Nieuwjaarsreceptie na oliebollencross

Er zijn van die loopjes waaraan ik altijd meedoe. Daartoe behoort zeker de jaarlijkse Oliebollencross bij Haag Atletiek. Ook al 'ligt' die cross mij niet echt (kan beter schrijven 'ècht niet'), ik ben altijd van de partij. Zo ook zaterdag. Altijd gezellig.

Op weg naar en in de kantine en later langs het parcours in de duinen zijn er heel wat handen geschud en - voor zover gewenst - kussen uitgewisseld. Ik was er tegen half een. Bij het parkeren van de fiets kwam ik er achter dat ik wel mijn sporttas, maar niet mijn extra rugzak met handdoek, shampoo en verschoning had meegenomen. Dus eerst maar mijn startnummer opgehaald en daarna terug naar huis. Kon ik meteen inlopen. Een half uur later was ik terug met rugtas.

De 'korte cross' (4000 m.) was juist van start gegaan. Ik ging het rechterduinpad op naar boven, een mooie plek om een paar foto's en een kort filmpje van de passerende deelnemers te maken.


Nadat bijna alle deelnemers aan de korte cross waren gefinishd (uitslagen hier), keerde ik terug naar de baan en het clubhuis. Rugzak bij sporttas gevoegd, schoenen omgewisseld en voor de tweede keer naar de startlocatie. Die was op het veld links van het Fuutpad. Ook hier weer de nodige nieuwjaarswensen uitgewisseld.

Om 14:00 uur was de start van de 'lange' cross (8000 m.). Ik was een van de deelnemers. Beducht als ik was voor het stuk omhoog, zo'n driehonderd meter vanaf de start, ging ik rustig weg, een beetje achteraan. Die ochtend had ik geconstateerd dat er vooral de laatste twee weken wat kilootjes zijn bijgekomen dus had ik weinig fidusie in een goede (af)loop.

Het komt er op neer dat ik niet de benen uit het achterwerk heb gelopen maar meer 'op behoud', en dat was al zwaar genoeg. De meeste mensen vinden de kerstloop zwaarder dan de oliebollencross maar bij mij is dat juist andersom. Maar toch, hoe zwaar ook, de vier ronden waren relatief snel voorbij. De laatste kilometer kon ik nog twee lopers inhalen en daarna een korte run naar de finish. Wat niet wegneemt dat ik ruim twee minuten langzamer was dan vorig jaar. Nou ja, 'boeiuh' en meteen een mooi voornemen om weer wat af te vallen.

Er zijn veel foto's gemaakt, check de website en facebookpagina van Haag. Zelf heb ik er ook enkele gemaakt, van de korte cross staan deze hier.


Na afloop meteen onder de douche en mij in het pak gehesen. Geen smoking ditmaal, is vandaag de dag wellicht wat overdreven maar achteraf gezien hàd het gekund. Daarna naar de kantine waar het een drukte van belang was. In verband met mijn voornemen was het maar goed dat de oliebollen al op waren... Foto's van de receptie staan hier.

Ditmaal was het niet de voorzitter die als ceremonievoorzitter optrad en de Nieuwjaarstoespraak hield, maar Louis Hueber. Wij hebben namelijk geen voorzitter op dit moment, en de mensen die benaderd zijn om zich kandidaat te stellen hebben - allen om goede, hun regarderende redenen - bedankt voor de (weliswaar grote) eer. Er is dus nog een vacature! Iemand? Niet allemaal tegelijk!

De toppers van Haag Atletiek

Maar Louis kweet zich voortreffelijk van zijn taak. Nadat even werd stilgestaan bij een aantal clubleden die ons het afgelopen jaar zijn ontvallen, werden onze sporters die in 2015 buitengewoon hebben gepresteerd in het zonnetje en de bloemetjes gezet. Op deze plek zal ik niet te veel uitwijden over de receptie en de huldigingen, op de website van Haag Atletiek en in het clubblad 'Haagse Bluf' zal daar ongetwijfeld meer gedetailleerd - en met naam en toenaam - over gerapporteerd worden.

Wel leuk was dat de twee 'langst trainende' trainers Ton Gerritsen en Wim Hartman tot erelid zijn benoemd. Terecht, dat zijn toch twee iconen die tot op de dag van vandaag vol enthousiasme hun kennis en ervaring met het looplustige volk delen.

Om kwart over vijf werd het sein tot gratis drinken gegeven, en later die avond gingen de voetjes van de vloer. Het was aanmerkelijk drukker op de dansvloer dan vorig jaar, maar de meesten hielden het na deze gezellige en sportieve dag wel voor gezien. Volgend jaar weer!