Deze middag, zondag 15 februari 2015, gaf de jonge pianist/componist met zijn trio, volgens Jazzmagazine 'One of the highlights of the North Sea Jazz Festival', een concert in De Doelen. Daar moest ik bij zijn, temeer omdat het een samengaan van jazz, wereldmuziek en klassieke muziek beloofde te worden.
Naar eigen zeggen heeft Frerichs, als geboren Rotterdammer, op artistiek vlak altijd de open geest van de havenstad als uitgangspunt genomen voor zijn muzikale onderzoek en reizen. Hij kent het Amerikaanse repertoire maar put ook inspiratie uit de Europese klassieke en Arabische muziek. Hij verbleef ook twee jaar in Egypte waar zijn passie voor Oosterse klanken en instrumenten groeide. Met het programma 'Portrait by Rembrandt' maakte hij vanmiddag het publiek deelgenoot van zijn muzikale wereld.
In het eerste deel, voor de pauze, bracht Rembrandt zijn liefde voor klassieke muziek tot uiting in een bijzondere samenwerking van het Amstel Quartet met zijn vrouw, sopraan Klaartje van Veldhoven. Dat klonk ronduit geweldig. Niet alleen vanwege de immer ragzuivere stem van Klaartje maar ook door het geoliede en virtuoze samenspel van het kwartet. Je had niet voortdurend het idee dat zij op saxofoons speelden, soms klonken ze als viola da gamba's. Klaartje zong liederen van onder anderen William Byrd en Purcell; deze staan ook op haar CD 'Songs of Clarity'. "Ik houd van droevige liederen omdat ze zo mooi zijn". Een van de liederen die Klaartje onder begeleiding van deze meesterlijke musici zong was een compositie van haar eigen man, getiteld 'Carrousel'. Dit deel van het concert duurde bijna een uur.
Na de pauze was het de beurt aan Rembrandt Frerichs zelf, met zijn trio bestaande uit Tony Overwater (contrabas) en Vinsent Planjer (slagwerk). Het begon heel 'open' en speels wat vooral te maken had met het pianospel van Frerichs, maar langzamerhand kreeg het concert iets magisch, zeker met een nummer als 'Hedashr' dat met parelende pianoriedels en mede door het bezwerende slagwerk van Planjer naar een spectaculair hoogtepunt werd opgeduwd. Er waren ook mooie verstilde nummers als 'Stav' en 'December'. Drie kwartier duurde dit onderdeel van het concert, het had nog langer mogen duren wat mij betreft.
Weer was er een pauze ingelast waarna het derde en laatste deel van deze muzikale matinee ten gehore werd gebracht. Het trio werd nu aangevuld met de Iraanse kamancheh-meester Kayhan Kalhor. Een kamancheh is een oud-Perzische knieviool. Dit laatste optreden bestond uit één lange hypnotiserende improvisatie op een op zichzelf eenvoudige melodie. Interessant was dat Frerichs speelde op een zogeheten fortepiano waaruit een korte, krachtige klank komt. Hij heeft deze piano met steun van het Nationaal Muziekinstrumentenfonds laten bouwen door de Belgische pianobouwer Chris Maene. Het instrument is een kopie van de Walter-piano uit 1790, waar Mozart ook op speelde.
Al met al hebben we genoten van een geweldige muzikale middag. Ik verliet De Doelen met de laatste CD van het trio, 'A Long Story Short' waarop de nummers staan die deze middag zijn gespeeld. Thuis nagenieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten