Over stortbuien, vlinders en kerkpolderloopjes

Zaterdagmiddag kregen wij de wind niet zozeer van voren, alswel de regen van boven. Bij bakken! Als ik zeg dat het een wolkbreuk was, is dat een regelrecht eufemisme. Het noodweer brak los tijdens de laatste drie-en-een-halve kilometer van onze (Doornvogels)wandeling die bij station Driebergen-Zeist begon en via de ruige zandverstuivingen en heidevelden van Landgoed Heidestein en een terrasje in Austerlitz naar Maarn voerde.

Op genoemd terras voelden wij al dat er zwaar weer op komst was; het was warm en benauwd, de bewolking nam gestaag toe en de lucht werd donker, terwijl er continue dreigend gerommel hoorbaar was.

Snel afrekenen maar en op weg voor het staartje van de wandeling. Amper waren we in het bos, of de hemelsluizen openden zich. Snel regenjack en regenbroek aangetrokken en dat bleek geen overbodige luxe. Het onweerde en bliksemde, dus zo snel mogelijk doorlopen maar. In Maarn aangekomen leek het wel of je onder een woud van wijd opengedraaide kranen liep. Zo snel mogelijk naar de overkant van de weg, waar wij in een kerkje schuilden. Van daaruit zagen we zelfs een jong stel op de fiets waarvan het meisje slechts in een minuscule bikini was gehuld. Waarschijnlijk om haar inmiddels opgeborgen overkleding droog te houden.

Vóór het noodweer losbarstte hadden wij - Hugo, Walter, Fred, Coos en Dea - een lange wandeling zonder grote onderbrekingen, behalve dan een korte pauze op een bankje waarbij de meegebrachte boterhammen werden genuttigd. Een mooie wandeling door een al even mooie omgeving, al was het landschappelijk gezien iets minder gevarieerd dan anders. Maar avontuurlijk was het zeker!

In Maarn hebben Dea, Walter en ik de trein gepakt op weg naar huis. In Utrecht aangekomen bleken er (voorlopig) geen treinen naar Den Haag te rijden 'wegens aanrijding met een persoon' dus reden we met Dea mee naar haar woonplaats Rotterdam. Van daaruit pakten Walter en ik de trein naar Den Haag. Op tijd was ik thuis voor het eten dat ik al vroeg die ochtend had (voor)bereid. Het wordt afgezaagd: paëlla (op verzoek).

Kerkpolderloop

De volgende dag, zondag 3 augustus dus, was er weer een Kerkpolderloop. Jan Wierenga wachtte mij op bij een nader afgesproken punt, tezamen reden wij naar Delft. Ook nu weer gaven de nodige lopers en loopsters - naar schatting ca. 150 deelnemers - acte de présence. Wij waren er al vroeg, tijd zat om bij 'Onder Ons' koffie te drinken en een rondje in te lopen. Om kwart over tien was zoals gebruikelijk de start. Ik ging zelf meteen al erg hard weg (althans, zo voelde het) en liep tot anderhalve kilometer mee met de eerste dertig lopers, daarna moest ik wat gas terugnemen en kwam in een ritme dat ik aardig kon vasthouden. Het werd wel erg warm, vooral tijdens de laatste twee kilometers. Er passeerden mij weliswaar een aantal lopers - waaronder Hans 'op blote voeten' en onze secretaris Wim van Es - maar uiteindelijk wist ik netjes als 47ste binnen de 25 minuten finishen. Kortom: weer voldaan!

Vlindertelling

Toch diezelfde zondag nog even de tijd gehad om vlinders te tellen. Zoals verwacht een karig resultaat. Op de website van de Vlindertelling bleek dat ik niet de enige was. Als vermoedelijke oorzaak werd de vroege zomer genoemd waardoor veel, zo niet de meeste, vlinderstruiken waren uitgebloeid en slechts bruine pluimen droegen. Hoe dan ook heb ik in onze tuin 1 koolwitje, 1 muntvlindertje en 1 boomblauwtje gespot.

Atalanta wel in de tuin gespot, maar dat was drie weken geleden...

Wel heb ik een aantal uitgedroogde bloemen uit de budleja weggeknipt, en er komen weer nieuwe bloemen aan maar het zal nog wel een paar dagen duren voordat deze in volle bloei komen...