De zaterdagse drietrapsraket

Afgelopen zaterdag werd door mij ervaren als een soort van drietrapsraket: 's Ochtends als deelnemer aan de 1 van de 4 'Haagse Tien', 's middags als lid van 'Haag Bierproevers', ditmaal met Robbert van Elst als gastheer en 's avonds als Graaf Dracula bij Halloween, dat in Vroondaal uitbundig werd gevierd. Dat laatste niet alleen door dochter, schoonzoon en kleindochters, maar ook door de vier grootouders en het grootste deel van de buurtbewoners.

Eerst de 1 van de 4: de opkomst was best hoog met 75 deelnemers voor de vijf kilometer en 120 voor de tien. Zelf had ik ingeschreven voor de recreatieloop van vijf kilometer.

De weersomstandigheden waren optimaal. Sterker nog: het was prachtig weer, de zon scheen uitbundig en de lopers konden gewoon in zomertenue van start gaan. Om half twaalf ging de vijf kilometer vanaf de baan van start, even later vertrokken de wedstrijdlopers op de tien kilometer. 

Heden en verleden: de tand des tijds

Foto Lodewijk van Dongen, oktober 2024

Lens Lenteloop, mei 1988

Een mooi parcours als vanouds, deels over straat maar grotendeels door de duinen waarbij het keerpunt nabij de jutterskeet gelegen was. Al met al mijn best gedaan, redelijk gefinisht en na afloop (douchen-omkleden-korte nazit) naar huis om mij voor de middagsessie klaar te maken.

Drinking club with a running problem

'De bierclub' kwam zaterdagmiddag na geruime tijd weer bijeen. Het is elke keer een 'thuiswedstrijd' voor een van de leden, ditmaal was Robbert aan de beurt.

Onze gastheer bleek niet alleen een goede thuisbrouwer te zijn, maar ook een voortreffelijk appeltaartbakker. En appeltaart viel - naast pinda's en chips - goed te combineren met de biertjes die geschonken werden.

De meegebrachte biertjes werden stuk voor stuk geproefd en op de voorgedrukte formulieren kort beschreven en gewaardeerd. 

Het waren vooral (herfst)bokbiertjes, waaronder Bokbeest (dubbelbock), Texels speciaalbier, Gulpen Herfstbock, La Trappe (bockbier en witte trappist), Gulpener IJsbock, maar ook zelfgebrouwen biertjes zoals GD 165B (van Frank, genaamd naar een 'bruine dwerg' (hemellichaam)) en Prieppriep (van Arne, 'Brouwerij Lisztbier).

Lekkere biertjes allemaal maar voor mij persoonlijk waren er geen 'uitschieters' naar boven of beneden. Uiteindelijk werd La Trappe Bockbier de winnaar van de middag!

Halloween

En dan was er 's avonds dus Halloween, officieel is dat op 31 oktober maar in verband met de herfstvakantie (veel mensen weg) werd dit feest afgelopen zaterdag gevierd in Vroondaal.

Dat Halloween juist in die wijk wordt gevierd, is niet zo verwonderlijk: het overgrote deel van de bewoners is relatief jong, er zijn veel gezinnen met jonge kinderen. 

Tijdens dit kinderfeest gaan de kinderen 's avonds (veelal onder begeleiding van een oudere) verkleed langs de deuren, waar ze vragen om een traktatie (treat). De bedoeling is om degene die opendoet een beetje bang te maken. Vaak heeft de bewoner snoep waaruit de kinderen kunnen kiezen in huis. De huizen die deelnemen, zijn herkenbaar door zichtbare halloweenversieringen, waaronder vooral uitgeholde pompoenen, waarin een brandende kaars of lamp is geplaatst, die in het donker voor een griezeleffect zorgt. Vanaf de jaren 80 werd Halloween steeds meer een feest voor volwassenen, ook hier in Nederland.

Het is een soort mechanisme: wat uit de Verenigde Staten komt wordt vroeg of  later overgenomen in onze contreien. In die zin is Halloween nog een vrij jonge traditie, althans in ons land.

Ik vind het wel een leuk feest, net als bij het carnaval zit het in de mens om zich te verkleden. Doe eens gek. Het is echter geen satanisch feest, wat weleens gesuggereerd wordt. Over de oorsprong van het feest bestaan verschillende lezingen, een daarvan is dat het zou voortkomen uit het christendom.

De volgende tekst komt uit de Wikipedia:

De naam 'Halloween' is afgeleid van Hallow-e-e'en oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond),  kortom de avond voor Allerheiligen. Kinderen gaan dan van deur tot deur om snoep uit te delen.

In de 9e eeuw vierden Frankische en Engelse christenen Allerheiligen op 1 november, terwijl men in Ierland Allerheiligen op 20 april vierde. In de loop van de tijd ontstonden er allerlei christelijke gewoontes. Op Allerzielen (2 november) gingen in lompen gehulde christenen in de dorpen rond en bedelden om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode verwanten van de schenker, om op die manier zijn bevrijding uit de tijdelijke straffen van het vagevuur te versnellen en zodoende zijn opname in de hemel te bespoedigen. De trick-or-treattocht vindt wellicht daar zijn oorsprong. 

In de Verenigde Staten werd het feest in de tweede helft van de 19de eeuw populair, vermoedelijk door immigranten uit Ierland en Schotland. De autochtone amerikanen hebben vervolgens van hen deze van oorsprong keltische traditie overgenomen. 

Voorlinden en andere bomen

Het is er eindelijk van gekomen: een bezoek aan Museum Voorlinden. Al vanaf begin dit jaar was ik van plan om daar naar toe te gaan, aangespoord door vrienden en kennissen die daar al eerder zijn geweest. Hun reacties waren unaniem lovend.

Dus donderdag 24 oktober was het zover. Zonnetje, prima weer voor een mooi fietstochtje richting Wassenaar, naar de Buurtweg 90. Daar ligt het landgoed - met onder meer een restaurant, het museum en een wandelroute met verderop water, tuin en weide, waar je de zeldzame Belted Galloways runderen kunt zien grazen.

Het moet gezegd: het is een bijzonder museum: grote maagdelijk witte ruimten waarin spectaculaire kunstwerken tentoongesteld staan. Soms gaat het daarbij om één groot object in zo'n grote zaal, waardoor het accent juist op dat object komt te vallen, inclusief de sfeer of het gevoel dat het kunstwerk bij de toeschouwer kan oproepen

De Highlights zijn speciaal voor dit museum gemaakt. Stuk voor stuk belevingskunstwerken, die je gewoon moet ervaren.

Meest opvallend zijn wel de levensechte, zij het in reusachtig formaat gemaakte, beelden van Ron Mueck.

Ook bijzonder is het soloproject van performancekunstenaar Abraham Poincheval 'Walk on Clouds' , waarin je hem door een wolkendek ziet wandelen. Een nevelig, steeds veranderend en schijnbaar eindeloos landschap. Dit werk weerspiegelt hoe zijn brein en dat van vele kunstenaars werkt: ze dromen en omarmen het grenzeloze, verkennen nieuwe mogelijkheden en bekijken de wereld vanuit een ander perspectief.

Een tijdje in de rij gestaan voor de 'Infinity Mirror Room' van lichtkunstenaar Yayoi Kusama. Per persoon mag je ca. 45 seconden lang rondkijken in een wonderlijke wereld van lichtjes en spiegelend water.

Er is nog veel meer te zien in en rond het museum. Beslist de moeite van een bezoekje waard! 

Op de terugweg passeerde ik Landgoed Clingendael. Daar besloot ik nog wat rond te wandelen met mijn fototoestel in de aanslag. Ook wat in mijn album geplaatst. 

Feestjes en andere bewegingen

Het was een weekend waarin kleindochter Chloë 10 jaar werd en dit werd uitbundig gevierd. Op vrijdagavond gebeurde dat met een zogeheten 'Glow in the Dark' party in De Kastanjehof. Familie, vrienden, buren en collega's deelden in de feestvreugde, evenals hun kinderen.

Een hoogtepunt van de avond was het aansnijden van de feesttaart, die elke verjaardag van de kinderen door een tante wordt gemaakt, en altijd is het een waar kunstwerk. Ook ditmaal. Niet zo gek, want het is haar beroep. Lekkere taart, er is niets van overgebleven.

Zaterdagmiddag was de eigenlijke verjaardag, dat werd in aanwezigheid van beide grootouders gevierd. Dit wel 'gewoon' thuis maar ook nu weer met taart.

De overtollige calorieën konden in mijn geval worden verbrand door een fietsrit van Vroondaal naar Wassenaar later die middag. Clubvrienden Marlies en Paul wonen daar al enkele jaren maar tot een bezoek - ondanks herhaalde mondelinge uitnodigingen - was het tot dusver niet gekomen. Nu dus wel! Het was een gezellig samenzijn met onder de gasten Pierre, Paul, Frank en Ingeborg, Marjolein en Hans. Voor de inwendige mens was ook goed gezorgd: linzen- of kippensoep met brood en de nodige biertjes. Gelet op het seizoen koos ik voor de bokbiertjes. 

's Avonds laat reed ik in het kielzog van Frank en Ingeborg naar Den Haag. Het is de hele rit droog gebleven, eerste na thuiskomst begon het te regenen. 

Kopjesloop met nieuwe start

Door alle activiteiten dit weekend twijfelde ik of ik de volgende dag (zondag, op het moment van schrijven vandaag) aan de Kopjesloop zou deelnemen. Na alle gebak en andere snoeperijen en - zij het met mate genuttigde - alcoholhoudende drank van de afgelopen dagen, alsmede logees (schoonzus en haar zoon) en het vele fietsen voelde ik mij niet topfit.

Echter gaf Buienradar vanmorgen zo goed als droog weer aan, dus toch maar alle hardloopspullen bij elkaar gezocht en op naar Delft, met Randstadrail 3 en overstap lijn 1 naar de Brasserskade, en vandaar zo'n vijfentwintig minuten lopen naar de inschrijving.

Het was opvallend druk bij De Koplopers dit keer. Zoals steeds ook nu weer na-ingeschreven voor de vijf kilometer. De start was ditmaal op een ander punt dan gewoonlijk. Wel een mooi startpunt zo onder de bomen en het parcours was ook mooi, zij het met de nodige bochten. Iemand vond dat na afloop wat hinderlijk, zelf vond ik het niet zo'n probleem. Tegen eigen verwachting in, liep ik goed - wat iets anders is dan 'snel'. 

Hoe dan ook, de wekelijkse portie beweging weer gehad!

De stramme benen weer gesmeerd

Na twee keer te hebben overgeslagen, wandelde ik afgelopen zaterdag weer eens mee met De Doornvogels. Dit keer niet eens in Verweggistan, maar in Rotterdam of, zo u wilt, in 010. 

Zoals vaak troffen Walter en ik elkaar bij Den Haag CS, waarna we met de trein richting Rotterdam CS vertrokken. Daar aangekomen, voegde Dea zich bij ons en gedrieën gingen we koffie drinken bij een nieuw filiaal van Coffeee Company, die net een dag eerder open was gegaan. 

Daarna met de tram naar de het startpunt van onze wandeling, waar we vrijwel direct geconfronteerd werden met het standbeeld van Bep van Klaveren, de legendarische bokser die als bijnaam 'The Dutch Windmill' had. Leuk, temeer omdat ik Van Klaveren - in het echt was hij een kleine, vriendelijke man - ooit heb gesproken tijdens de première van een filmdocu, begin jaren negentig.

Dea had de route al twee keer 'voorgewandeld'. Het idee was om rond de Kralingse Plas te lopen, 'netto' ca. 7 kilometer al hebben we in totaal zo'n 10 kilometer gewandeld die dag. 

We troffen het met het weer, zoals vrijwel heel Nederland dat ervaren zal hebben. Mede daardoor was er veel volk op de been: wandelaars, fietsers, hardlopers, gezinnetjes, name it. De hele tijd veel zon, en dat na een ijskoude start van de dag. 

We lunchten bij uitspanning 'De Nachtegaal' op het park waarbij het zowel buiten op het terras als binnen megadruk was. We slaagden er toch in om een tafeltje aan het raam te bemachtigen, waarna we ons tegoed deden aan 'troebele' appel- en perensap en een fors uitgevallen appelpannenkoek. En Walter een pannenkoek met groenten.

Weer later sloten we de wandeldag af bij een café bij De Blaak, waar we met de metro heen gingen. De Grimbergen Triple ging er in als Grimbergen Triple. Niet verkeerd dus.

Houtloop bij AV '40

Zondagmorgen nog 'een loopje' gedaan, ditmaal bij Atletiekvereniging Delft. Het was daar druk, want naast de Houtloop (5 of 10km) vonden daar de clubkampioenschappen plaats.

De toiletten bij de kleedkamers waren - op één na - buiten gebruik, en er kon ook niet gedouchd worden. Officiële reden was: er zou legionella geconstateerd zijn. Tja, dat kan maar maar bezuinigen op water lijkt mij de ware reden want de toiletten in het clubhuis waren wel open. 

Hetgeen de pret evenwel niet mocht drukken: ook op deze zondag liet de zon zich zien, weliswaar meer afgeschermd door bewolking, maar het bleef droog.

Het lopen ging ook goed. In aanmerking genomen dat de afstand iets langer was dan vijf kilometer, was ik met mijn tijd tevreden.

Gaelic folkmuziek in het Statenkwartier

Na thuiskomst gewassen en omgekleed en met de fiets naar het Statenkwartier waar diverse muzikale particulieren hun huis hadden opengesteld voor publiek. Daar kon men muziekuitvoeringen bijwonen.

Zelf ging ik naar het huis van Theo Wentink, die sinds jaar en dag (vooral) Ierse folkmuziek speelt met zijn companen. Ook deze middag tracteerde de groep de bezoekers op aanstekelijke en prima uitgevoerde Ierse en Schotse ('Gaelic') muziek. Zelf woonde ik het vierde van de vijf of zes concerten bij. Bij enkele nummers mochten de aanwezigen het refrein meezingen. Leuk!