weer terug en toen stonden er al zeker honderd mensen voor de ingang. Op onderstaand filmpje staat het moment van (her)opening, even later kon men de flink gerenoveerde supermarkt van binnen bewonderen.


Wat boodschappen gedaan en ook de bloemen (een boeket mooie gele gerbera's) in ontvangst genomen. Ziezo, genoeg reclame gemaakt voor de Jumbo nu, niemand zit op een tweede Frank Lammers te wachten.

Mijn sportieve activiteiten concentreerden zich gisteren in de ochtenduren. Eerst de inmiddels gebruikelijke sets oefeningen in het krachthonk. Het was er druk, wij waren met z'n achten. Daarna snel een kopje thee in de kantine gedronken - met dank aan Pierre - en naar huis. Direct achter de PC want er moest het een en ander uitgewerkt worden: een paar interviews en een horoscoop. Ja, dat laatste doe ik nog wel zo nu en dan, maar het is een tijdrovend werkje.

Toch besloot ik maar om te gaan hardlopen, het was nog droog. Het is mij zowaar gelukt om dat wat op het programma stond netjes te imiteren. Kwartiertje inlopen inclusief de warming up, daarna drie pyramides van 1-2-3-2-1 minuten in 10 km tempo, met steeds een minuutje rust tussen de tempo's en 5 minuten rust tussen de series. Het was best pittig! Later zag ik dat de tussenpauze 2 minuten was, dus heb ik mezelf niet verwend. Nou, dat is ook niet waar want ik heb wel de regen vermeden.

Ja, die foto is natuurlijk van de zomer gemaakt tijdens een van de vele Kerkpolderlopen in Delft. Maar goed, er moest toch een sportplaatje bij dit bericht en eerlijk gezegd is het de laatste dagen niet heel veel kouder dan toen....

's Middags verder gegaan met mijn activiteiten en uiteraard weer gekokkereld, broccolisoep met prei, spaanse peper, aardappel, uit en knoflook. Altijd lekker met warm stokbrood erbij. Later in de avond toch nog even naar de club gefietst en gezellig een biertje gedronken met 'the old boys'.

Over trainen of overtrainen(?) en terugblik op de seventies

Gisteren was een prachtige dag, maar veel heb ik daar niet van meegekregen. Kleindochter Chloë had koorts - misschien doorkomende tandjes of een griepje - dus bleven we op deze oppas-dag vooral bij haar thuis. Later in de middag hebben we toch nog een stukje met haar gewandeld, brood gekocht bij Hoogvliet en de eendjes (en meeuwen, koeten, zwanen enz.) gevoederd. Wat een heerlijk weer, de zon was zowaar warm. Dat het de warmste 25 januari sinds de eerste metingen was zal weinigen verbaasd hebben.

Iets eerder dan anders ging ik naar huis, maar wel via de stad. Bij Run2Day binnengelopen om een afspraak te maken voor een interview, daarna naar de Mediamarkt om een nieuwe monitor te kopen. Dat was nodig omdat mijn - inmiddels oude - monitor eergisteren opeens begon te haperen, het beeld ging steeds op zwart en dan verscheen het weer. Zo ging het de hele tijd door en het lag niet aan een losse stekker of een ander aansluitingsprobleem. Lang verhaal kort: er staat nu een keurig nieuw beeldscherm, ik kan weer aan de slag.

Even heb ik getwijfeld of ik maandagavond met de groep zou meetrainen, te meer omdat het een pittig programma was. Dat zou betekenen dat ik de derde dag op rij flink aan de bak ging: zaterdag die lange duurloop, zondag de 5 kilometer in Delft en maandag een duurloop met zes keer één kilometer in 'vijftien kilometer tempo'. Toch maar proberen, en het ging gelukkig. Sanny gaf de training deze avond: eerst een stukje inlopen, daarna wat rek- en strekoefeningen, beetje loopscholing, een paar korte versnellinkjes en daarna begonnen we, op de hoek Nieboerweg en Laan van Poot, aan de eerste 1000 meter. Tempo maken dus, maar niet al te gek. Tussen de tempo's hadden we steeds drie minuten pauze, die werden opgevuld met rustig lopen.

Er ontstond al snel een soort hiërarchie, waarbij Sonja en Arie steeds flink voorop liepen. Zelf ging ik elke volgende snelle kilometer beter lopen, maar vanwege eerdergenoemde overwegingen hield ik het na de vierde kilometer voor gezien.

Toch weer - inclusief inlopen vanuit huis - ruim 70 minuten gelopen.


Tenslotte nog een korte toelichting op het plaatje. Dit stuurde een vriendin 'uit de jaren zeventig' mij toe. In die tijd bewoonde ik een grote kamer in de 1ste Sweelinckstraat, en daar was het wekelijks een 'zoete inval'. In dat hippietijdperk kwamen elke vrijdagavond zo'n twintig vrienden en vriendinnen op bezoek om onder het genot van drank, stokbrood met franse kaas en rokerij - maar geen soft drugs - uitgebreid te filosoferen - over astrologie, de I Tjing, Jung en oosterse mystiek - en naar muziek (langspeelplaten) te luisteren: Pink Floyd, Procol Harum, King Crimson, Bob Dylan. Beatles. The Doors en ga zo nog maar even door. "Te gek, weet-je-wel"....

Een keer verzuchtte mijn excentrieke en enigszins knorrige hospes, nadat hij voor de zoveelste keer die langharige lieden de trap zag opgaan, op weg naar de eerste verdieping waar ik woonde: "Daar komt het laatste avondmaal weer binnen"....

Lopen bij Bertus

Zo, weer een beetje uit mijn loopdipje denk ik. Vanmorgen met de Jannemannen als de Wiedeweerenga naar Delft, naar het Groeneveld bij Onder Ons, vaste locatie voor Bertus- en Kerkpolderlopen. We vertrokken mooi op tijd en waren eveneens keurig op tijd te bestemder plekke.

Zowel Jan G. als blogger dezes hadden zaterdag al de nodige kilometers afgelegd, in ieder geval zo'n 90 tot 100 minuten duurloop in de benen, dus vandaag zou het waarschijnlijk niet zo snel gaan. Daar had ik al rekening mee gehouden dus koos al meteen voor de 5 kilometer. 'De Jannen', Michel, Pierre en de Paulen (Kruijssen en Versteegh) kozen allen voor de 10 kilometer. Hizkia deed ditmaal niet mee want werd gehinderd door een blessure.


Koppie koffie, omkleden en een beetje inlopen. Het was niet al te koud dus een korte broek zou geen problemen opleveren. Om 11:00 uur precies gingen alle lopers gelijk van start. Bij de inschrijving hoefde je niet aan te geven welke afstand je wilde lopen, dus als je nog puf had kon je na vijf kilometer doorbuffelen. Zelf zette ik er echter meteen flink (mijn eigen) tempo in, een bewuste keus omdat dit de laatste weken niet echt lekker gaat. En dat werkte wel, ik kon dat tempo redelijk goed vasthouden.

Jan W. snelt naar de finish (foto Bas van Binnendijk)

Even voor het 1 km punt kwam Pierre voorbij. Hij ging snel maar even later zag ik hem uitstappen, naderhand zei hij dat zijn kuit opspeelde. Een verstandig besluit.

Ik finishde uiteindelijk in 25'59'' netto, vlak achter Leen Hartveld en Hannie de Jong en een flink stuk achter de jonge 'blom', Nanda. Op mijn klokje dan, want 'officieel' was het 26'03'' omdat ik de laatste tweehonderd meter de plassen en blubber op het pad trachtte te omzeilen en daarbij zelfs enkele seconden heb gewandeld. Al met al ben ik dik tevreden.

Het was zwaar, ik kreeg er een sik van!

Jan G. was minder tevreden, en inderdaad was 25'03'' voor zijn doen geen wereldtijd maar goed, ook hij heeft natuurlijk de naweeën van de duurloop ervaren. Aanvankelijk was hij van plan 'de tien' te lopen maar hield het bij 5 km voor gezien. De andere Jan W. plakte er echter nog vijf kilometer aan vast, hetgeen resulteerde in een mooie eindtijd van 56 minuten. Beide Paulen waren al eerder op deze afstand gefinishd in 49 minuten. Het was Paul K. zwaar gevallen, kennelijk had hij niet 'zijn dag'.

Met Bas aan de cappucino

Na afloop weer een gezellige boel bij Onder Ons. Lekker aan de cappucino en de babbel aan een tafeltje met alle hiervoor genoemde personen, aangevuld door fotograaf en snelle loper Bas van Binnendijk. Hij was tevreden met zijn tijd onder de 23 minuten! Ook was de inmiddels 77-jarige Johan Dannis van de partij, een van de trouwste lopers van en bij loopgroep Bertus. Hij is trouwens ook een ex-collega van mijn vrouw. Heel knap heeft hij gelopen vandaag, 29 minuten op de 5 kilometer. Ik teken ervoor op die leeftijd!

Met Johan Dannis

Op zijn elf-en-dertigst

Zo, bijna een week geen blogbericht geplaatst. Word ik dan toch nog volwassen op mijn oude dag? Ik weet het niet. Wel weet ik dat er genoeg is om over te schrijven, er speelt genoeg in de directe omgeving en daarbuiten, maar er is even een dipje.

Nou vooruit, dan toch maar een paar alledaagse dingen waarvan ik denk 'lekker belangrijk voor een ander'. De trainingen bijvoorbeeld. Wel, die waren niet om over naar huis te schrijven, laat staan op dit blog. Maar je moet toch wat. De Clingendaelcross bijvoorbeeld, dat ging al niet geweldig naar mijn smaak, maar die moeizame trend zette ook door in de trainingen daarna. Dinsdag heb ik een aardig stuk gelopen, zo'n tachtig minuten, maar dat ging moeizaam. Wintervet of luchtwegen die nog niet vrij zijn van verkoudheid? Of niet genoeg hersteld van Clingendael? Het zal een combi geweest zijn.

Carel aan het 'planken'

Woensdagochtend en vrijdagochtend getraind in het krachthonk, uiteraard met de bekende 'clan' pensionado's, en woensdag-avond was de looptraining. Op het programma stond een baantraining met drie series van 3x 600 meters. Uiteraard moesten die tempo's 'in tempo' worden gelopen, maar elke keer liepen mijn benen al bij het 200 meter punt 'vol' en had ik nauwelijks zuurstof over om het tempo te vervolmaken.

Het lukte voor een klein deel, maar absoluut zeker dat ik het tempo niet in een 10 km wedstrijd had kunnen vasthouden. En  dat was nu juist de bedoeling. Heb ik mij geforceerd? Ik heb niet het idee, het ging gewoon niet, ook in een meer ingehouden tempo - wat eigenlijk tegenstrijdig is - liep het zwaar, pijnlijk-vermoeide benen en compleet zuurstoftekort. Tijdens de tweede 600m van de derde serie hield ik het voor gezien. Bovendien begon het te plenzen dus begaf ik mij schielijk naar de kleedkamer en de douche.

Hoe dan ook donderdag en vrijdag rustig gehouden. Donderdag wel opgepast bij kleindochter Chloë, zij loopt nu de hele tijd en kruipt niet meer, gaat steeds meer woordjes zeggen en is hartveroverend. Wel een stuk (anderhalf uur) gewandeld in de omgeving van Ypenburg en Nootdorp, uiteraard achter de kinderwagen.

Vrijdag ging ik met hulp van buurvrouw Wilma en buurman Jan een wasmachine ophalen in de buurt van de Leyweg, dat kwam uit de boedel van een onlangs overleden tante van mijn echtgenote. Ik merk dat de krachttraining nu goed van pas kwam.

Zaterdag, gisteren alweer, een lange duurloop gedaan van 90 minuten netto. Dat ging wel maar het weer was dan ook schitterend; veel zon, het was een genot om door de duinen en het strand naar Kijkduin te lopen en van daar uit via de puinduinen naar Landgoed Ockenburgh waar ik een rondje liep, daarna terug en via Meer en Bosch en Laan van Meerdervoort - inclusief een paar zijweggetjes - naar huis.

's Middags een beetje wezen shoppen in de stad, bij Bever Sport een sportief jackje gescoord in de Sales, drie boeken teruggebracht bij de bibliotheek, wat boodschappen gedaan bij Kruidvat en Albert Heijn, daarna fluks naar huis om een overheerlijke soep te bereiden.

Vandaag - al schrijvende is het zondag geworden - ga ik met Jan Wierenga en Jan Groeneveld naar de Bertusloop, een van de befaamde 'Delft-lopen'. Je kunt er 5 of 10 kilometer lopen. Na die lange duurloop van gisteren hou ik het op 5 kilometer, maar ik verwacht wegens stramme benen geen goede tijd te lopen. Maakt mij voor straks niet uit, want de gezelligheid staat voorop bij deze loop.

Punten en vogels tellen

Foto Pieter de Graaff

We beginnen deze blog met een plaatje van twee vrolijk lachende dames, Ilse Houtman en Ellen Oostvogel, van wie - na telling van de punten - bleek dat zij tot de prijswinnaars behoren van het Crosscircuit 2015-2016. Proficiat dames!

Het was prachtig weer vandaag, wel koud maar met een uitbundig stralende winterzon. Dus niet binnen zitten, maar er op uit! En omdat er toch een rustige duurloop op het programma stond, heb ik dat maar gedaan. En dat daags na de Clingendaelcross, dus dat voelde ik wel. Toch kon ik het 85 minuten volhouden, waarbij ik een flink stuk door de duinen en over het strand ging, even na Kijkduin naar boven en nog een stukje bovenlangs de Machiel Vrijenhoeklaan tot even voorbij camping Ockenburgh. Vervolgens langs de puinduinen en via de Laan van Meerdervoort terug.

Wat ik door het drukke weekend bijna vergeten was: vogels tellen! Want afgelopen weekend was weer de nationale vogeltuin telling. Het komt neer op een half uurtje uit het raam staren en noteren welke vogels in dat korte tijdsbestek jouw tuin, balkon etc. bezoeken.

Nu was het best koud, winters koud zelfs, maar dat hoeft geen beletsel te zijn voor vogels om zich te laten zien. Integendeel zelfs, vogels zijn nu meer geneigd dan anders om tuinen te bezoeken want zij weten dat die merkwaardige vleugelloze wezens op twee benen daar allerlei lekkernijen ophangen.

Vanmorgen kon ik nog net voor het middaguur - 12:00 uur was de deadline - mijn telling doorgeven. Erg spectaculair waren de resultaten niet, maar er is wel eerlijk geteld.

1 roodborstje, 1 koolmees, 2 heggemussen, 1 merel, 2 eksters en 2 houtduiven.

Later in de middag zag ik nog een vlaamse gaai en ook zie ik regelmatig dat spreeuwen, halsbandparkieten, pimpelmezen, vinken en een enkele keer de grote bonte specht onze tuin met een bezoek vereren. Maar ja, die vallen nu buiten de half-uurs telling.

Iedereen weet inmiddels hoe al die vogels er uit zien, daarom leek het mij leuk om een paar prenten en een voorbeeld van een beschrijving te plaatsen uit het uiterst handzame boekje 'Nederlandsche Vogelen' van Nozema en Schepp.

Van Clingendael crossend naar het winterbier

Still running after all those years...

(raadseltje voor met name HAAG-leden: wie herkent de lopers op de eerste foto?)

De zondag was welbesteed mag ik wel zeggen. 's Ochtends direct na het opstaan wierp ik een blik naar buiten en wat ik zag was een witte wereld. Voor de eerste keer dit jaar sneeuw in Den Haag, waar het noorden al anderhalve week lang geteisterd wordt door hagel, sneeuw en ijzel. De sneeuw bleek echter van korte duur, want toen ik tegen negenen, bepakt met een goedgevulde sporttas, het huis verliet, zag ik alleen hier en daar op auto's en sommige stoepdelen wat wittige neerslag. Zonder problemen liep ik naar De Mient, naar de halte van Bus 21.

Het duurde wel even voordat de bus kwam, daarom maar een stuk doorgelopen naar de volgende halte. Vervolgens met de bus naar het Kurhaus, overstap op de bus naar de Ruychrocklaan en tenslotte een wandelingetje naar de Buurtweg, waar het clubhonk van The Hague Road Runners is gevestigd. Echter kreeg ik onderweg een lift van Peter Rotteveel, die ook die kant op moest en om dezelfde reden, namelijk het lopen van een cross.

Ruim een uur voordat deze van start ging, waren wij ter plekke. Startnummer opgehaald, koffie gedronken en even gepraat met Hans Verbeek, die ditmaal op 'minimale' schoentjes zou lopen in plaats van barrevoets.

De Clingendaelcross is de laatste van een serie van vier crossen, aan drie waarvan ik heb meegedaan. Het zit er op, nu voorlopig maar weer de aandacht verleggen naar het lopen op de weg en de langere duurlopen.

Het ging zwaar, erg zwaar vandaag. De deelnemers aan de lange cross moesten vier ronden lopen, en vooral de laatste twee ronden had ik zóveel zuurstoftekort dat het tempo - voor zover je daar al van kon spreken - drastisch omlaag ging. En uiteraard waren het vooral die vermaledijde klimmetjes omhoog die mij de das omdeden. Maar uiteindelijk heb ik het toch volbracht, zij het moeizaam. Tien minuten langzamer dan vorig jaar, maar dat gold voor meer lopers: het parcours bleek ook langer dan vooraf was gemeld: 9,5 kilometer i.p.v. 7,1 kilometer. Onder de lopers waren ook weer de snelle dames van Groep 5 en hun trainer Wim Hartman die geleidelijk aan weer steeds meer gaat hardlopen. Op bovenstaande foto's zien we hem 'vroeger' en 'nu'.






Maar het parcours was mooi, het weer was ronduit schitterend, stralende zon en vrijwel windstil, dus ondanks de relatief lage temperatuur - tegen het vriespunt - hadden we wat dat betreft geen klagen. En na afloop was het goed toeven in de kantine waar ik nog het geluk had een van de laatste (spek)pannenkoeken te scoren.

Trainer Mulay met zijn spartaanse sterrenteam

Nog even een foto gemaakt van Mulay en zijn sterrenteam, waarvan de meesten al lang en breed gedouchd hadden toen ik nog een ronde moest...

BIERFESTIVAL!

'We are a Drinking Club with a running problem'. Frank Inklaar, Pierre Tissot en ik-zei-de-gek hielden dit - veelvuldig geciteerde - motto van de Hash House Harriers in ere door na de cross direct af te reizen naar Gouda, waar het PINT Winterbierfestival plaatsgreep. Inmiddels een jaarlijkse traditie. Wij waren niet de enigen, ook andere clubgenoten onder wie Wim Kramer, Frits Bos, Jan Bruggeman en Arne Dutour Geerling waren van de partij. Rond twee uur hadden we afgesproken in de hal van het Centraal Station. Nadat iedereen er was stapten we in de trein naar Gouda. Van daaruit was het niet ver lopen naar het Wellantcollege.

Het gebruikelijke ritueel: bij de ingang van het grote zalencomplex kregen we à raison van twintig euro een glas met zes muntjes - voor even zoveel biertjes - en een boekje met een beoordelingsformulier. Daarna volgde een erg gezellige middag in een - ondanks de grote drukte - uiterst relaxede sfeer waarbij we diverse biertjes uitprobeerden en met anderen - waaronder bekenden die je hier elk jaar weer tegenkomt - wederzijdse tips werden uitgewisseld.


Ik kwam nog ene mijnheer Pakvis tegen die ik herkende van mijn allereerste strandloopjes eind jaren zestig. Hij memoreerde nog die ene keer dat we in een hevige storm liepen en het zand onze benen striemde.

De biertjes waren allemaal lekker maar persoonlijk was ik het meest gecharmeerd van de Custard Porter, het Chaamsch Winterbier, de Joulupukki (hoe verzin je het, al die namen) en het IJsknijn dat maar liefst 20% alcohol bevat maar een aangenaam dropachtige (laurier) smaak heeft...

Na afloop van deze middag gingen we in Den Haag met z'n allen 'ergens wat eten'. Het aanvankelijke plan was Soeboer, maar dat zat vol, waarna we naar 'De Griek' vlak bij het centraal station zijn gegaan, Athene. Vlak van tevoren konden we nog een mooie tafel voor zeven personen reserveren, en het eten was ook prima. Moussaka, griekse vleesgerechten en dergelijke, we zaten al snel vol. Het was een mooie afsluiting van een veelbewogen dag.