Over rode zon, penisplanten en Einsteins stoel

Update van de afgelopen week. Zit fysiek in een dipje op dit moment, wat ik vooral afgelopen zondag merkte bij de Bertusloop in Delft. Ik heb de vijf kilometer weliswaar zonder onderbreken volbracht, maar vraag niet hoe. 

Daags ervoor ging het ook al niet lekker, maar binnenzitten is niets voor mij. Dus toch maar met het OV naar Leiden en dan een stukje wandelen. Het was er bij aankomst ongelofelijk druk. Lange dikke rijen mensen die richting centrum liepen. Zelf liep ik - bijna standaard als ik in Leiden ben - naar de Hortus Botanicus, waar de eerste voorjaarsbloemen al welig tieren. Ik zag zelf, ondanks de kou - want koud wàs het, het afgelopen weekend - een hommel vliegen die zich bij een Helleborus tegoed deed aan de nectar.

Ook bloeide op dat moment de Amorphophallus Gigas, twee exemplaren van de zogeheten 'penisplanten'. Nou ja, nog net niet bloeiend - dat gaat de komende dagen gebeuren - maar wel in volle knop.

Uiteraard staan er meer bijzondere planten in De Hortus, met name in de tropische kassen. Zoals bovenstaande reuzenaronskelk.

Meer info op de site van de Hortus!

Aansluitend liep ik via een draaihek door naar het terrein waar de Oude Sterrewacht zich bevindt. Het is de oudste bestaande universitaire sterrenwacht ter wereld. Studenten krijgen er college, maar er is ook een gedeelte toegankelijk voor het publiek. Hoewel niet van tevoren gepland, ging ik er toch een kijkje nemen. Juist op dat moment was het 'open dag' en gingen de deuren van het gebouw open. 

De nodige steile trappen beklommen en naderhand weer afgedaald om de inmiddels 'ouderwetse' telescopen van de Oude Sterrewacht te bezoeken. Meerdere enthousiaste vrijwilligers/gidsen gaven uitvoerig informatie over een en ander.

Zo stond er op de bovenste verdieping in dezelfde ruimte waar een van de telescopen stond opgesteld deze bijzondere stoel. Onze gids vertelde dat niemand minder dat Albert Einstein hier vaak op gezeten heeft, op deze plek.

Uiteraard waren er bij klaarlichte dag geen sterren en andere hemellichamen te zien, maar wel de zon. Met een filter tegen de sterke straling liet onze centrale ster zich zien als een rozerode schijf waarop op het oog kleine vuiltjes te zien waren. Dat lag niet aan de lens van de telescoop; het waren zonnevlekken, die de ene keer vaker te zien zijn dan een andere keer. Over in hoeverre dit invloed heeft op het klimaat lopen de meningen nogal uiteen. Die invloed is er waarschijnlijk wel, maar niet in zo grote mate als soms wordt voorgesteld.

Ook hier geldt: ben je geïnteresseerd in deze materie, rondleidingen en nadere informatie over een en ander, zie deze link! 

Running Blind en Suze Robertson

De afgelopen week heb ik weer de nodige wandelkilometers afgelegd en een paar keer hardgelopen. Maandag, dinsdag  en zaterdag zo'n tien kilometer wandelen per dag. Woensdag na het bezoek aan het krachthonk en het gezamenlijk koffie drinken erna, gingen Ton, Vincent en ik lopen volgens het schema 4x2minuten tempo, en dat tweemaal. Deels op het grasveld achter het clubhuis, deels op de baan. 

In het weekend heb ik niet aan een loopje - voor zover ze al in de regio waren (not) - meegedaan. Wel heb ik zondag op het sportpark Laan van Poot en in het duingebied daarachter, ook deels op het strand, wandelend en deels joggend van punt naar punt, foto's gemaakt van de deelnemers aan de Running Blind trailrun. Dat was een loop waarbij slechtziende en blinde hardlopers onder begeleiding van een 'goedziende' loper één of twee ronden (ca. 5 resp. 10 km) moesten afleggen, en dat over een mooi maar pittig parcours waarin alle trail-ingrediënten (verharde paden, zandpaden- en paadjes, klimmetjes, strand) aanwezig waren. 

De foto's van bovengenoemde trailrun staan hier.

Ook nog een beetje aan het schilderen geweest, maar moet nog een beetje in mijn 'flow' zien te komen. Misschien een beetje inspiratie opdoen in een museum. Dus zaterdagmiddag ging ik maar weer eens naar Museum Panorama Mesdag. Mooi weer, dus dat werd wandelen.

Niet zozeer vanwege dat panorama dat ik in mijn leven al tig keren heb gezien. Meer iets voor touristen zou je zeggen. Dat neemt niet weg dat dit werk steeds opnieuw grote indruk maakt, het lijkt wel of je buiten staat en uitkijkt op zee en het Scheveningen van de 19e eeuw, met alle bedrijvigheid van dien.

Waar ik echter vooral voor kwam was de expositie van Suze Robertson. Geen Engelse, Amerikaanse of Australische kunstenares maar een Haagse dame (1855 - 1922) die tot de grootste en vernieuwende  kunstenaars van haar tijd werd - en wordt - gerekend. Een toegewijde, eigenzinnige en moderne persoonlijkheid. Zij was ook een van de eerste vrouwelijke beroepskunstenaars in Nederland. Ze schilderde en tekende stillevens, naakten, stadsgezichten en vrouwen in sobere interieurs. Alledaagse onderwerpen, maar zij verbeeldde die op een buitengewone manier, waardoor haar werk een zekere verstilling en tijdloosheid krijgt.

Kortom: voor wie van schilderkunst houdt, kan ik de expositie met het werk van Suze Robertson van harte aanbevelen. Maar haast u niet al te langzaam, want haar schilderkunst is tot 5 maart 2023 te bezichtigen in Museum Panorama Mesdag (Zeestraat 65, Den Haag). Niet te verwarren met Museum Mesdag aan de Laan van Meerdervoort!

Zondagsloopje op zijn kop

Het was een wonderlijke zondag. Ik zou vijf kilometer gaan lopen bij de kopjesloop in Delft die morgen, maar het is er niet van gekomen. Omdat de tram waarmee ik normaliter reis vandaag niet reed, kon ik - via bemiddeling door Jan G. - met Erik en Ellen meerijden. 

Ik vertrouwde er op dat er alternatieve manieren waren om op de plaats van bestemming te komen. Dus de OV-wijzer geraadpleegd, ik moest bij De Koplopers zijn en daar in de buurt stopte een bus. Na een tram- en treinreis via Laan van NOI naar Delft, nam ik de bus (30) naar Delfgauw en vanaf de bushalte was het nog een stukje lopen. Echter bleek daar wel het secretariaat van De Koplopers gevestigd maar dat was niet de plek waar de start en finish was. 

Het werd uiteindelijk toch nog een stevige wandeling van drie kwartier voordat ik op de plaats van bestemming was. Een joggende heer aan wie ik de weg had gevraagd, kwam later bij Ikea langszij, maar ditmaal in zijn auto. "Stap maar in, ik breng je naar de start". Dat was mooi! Na enig zoekwerk en omrijden kwamen we uiteindelijk bij de start aan. Ik dankte David - zo had hij zich desgevraagd voorgesteld - voor zijn behulpzaamheid maar voelde mij wel een beetje schuldig dat ik hem niets kon aanbieden. Snel liep ik naar het clubgebouw van DES om mijn startnummer op te halen en mij gedeeltelijk om te kleden. Ik had nog maar tien minuten. Toen ik uiteindelijk het pad naar de start afliep, hoorde ik dat het startsein gegeven werd. 

Er waren ditmaal - voor kopjesloopbegrippen - veel deelnemers, op de 5 maar vooral op de 10 kilometer. Dat had te maken met dat deze editie deel uitmaakte van de regionale 1 van de 4 lopen.

Ruim anderhalve minuut nadat de meute was vertrokken, ging ik van start. Ik zou de achterste lopers wel kunnen inhalen dacht ik, maar na 500 meter kwam er een loper terug: het was Jan G. die niet goed op dreef kwam vanwege spierpijn: daags ervoor had hij lang en hard getraind. Ik besloot met hem terug te lopen naar DES, waar we koffie dronken en weer teruggingen om lopers op de vijf kilometer te zien finishen. 

Alzo geschiedde! Naderhand mocht ik wel mee terugrijden met Erik en Ellen. Jan en ik kregen niet alleen die lift maar werden ook nog eens getracteerd op enkele smakelijke pitloze mandarijntjes. En eenmaal thuisgekomen, toch nog een paar kilometertjes gelopen, dus al met al toch nog wel in beweging geweest.

Maar eerlijk gezegd gaat het nog steeds niet optimaal wat het hardlopen betreft. Uiteraard moet ik aanvaarden dat de leeftijd een grote rol hierbij speelt, maar thuis gaf de weegschaal 82 kilo aan, wat voor mij veel te zwaar is (om nog een beetje uit de voeten te kunnen). Toch maar weer nog strenger zijn op wat ik in mijn mond stop.... 

De pittoreske kant van Rotterdam

Even een terugblik op de afgelopen dagen. Vorige week zaterdag ging onze kleine maar vertrouwde wandelgroep 'De Doornvogels' wandelen in Rotterdam. 

Na koffie te hebben gedronken in een uitspanning bij het Centraal Station, gingen we op weg. Het werd een echte stadswandeling ditmaal. We liepen eerst langs het water van de Heemraadsingel waar diverse opvallende kunstwerken staan, waaronder de drie houten appels van Cees Fransen en een grote zilverkleurige motor.

Het was zeker niet de eerste keer dat wij deze stad bezochten, maar de wandelingen zijn altijd weer een beetje anders. Ditmaal vooral omdat Delfshaven een belangrijk onderdeel van de wandeling vormde. Een opvallend stadsdeel dat associaties oproept met zeeuwse plaatsen als Middelburg, Veere enzovoorts. Delfshaven is een zogeheten bestuurscommissiegebied van Rotterdam, dat vroeger deel uitmaakte van Delft. Nadat het in 1795 zelfstandigheid verkreeg werd het in 1860 geannexeerd door Rotterdam.

Ongepland kwamen we langs een kerk. Onze steelse blikken naar binnen trokken de aandacht van een aldaar aanwezige dame en een rijzige heer, die ons nodigden verder te komen. De dame gaf vervolgens een korte rondleiding door de kerk, waarbij wij allengs meer te weten kwamen van de geschiedenis van de Pelgrims Vaders, zo heet ook de kerk. Meer info hier! 

Na het bezoek aan deze kerk liepen we door langs het water en kwamen we na enige tijd aan bij het gebied rond Hotel New York. Onderweg zagen we veel beelden, met als meest opvallende het Slavenmonument. 

Eerder zagen we in de verte drie personen 'abseilen' van de Euromast. Zij liever dan ik, maar ik heb dan ook hoogtevrees.

 
Ook nog even met de watertaxi het water overgestoken naar Hotel New York, waar we in het parkpaviljoen de lunch genoten. Zelf bestelde ik een erg smakelijke pittige warme currysoep. 

Laatste bezienswaardigheden van deze dag waren de 'Lost Luggage Depot' van Jeff Wall langs het water en het herdenkingsmonument. Nog steeds aangrijpend, al die namen van jonge - veelal joodse - kinderen die in WO II het leven lieten.

Wat verder de afgelopen dagen?

Uiteraard de gebruikelijke sessies in het krachthonk, dagelijkse wandelingen en af en toe wat hardlopen (korte stukjes, maximaal een half uur).

Verder enkele bezoekjes gebracht aan oude vrienden (Bas, Tom, Ria) waarvan ik - herkennen jullie dat? - het gevoel kreeg hen een beetje te hebben veronachtzaamd de afgelopen jaren. Het was in alle gevallen een leuk weerzien, alsof de tijd had stilgestaan. Je pakt meteen de draad - soms van dertig, veertig jaar geleden - gewoon, op een natuurlijke manier weer op. Ik denk er toch over om in de nabije toekomst wat kleinschalige reunietjes te entameren.

En ook nog naar het Filmhuis, maar daarover later. Anders wordt dit bericht te lang....