Fartlektraining werd korte trailrun

Het komt niet zo vaak voor, maar gisteravond waren de mannen in de meerderheid bij Groep 7.  Nu was die groep ook weer niet zo groot, we waren met z'n achten, trainer Arie meegerekend. Verder liepen beide 'Tonnen' (Methorst en Van der Pol) mee, Jan en ikzelf. Van de dames gaven Sanny, Sandra en Odette acte de présence.

Op het programma stond een fartlek, en dat houdt meestal in: een speelse training vol afwisseling. Dat was deze woensdag zeker het geval.

We liepen eerst vanaf de Laan van Poot naar links, gingen bij het Fuutpad naar boven en bij het eerste bospad rechtsaf. In 'de zandbak' volgde een aparte oefening dat min of meer deel uitmaakte van de warming up/loopscholing: Arie legde twee bakstenen op pakweg tien meter van elkaar in het zand, daarna bij wijze van startpunt-markering een forse langwerpige boomtak  zo'n 25 meter verderop.

Beurtelings moesten we vanaf dat punt naar die steen rennen, die met één hand aanraken en tegelijkertijd tien rondjes om die steen heen draaien. Pfoe, dat viel niet mee, ik haalde amper vijf keer waarna ik helemaal duizelig werd en zo snel mogelijk terug naar het startpunt zwalkte. De anderen verging het ook zo, zij het dat ze wel meermalen rond die steen draaiden.

Daarna een stuk door de  de duinen richting strand. Vergat nog te vermelden dat het topweer was deze avond, zomers, veel zon maar niet te warm. Dus de strandsessie verliep voorspoedig, inclusief de twee versnellinkjes door het mulle zand naar boven (waarbij beide keren een prullenbak als keerpunt fungeerde) en de versnelling tussen twee (voormalige) golfbrekers in.

Zelf hoopte ik mee te komen, al was het maar een stukje en waarachtig, dat lukte. Terwijl ik de afgelopen dagen toch veel heb gefietst, en 's ochtends het krachthonk in ben gedoken, ook ditmaal weer met een aardige groep. De vage pijnscheutjes in benen en rug waar ik de laatste tijd last van heb bleven nu achterwege terwijl de 'ausdauer' terug lijkt te komen.

Even voor Kijkduin weer naar boven waarna we door het 'wilde natuurgebied' een laatste lang stuk moesten versnellen door en over de mulle zandheuvels, omhoog en omlaag en dat tweemaal. Ook andere groepen zoals de informeel 'gefuseerde' groepen 4 en 5 waren er bezig.

Dat stuk door het ruige natuurgebied was loodzwaar en zeker bij de laatste forse klim door louter zacht zand moest ik noodgedwongen een stukje in wandelpas naar boven.

Toch weer snel hersteld. Daarna nog een stuk teruglopen naar de Laan van Poot, waar we op het grasveld grondoefeningen deden voor rug, buikspieren en de 'core stability'.

Al met al was het weer een gave training: best zwaar maar een mooi parcours!