zondag 7 oktober 2018

Zoete lieve Gerritje, Woestijnblues en Delftse Hout


Een gevarieerd weekendje, daar kun je wel van spreken. Zaterdag was de maandelijkse wandeling door een van Neerlands dreven, ditmaal die van 's Hertogenbosch. Van Den Bosch naar Vught, om precies te zijn. Schitterende wandeling!

Om een indruk te geven, dit zijn de foto's!

Zoals altijd bracht de NS ons - Walter en mij - vanaf Den Haag CS naar Urecht CS, en daar overstappen op de Intercity naar Venlo. Wij stapten uit , naar de plaats waar Zoete Lieve Gerritje volgens het oud-hollandse liedje naar toe placht te gaan. Wij dus ook. Daar wachtten de andere wandelvrienden ons onderaan 'de roltrap' op.


Wij liepen naar het centrum. Uiteraard kom je dan eerst langs de befaamde Bossche Bollen bakker Jan de Groot, maar daar was de rij te lang en binnen bleek het ook te druk om koffie te drinken.


Dus liepen we door de mooie straatjes naar het centrum waar we uiteindelijk op het plein nabij de Sint-Janskathedraal een terras vonden waar zowel de cappucino als de bossche bol (ongetwijfeld van eerdergenoemde Jan de G.) - zeer genietbaar waren. Ik was trouwens de enige van het stel die een bossche bol bestelde (aan het eind van de middag heb ik er nog twee bij JdG gehaald voor het thuisfront).


Wij hebben daarna ook de befaamde kathedraal van binnen bekeken. Dat was juist op het moment waarop een koor aan het repeteren was.


Daarna ging de wandeling verder door het mooie oude centrum tot aan de oude stadsmuur met zicht op het rivierenland van de Dieze en naderhand de Dommel.


De weg naar Vught leidde onder meer over het terrein van een kazerne, waarvan juist op de dag dat wij er waren het 100-jarig bestaan werd gevierd. We zagen oud-militairen in uniformen uit het begin van de twintigste eeuw, oude voertuigen en foto's uit den ouden doosch. In een bijgebouwtje  kon je koffie, thee en andere consumpties verkrijgen, we gingen daar buiten zitten om iets te eten.



Het laatste deel van de wandeling leidde langs een kanaal naar Kamp Vught, het concentratiekamp uit de tweede wereldoorlog met een beladen geschiedenis. We zijn niet op het terrein zelf geweest maar wel er langs gelopen, langs de omrastering.

Daarna haakte ik af, omdat ik op tijd terug in Den Haag moest zijn voor een concert in het Zuiderstrandtheater.

Desert Blues

Enige tijd geleden vroeg Barend van Engelenburg via de groepsmail wie belangstelling had om met hem mee te gaan naar een concert van het Nederlands Blazersensemble. In eerste instantie had ik niet gereageerd, maar korte tijd later kwam een herhaald verzoek en ik besloot er op in te gaan.


Dat concert was dus gisteren, op zaterdag 6 oktober. Het werd een kleurrijk en sfeervol concert waarbij het NBE West-Afrikaanse stukken speelde met de blazers-percussionisten van de Gangbé Brass Band. Het was het resultaat van een leerzame, rammelende funky reis van het NBE naar en door Afrika, en met name door Benin. Het werd, zoals ook in het programmaboekje stond vermeld, 'een reis langs doorzakkende podia, dansende kinderen, in kleurrijke kleding, busjes rood van het zand. Een reis met oeroude ritmes en moderne energie, door een land dat bezeten is van muziek'.

Hoewel Afrikaanse muziek niet direct mijn favoriete genre is (zit ook een zweem van 'politieke correctheid' omheen vind ik), vond ik het concert van gisteren top, vooral door het aanstekelijke enthousiasme en de professionaliteit van alle musici in combinatie met een op een reusachtig scherm geprojecteerde film van een Afrikaans dorp (Benin). Het is een anderhalf durend shot van één locatie, een soort palmstrand met her en der baobabs en palmbomen, waar je de dorpelingen ziet ontspannen, een wandelingetje maken, dansen, met elkaar praten enzovoorts. Shots uit het dagelijks leven van een relaxede samenleving, die zich laten leiden door het ritme van de natuur.

In de film zie je ook zo nu en dan artiesten optreden (zingen en dansen) waarvan een aantal (voornoemde brassband) met het NBE zijn meegegaan voor een tournee. Grappig is dat je op een gegeven moment deze band zowel op film als op het podium gelijktijdig ziet spelen.


Na afloop werd er in opperbeste sfeer van zowel musici als publiek nog wat na-gemusiceerd in de Havenfoyer boven in het Zuiderstrandtheater. Onder het genot van een knabbeltje en een drankje. Op het laatst kon het publiek zelfs meezingen.

Delftse Houtloop

En toen was het weer zondagochtend. Na het ontbijt ging de reis - via lijn 12 en lijn 1 - naar AV '40 in Delft, waar de maandelijkse Houtloop plaatsgreep.

Wij (reisgenoot Jan G. en ik) waren er vroeg, anderhalf uur voor de start. Maar dat was niet zo erg, we konden rustig koffie drinken en buiten kijken naar jonge AV '40 atleten die op de baan bezig waren met sprinten en dergelijke. Mogelijk in het kader van de clubkampioenschappen.


Om elf uur gingen de lopers van de 7 en de 14 kilometer van start. Hoewel ik van tevoren bedacht dat het goed zou zijn om aan de 14 kilometer deel te nemen (om duurvermogen te kweken), besloot ik bij de inschrijftafel toch voor de 7 km te gaan. Mooi zat voor de zondagochtend. Het was trouwens prachtig weer, veel zon, niet te warm, ideaal loopweer kortom.

Toch ging ik rustig van start, en dat ging wel goed want zeker in het begin passeerde ik menige medeloper. Wel ging de laatste kilometer de veter van mijn linkerschoen 'total loss' en die moest ik dus vastmaken, en ook speelden mijn darmen opn (heb ik helaas vaak last van bij langdurige loopinspanning), maar was toch in staat om in een alleszins redelijke tijd (38'40'') over de finish te komen. Kortom: dik tevreden!

Geen opmerkingen: