December staat alweer jaren in het teken van de eindejaarslijstjes, met name de Top 2000 en het muziekcafé in het gebouw van Beeld en Geluid met Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis. Zelf zijn wij er ook mee bezig, op kleine schaal. Zoals zo'n huiselijke muziekavond. Voor mij was dat een mooie aanleiding om mijn platenkast weer eens in te duiken. Vergeleken met veel andere leeftijdgenoten is mijn collectie wel aardig, maar niet echt imposant te noemen: ongeveer tweehonderd langspeelplaten. Oud zijn ze wel: mijn meeste ècht goede LP's - dan heb ik het over de muziek, niet het hoesontwerp - dateren uit de periode eind jaren zestig, begin jaren zeventig. De meeste zijn aardig doorleefd, vol tikjes en krasjes. Ik was toen rond de twintig en zoals bekend is dat een leeftijd waarop de muziek die je in die periode goed vindt, levenslang beklijft.
Dus jullie begrijpen wel dat ik uiteindelijk veel oude meuk vergaard heb, ik zou een strenge selectie maken maar het werden toch méér LP's. Geen vijf, wat mijn aanvankelijke bedoeling was, maar ruim twintig! Van een aantal LP's heb ik van tevoren een of twee nummers (voor)gedraaid om mij er van te vergewissen dat het iets zou zijn voor het avondje. Mijn echte lievelingsplaten - bv. van Soft Machine, King Crimson, Miles Davis e.d. - zitten er niet bij, die nummers zijn te lang en voor een aantal van ons minder toegankelijk. Die dubbelaar van The Drifters had ik klaargelegd maar heb ik niet meer kunnen vinden, had er wel bijgekund.
We hebben niet alleen LP's gedraaid, programma's als YouTube en Spotify zijn ook een bron van muziek en spontane verzoeken werden gisteren met één druk op de toetsen van Murats iPhone gehonoreerd. Er kwamen ook heel bijzondere dingen langs: Dead Can Dance bijvoorbeeld, of gregoriaanse muziek, Lionel Ritchie, wereldmuziek enzovoorts. Of iets van de oude en de latere Fleetwood Mac. Een wonderlijk maar mooi allegaartje van stijlen.
En dat alles gelardeerd met lekkere hapjes, drank en vrolijke kout. Hans - dezelfde die wij gisteren in de trein tegenkwamen - had appeltaart gemaakt, daarnaast had hij bijzondere franse kazen uit Luik meegenomen. Zelf had ik ik een hartige quiche gemaakt en meegenomen. Yvonne en Murat serveerden allerlei andere lekkere hapjes en drankjes. Al met al was het een echt gezellig-knusse avond, voor herhaling vatbaar!
Tot slot een willekeurig nummer op een van de LP's die gisteren niet zijn gedraaid, 'Dream/Joey' van The Pretty Things. In de jaren zestig behoorden zij tot de grote concurrenten van The Stones, tegenwoordig treden ze nog als oude mannen (maar met constant hoge kwaliteit) op in het clubcircuit. Het was de allereerste groep met ècht lang haar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten