Dinsdag eerst naar het krachthonk voor mijn obligate setjes bankdrukken. Meestal doen wij dat met een vast clubje op woensdag (vandaag dus) maar deze ochtend moet ik thuisblijven. Er komt een monteur van Ziggo een kastje installeren. Gelukkig was beheerder Frans aanwezig die het krachthonk voor mij ontsloot. Na een uurtje ging ik buiten op het grasveld achter het clubhuis - blootsvoets - een kwartiertje uitlopen, terwijl trainer Hans Simonis bezig was met de warming-up van 'zijn' mensen van de dinsdagochtend-groep.
Verder kon ik sporadisch tijd vinden om wat te schilderen.
Dinsdagmiddag gingen we met kleindochter Chloë en schoonzus Louise naar het strand. Daar was het goed uit te houden ondanks een licht briesje. 's Avonds in mijn eentje op de fiets naar de Koninklijke Schouwburg voor een figurantenrepetitie. Zo'n vijftig personen van zeer uiteenlopende leeftijd, die door Mieke van der Ven van Opera2Day bij de artiesteningang welkom werden geheten, hadden zich verzameld in de artiestenfoyer. Daar konden we zelf koffie tappen.
Even later werd het gezelschap door Mieke via veel trappen naar de bovenste verdieping van het gebouw geleid. Daar hadden we een repetitie van anderhalf uur waarbij allengs duidelijk werd wat de bedoeling was.
Een enthousiaste blonde jongedame - haar naam is mij even ontschoten - gaf instructie nadat zij eerst in het kort - en in het Engels omdat zich enkele buitenlanders onder de figuranten bevonden - het verhaal van Dr. Miracle vertelde.
De opera Dr. Miracle's last illusion gaat over een illusionist die in zijn rondreizend theater het publiek betovert met ogenschijnlijk luchtig vermaak. Zo stelt hij tijdens zijn bijzondere 'trucs' de zwaartekracht en andere natuurwetten op de proef. Totdat tijdens een van zijn voorstellingen zijn assistente het leven liet door een tragisch ongeluk. Dr. Miracle is geschokt maar raakt tevens zó gefascineerd en bedwelmd door de schoonheid van haar overgang naar het eeuwige licht, dat hij deze ervaring opnieuw wil ondergaan.
In zijn zoektocht naar dat eeuwige licht neemt Dr. Miracle steeds nieuwe gedaanten aan en raakt verzeild in een mysterieuze wereld vol slaapwandelaars, waanzinnigen en dolende zielen. Voor het publiek blijft de vraag of gekeken wordt naar een lichtvoetige illusie of een gedetailleerd verslag van een serie-moord. Want elke keer als Dr. Miracle een voorstelling geeft wordt namelijk een vrouw om het leven gebracht. Maar op het laatst dalen al deze vrouwen als 'geesten' af en verschijnen in de dromen en het dagbewustzijn van Dr. Miracle, wat uiteindelijk dramatisch voor hem afloopt. Of voor hem juist leidt tot de oplossing van het experiment dat onherhaalbaar is...
Terug naar de figuranten-sessie. Na eerst wat 'losschudden' van lijf en leden om ontspanning en alertheid te bevorderen, moesten we rondlopen en langgerekte tonen produceren, AAAAA, EEEEEE of OEEEEEH, net zo lang als de adem dat volhield waarna overgegaan werd tot een andere toon. Zo onstond een nogal spookachtige sfeer. Later moesten de mannen hier op indringende fluistertoon de woorden 'Ertrinken! Ersitzen! Untertauchen!' aan toevoegen. Dit alles was bedoeld voor de ultieme scène, waarbij de figuranten overigens als toeschouwers in de zaal zitten en daar 'hun ding' doen. Dinsdag 6 september is het zo ver.
Vogel-parlement
Na afloop van de repetitie ging ieder zijns of haars weegs. Met de fiets aan de hand liep ik langs de Hofvijver. Daar was een waar pandemonium van halsbandparkieten gaande, die heel wat aan elkaar te melden hadden over wat ze overdag hadden beleefd. Dit voordat zij zich gereed maakten voor de nacht, rustend in de bomen op het eilandje in de Hofvijver. Toch leuk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten