De Wijk naar Groeneveld en Bollenveld van Noordwijk(erhout)

April doet wat hij wil... De ene keer lig je op het strand met zomerse temperaturen, enkele dagen later is het herfst. Die andere keer was vandaag.

Op het laatste moment, d.w.z. vanmorgen, besloot ik naar Noordwijkerhout te gaan om er 'een vijfje' te lopen. Half om half had ik afgesproken met Jan G. in de hal van Den Haag CS, waar we na 'een bakkie' de sprinter naar Voorschoten namen. Daar werden we opgewacht door Nico de Wijk, een clubgenoot van Jan: we konden met hem meerijden. Na een ritje van een half uur kwamen we in Noordwijkerhout aan.

Mensen van de organisatie wezen ons de richting aan waar geparkeerd kon worden. Daarna konden we met een pendelbusje naar de startlokatie.

Echter waren we redelijk vroeg ter plekke en er reden kennelijk nog geen busjes, dus gingen we maar lopen. Zó ver was het per slot van rekening niet, ongeveer een kwartiertje stappen.

Van onze club deden best veel mensen mee, vooral wat snellere lopers die kans maakten op een goede klassering in het klassement. Zelf deed ik uit recreatieve overwegingen mee: een loopje door een mooie omgeving inclusief bollenvelden. Mijn reisgenoten gingen ook voor de korte afstand en ook zij moesten zich ter plekke inschrijven.

De halve marathon werd om 11:00 uur weggeschoten, een kwartier later de 5 kilometer. De 10 kilometer startte daarna.

Vlak voor de start van de 5 km begon het te regenen. Weliswaar niet met bakken uit de hemel, maar de druppels voelden niet als een warm bad. Maar eenmaal van start en onderweg, had je daar nauwelijks last van.

Nu was het niet de eerste keer dat ik aan deze Noordwijkerhoutloop meedeed, in 2007 liep ik er een halve marathon en in 2008 een 5 kilometer. Uiteraard ging dat toen wat sneller dan vandaag (23 minuten 'hoog', nu 28'05'').  Toch had ik absoluut niet het gevoel dat het zo (relatief) traag ging, ik heb weliswaar niet alles op alles gezet maar liep best lekker en 'stabiel' in één ritme, zonder versnellinkjes tussendoor.

Overigens zou de 5 kilometer langer zijn geweest maar hoeveel langer, daar waren de lopers het niet over eens. Van alles hoorde ik roepen, van 80 tot 200 meter en allerlei variabelen daartussen.

Na afloop kregen alle lopers een plantje mee, in de inschrijfhal kon je er eentje uitzoeken. Leuke traditie!

Een deel van de prijsuitreiking woonde ik nog bij. Onze club heeft goed gepresteerd: Fahrid, Eveline, Elselijne en Ilse vielen in de prijzen. En nu sla ik ongetwijfeld een paar over, evenals tijden en rugnummers. Komt misschien nog wel, later...

Terugblik op Koningsdag

Koningsdag 2018 is ook alweer verleden tijd. Een dag die begon met een gang naar de bakker, normaliter is die al om half zeven open. Voor de oranje tompoezen, die horen er bij natuurlijk. Maar helaas, onze bakker had uitgerekend op koningsdag zijn filialen gesloten, dus ik was de segaar.

Dan maar geen tompoezen. Nou ja, later in de middag heb ik er toch een paar gekocht bij de grootste kruidenier. Weliswaar hadden deze niet zo'n knapperig korstje als de tompoezen van een (banket)bakker, maar ze waren toch prima te eten.

Wel 'gewoon' ontbeten en even later naar de Laan van Poot voor de welbekende 'tweehonderdjes op de baan' met het groepje Maarten. Het werd echter geen baantraining omdat iemand van ons groepje last had van benzinestank, afkomstig van bouwwerkzaamheden bij de ingang. Dus gingen we na het inlopen en wat korte tempoversnellinkjes bij wijze van warming-up 'naar buiten'. Via de Bosjes van Pex kwamen we uit bij de Machiel Vrijenhoeklaan. Vervolgens werd er vier maal vier minuten op de wandelpaden langs het water gerend.

Het groepje was behoorlijk snel dus ik moest wel even poot-aan spelen om die eerste vier minuten bij te blijven. Uiteindelijk bleek het looptempo ca. 5 minuten per kilometer te zijn. Wel wat aan de snelle kant voor mij. De tweede vier minuten bleef ik een stuk achter de groep hangen, toen liep ik meer in eigen tempo. Daarna op eigen houtje terug naar de baan, waarbij het nog éénmaal vier minuten voluit ging.

Door ons 'uitstapje' buiten de baan was ik aan de late kant voor het fitness-gebeuren. Mede-honkers Arie en Wim waren al ver gevorderd bij het bankdrukken, 80 kilo tien keer omhoog hadden ze er op zitten en ze maakten aanstalten voor de 90 kilo. Wat laat en - zeker voor mij - te zwaar om in te stappen, dan maar een keertje overslaan.

De rest van de dag brachten wij (familie) aan 'De Fred' door. Eerst een tijdje op de kermis doorgebracht, altijd leuk, vooral voor onze kleindochter. Daarna met z'n allen wat gedronken en gegeten bij Beans and Bagels.

Vervolgens over de grote vrijmarkt gelopen die van Frederik Hendrikplein tot aan het Prins Mauritsplein loopt. Zowaar heb ik nog onderstaand hypermodern boekje gescoord en daarmee mijn bijdrage aan de Vrijmarkt-economie geleverd.

Onderweg veel bekenden gezien maar wie heeft dat niet op zo'n vrijmarkt. Zo was daar Berry Verkijk met zijn beide dochters, waarvan de jongste gisteren 12 jaar is geworden. Ze vierde haar verjaardag dus met onze koning!

Verder Bas en Trudie, Peter, Dick P., Ron van R. en Jacqueline, en vele anderen. Met iedereen maak je een kort praatje waardoor je de anderen om de haverklap kwijt raakt. Een telefoontje doet dan wonderen.

Ook nog even bij Paagman iets gedronken, aanvankelijk uitgegroeid van grote boekenwinkel-met-koffiecorner tot een boekenwinkel annex horeca-onderneming van formaat. Je kunt er wel even lekker zitten - ook op een houten paard, voor de kleintjes - en de consumpties zijn ook prima.

Na de Kermis voor de tweede keer vandaag te hebben bezocht, weer terug naar huis op de fiets. Daar achter de potten en pannen, want er moest voor zes personen gekookt worden. Het werden asperges met beenham, saus en eieren, uiteraard met een goede witte wijn erbij.

50 jaar hardlopen

Vandaag is het 100 jaar geleden dat Fanny Blankers-Koen het levenslicht aanschouwde. De afbeelding van Google vandaag deed mij (ons) hieraan herinneren.

Bedacht mij alweer een tijdje terug dat ik dit jaar ook een officieus jubileum vier, voor mezelf tenminste. Dit jaar, in 2018, loop ik namelijk 50 jaar hard.

Het hardlopen is in mijn diensttijd begonnen - ik ben van lichting 68-2 - en zat als jong soldaat bij de Geneeskundige Troepen. Voordat ik na mijn 'opleiding' in Amsterdam (Bloedtransfusiedienst) werd gedetacheerd, was er een sportdag op de kazerne. Daar bleek ik allesbehalve een uitblinker, op één onderdeel kon ik echter goed meekomen: hardlopen.

Militaire dienst, met Jan Veldhuis bij de Bloedtransfusiedienst

Ik werd toen derde (ja, waarop eigenlijk: 1500 meter?) en vanaf dat moment ben ik - ook omdat ik 'van mezelf' moest afvallen - regelmatiger gaan lopen, eerst korte afstandjes, daarna prestatielopen (in het begin vooral strandloopjes) en na vele jaren verder als lid van atletiekverenigingen (V&LTC, Hague Road Runners, Haag Atletiek). Nooit een echt talentvol loper geweest, eerder een gedreven 'recreant', maar wel al vijftig jaar enthousiast.

Tot op de dag van vandaag!

Aan de start bij een van de strandloopjes uit de jaren tachtig

Wie wel een talentvol loper (vooral 400m) was destijds: Rijn van den Heuvel, wij zagen hem regelmatig rond de kazerne zijn razendsnelle trainingsronden afleggen. Hij was ook een van onze kamergenoten destijds.

Na zondag op dinsdag en woensdag een beetje voor mezelf getraind. Dinsdag ging vrij moeizaam, maar een kleine drie kwartier ging nog wel om de beweging er in te houden. Woensdagavond had ik totaal geen fut meer om te lopen. Hoe dat kwam weet ik niet precies. Overdag had ik al aardig wat gewandeld en met gezin geshopt - kwam volgens mijn stappenteller op 20.000 stappen - en dat, in combinatie met fietsen, korte nachten, de krachttraining die ochtend en wellicht daardoor ook lichte pijntjes - zal aan die futloosheid hebben bijgedragen.

Het was druk in het krachthonk woensdagochtend...

Maar ja, wat later die avond toch maar de stoute loopschoenen aangetrokken en met frisse tegenzin naar buiten. Aanvankelijk ging het stroef en moeizaam, binnen tien minuten was ik terug. Toch mijn sportkleren aangehouden en na een kwartiertje tv kijken en koffie drinken weer naar buiten. Mijn schoenen voelden zwaar aan mijn voeten dus wederom naar huis om van schoeisel te wisselen.

Daarna wéér naar buiten en hèhè, het ging toen eindelijk een beetje op een training lijken. Het kwam neer op een loopje waarin twee 'aflopende trappen' zaten: snelle minuutjes volgens het schema 6-4-2 minuten, met twee minuutjes rust tussen de tempo's en tien minuten rust tussen beide 'trappen'. Eén blok heb ik helemaal volbracht (gebied Laan van Meerdervoort, Bosjes van Pex en Stokroosveld), de tweede alleen de eerste zes minuten daarvan. De rest niet vanwege protesterende ingewanden. Maar goed, al met al toch tevreden dat ik 'iets gedaan heb' en de tempo's gingen best redelijk.

Lenteloopjes...

Na de zeer matineuze twee-uurs wandeling afgelopen zaterdag toog ik later die ochtend naar landgoed Ockenburgh. Om te "kijken-kijken-niet-lopen". Familieomstandigheden zijn  de reden dat ik mij niet voor deze mooie 'groene' loop had vooringeschreven, en helaas bleek na-inschrijven niet mogelijk.


Nou ja, dan maar kijken. Heb mij nog enigszins verdienstelijk kunnen maken als kiekjesmaker en bij de 10 km ook als water-aanreiker, samen met Jan G.

Van zowel de 5 km lopers (zie dit album) als de 10 km lopers heb ik foto's gemaakt. Het hemd is altijd nader dan de rok, en uitgaande van dit spreekwoord kan ik met enige plaatsvervangende trots melden dat drie mannen van trainingsgroep 7 het meer dan goed hebben gedaan op de vijf, ca. 22/23 minuten: Ton, Berry en Peter. Ik weet de tijden niet precies, de uitslagen komen later op de site van de Ockrun.

En 'onze' Anja Rienstra, die op de 10 km. mooi tweede werd achter de 'spartaanse' Karin van Gorp.

Het was een leuke en mooie dag, maar toch blijf je met het gevoel zitten dat je niet hebt meegelopen, dus de volgende dag op naar Delft voor de Bertusloop. Het was er opvallend rustig, van onze club zag ik alleen Leen Harteveld. Voor mij persoonlijk behoren de Bertus- en Kerkpolderlopen tot mijn favoriete (5 kilometer) loopjes, wat alles heeft te maken met het mooie parcours, de Delflandse natuur spat er af.

De laatste tijd gaan die vijfjes niet zo snel bij mij, wat - naast leeftijd - ook te maken heeft met gewicht. Na de lenteloop vorige week heb ik er toch één kilo (van de 80) af kunnen krijgen. Nog niet genoeg maar ik had bij het lopen wel al een iets beter 'gevoel' dan vorige week. Het begon al meer op hardlopen te lijken, hetgeen resulteerde in een redelijke 27'50''.

Geen foto's van de Bertusloop, maar wel van de mooie omgeving....

 

  

 

"Let me tell you about the Birds and the Bees"

"Heb jij nog wat te pimpelen bij je?"

In voorjaar en zomer staat mijn biologische klok op 'vroeg wakker en vroeg opstaan' ingesteld. Een uitslaper ben ik niet, maar ja, je wilt toch de tijd tussen opstaan en ontbijt zien te vullen. Voor dit seizoen is dat geen enkel probleem: aankleden, rugzak om, fototoestel mee, en wandelen maar. Zo ook vanochtend, om kwart over vijf stond ik buiten en amper tien minuten later was ik in de Bosjes van Pex waar de vogeltjes kwinkeleerden dat het een lieve lust was. 

Doorgelopen en via de Laan van Poot de duinen in. Het voordeel van zo vroeg in de natuur dat je je alleen op de wereld waant, bepaald een luxe gevoel in ons zeer dichtbevolkte land. Tijdens de wandeling - deels over paardenpaarden - hoorde ik drie nachtegalen het hoogste lied zingen, maar zij waren niet de enige vogels. Ik hoorde onder meer winterkoning, kool- en pimpelmezen, merels, vinken, roodborstjes en naderhand, weer terug via de Bosjes van Pex, naast genoemde vogels ook zanglijsters, zwartkoppen en de tjiftjaf.

Onderweg regelmatig de camera gebruikt. Hierbij een aantal van de beter geslaagde (vind ik).

Zwartkop (Sylvia atracapilla)

Zanglijster (Turdus philomenos)

Pimpelmees (Cyanistes caeruleus)

Groenling (Chloris chloris)

Even terug naar de vrijdag. Die ochtend een stukje meegetraind met 'Groep Maarten'. Het groepje was samengesteld uit een drietal snelle dames (Ilse, Ellis en Eveline) en hun mannelijke groepsgenoot Jos met zijn collega. Pieter Evegroen, amper hersteld van de marathon, deed ook mee. Maar ook waren twee Haagse Roadrunners van de partij, Zier en Jan G.

Kortom, stuk voor stuk lopers die behoorlijk sneller zijn dan ik. Toch maar even proberen, zij het in mijn eigen tempo. Na het inlopen op het grasveld en wat lichte korte versnellingen bij wijze van 'opwarming', het programma: vijf keer 200 meter.

De eerste keer was duidelijk nog een opwarmertje, toen liep ik 55 seconden op de 200m. Daarna ging het wel iets sneller, twee keer rond de 52 seconden. De vierde sloeg ik over en de vijfde en laatste voluit, wat resulteerde in 49 seconden en nog wat.

Over de Bosjes van Pex heb ik het regelmatig. Niet zo gek, het ligt op een steenworp afstand (wel door iemand als Erik van Vreumingen geworpen dan) van ons huis. Ik kom er dagelijks.

Ook kom ik met enige regelmaat bij Restaurant Pex. Al is het maar om een kopje koffie te drinken met een sportvriend of met familie terwijl kleindochterlief zich vermaakt op het springkussen.

Donderdagavond gingen wij er eten. Wat opvalt aan de uitspanning - die midden in de Bosjes van Pex staat - is de informele uitstraling.  Ook de menukaart oogt op het eerste gezicht wat sober, wat in schril contrast staat met de prima kwaliteit en hoeveelheid van het gebodene. Er is voor elk wat wils, want het is een echt familierestaurant en, wat je noemt, 'kidsproof'. Geen restaurant voor 'snobs' denk ik zo. Des te verrassender was dan ook het eten.

Alles was even lekker: het breekbrood was vers en warm-knapperig, de pompoensoep smakelijk en zo heet als soep opgediend moet worden. dat gold ook voor de cappucino achteraf. Zelf nam ik vooraf een voortreffelijke, goed gevulde Ceasarsalade met gamba's, mijn tafelgenoten gefrituurde/gebakken gamba's als voorafje, saté en biefstuk. Een van ons had nog ruimte voor een toetje, dat was een bordje met twee royale puntjes brownies met vanille-ijs en slagroom. Wat ook meewerkte was het weer, we waren er op die warme 19 april 2018 en zaten buiten. Zelf vind ik buiten eten niet ideaal voor een 'officieel etentje', maar binnen zitten was nu geen optie. Een geslaagd etentje was het dus wel, kortom.

Hot April

Het is vandaag in meerdere opzichten een bijzondere dag. Voor menigeen zal die vooral in het teken staan van veel zon en warmte! En de komende dagen blijft dat zo, dus weinig reden tot klagen.

Voor de cultuurbarbaar persoonlijk betekent het dat de vrouw die het al jaren - onbegrijpelijk, wat u zegt - bij hem uithoudt vandaag jarig is.

En wie ook jarig is: zijn weblog, blog of hoe je het wilt noemen. De Cultuurbarbaar is inmiddels 14 jaar online! Nog geen jubileum, maar toch. Het lijkt de dag van gisteren dat ik er mee begon. Wanneer ik er mee ophou? Is nog niet duidelijk, misschien dat ik het volgend jaar over een iets andere boeg gooi. Elke dag (ook) een tekening of zoiets, maar goed dat is nog maar een losse gedachte. Zou voor mij meteen een stok achter de deur zijn.

De afgelopen dagen veel buiten geweest, wat niet verwonderlijk mag heten. Gistermiddag nog naar het strand geweest, voor de eerste keer dit jaar! Ik had meteen een taak: een krokodil van zand maken voor kleindochter Chloë. En ook nog met frisse tegenzin pootje gebaad, zeg maar rustig voetje gebaad.

Volgens mijn tomtom heb ik de afgelopen week al 78.119 stappen afgelegd, dus ik kom ruim aan mijn half uur beweging per dag.

Zo ook gisteren. Uiteraard eerst een ochtendwandelingetje, ontbijt klaarmaken, even achter de pc en dan naar het krachthonk. Of het door het mooie weer komt of iets anders, maar het was vrij rustig gisterochtend. En afgesproken is het niet, maar we stonden en allemaal geel op!

 
Naast de gebruikelijke wandelingetjes en fietstochtjes van en naar de Jumbo, AH, Westduinpark, Laan van Poot en overige bestemmingen, is er ook weer getraind. Eigenlijk had ik er een hard hoofd in. Aanvankelijk gaf ik aan alleen voor het inlopen met de groep mee te gaan, maar het werd toch meer dan dat.

Op het programma stond een fartlek. toch wel een van mijn favoriete trainingsvormen. Echter werd het toch een behoorlijk zware training met veel klimmetjes en lange stukken tempo over onder andere de Puinduinen, het Westduinpark en Meer en Bosch. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik wel langer heb (mee)gelopen dan ik van plan was maar de training niet helemaal heb afgerond.

Vooral het - bij degenen die 'm al eerder hadden gelopen beruchte - 'klaverblad', waarbij de in 'snelheidsniveau' opgesplitste groep vier rondjes (nou ja, zeg maar rustig ronden) moesten lopen in 'eigen' (lees: flink) tempo. Voor mij ging het eerste rondje met Ana, Alice en Patty naar boven het puinduin op, pad volgen en dan langs partycentrum Ockenburgh terug naar het uitgangspunt bij 'de pomp'. Daarna had ik het wel gehad.

Op eigen gelegenheid teruggelopen/gewandeld. Warmte, gewicht en weinig 'duur' in de benen. Toch wel een tevreden gevoel over de dag.

Tenslotte nog wat 'groei- en bloei' plaatjes uit de directe omgeving. Het is tenslotte lente!

Van Lentepark naar Lenteloop en Lentebok

Het was een weekend met de nodige variatie. Zaterdag diverse dingen rond en om het huis (= voor- en achtertuin) gedaan en ook nog even naar Leiden voor een bezoekje aan de Hortus Botanicus. Dat was wel grappig, eenmaal daar aangekomen stuitte ik op een fotoshoot met een bruidspaar en hun gevolg. Bleken dat mijn directe overburen te zijn en het bruidspaar hun oudste zoon en schoondochter. Zij wonen in Canada maar kwamen voor deze speciale gelegenheid naar Nederland.

Verder in de Hortus de nodige kiekjes gemaakt, de meeste had ik al op Facebook gezet.
Wie echter niet op FB 'zit', hieronder een paar mooie blommekes.


Zondagochtend 15 april toch nog meegedaan aan de Zier Lenteloop. Ik had mij na-ingeschreven omdat ik rond deze tijd voor de tweede keer grootvader verwacht te worden. Het is nog niet zo ver, dus op naar de Laan van Poot. Vooraf had ik er zin in. Sterker nog, ik schreef mij ter plekke in voor de 10 kilometer. Moest lukken want de laatste dagen heb ik 'goede benen.'

Maar helaas. Al snel nadat de lopers van de vijf en tien kilometer om 11:15 uur van start waren gegaan, bleek dat 10 kilometer er voor mij niet in zat. Veel lopers die ik normaliter voor kan blijven passeerden mij. Met veel moeite en in een aanmerkelijk langzamere tijd dan ik de laatste maanden van 2017 gewend was te lopen bereikte ik de finish. Weliswaar was de afstand 200 meter langer dan 5 km en werd het onverwachts warm onderweg, maar goed, dat gold voor iedereen. Het ging alweer zwaar. Eenmaal thuis meteen op de weegschaal gaan staan, waar bleek dat ik in twee weken tijd nog geen gram ben afgevallen. 80 kilo. Tja, een strenge eet- en drinkdiscipline zit er nog even niet in.


Ook vandaag niet! Want enkele uren later ging ik naar het pas geopende biercafé 'De Haagse Prael', waar 'we' (een groepje Haag-vrienden) hadden afgesproken. Leuke en vooral grote tent, met een sprekend op Richard Branson gelijkende manager. Daar hadden we een paar gezellige uurtjes inclusief een bier-proeverijtje (4 biertjes en wat nootjes als garnituur), met een prettige Meibock als binnenkomer en een Milkstout als afsluiter. De brave huisvaders van het gezelschap (jawel, ook 'uw' cultuurbarbaar) gingen daarna huiswaarts, terwijl de anderen nog ter plekke bleven eten. Leuke tip Frank en Arne!