Na de - door mij positief ervaren - training afgelopen zaterdag met groep Mulay, kreeg ik de smaak te pakken. Maandagmiddag ging ik mee met Pierre, Vincent en Ton voor een training in de omgeving van Landgoed Ockenburgh en de Puinduinen.
De kern van het programma was zesmaal vier minuten rennen in flink tempo. Het begon vrij goed, maar uiteindelijk viel het toch een beetje tegen. De eerste drie keer kon ik redelijk meekomen maar moest elke keer na afloop, met flinke achterstand, op adem komen. De vierde keer werd het een stuk zwaarder, zelfs zo dat ik moest afhaken. De vijfde keer heb ik nagenoeg overgeslagen, de zesde keer wilde ik mij herpakken maar kon het tempo amper twee minuten volhouden.
Daarna ging ik, grotendeels wandelend, via de Laan van Meerdervoort terug naar huis. Toch weer iets gedaan!
En vandaag - donderdag 20/5 - met Pierre en Vincent hardgelopen op de baan. Het programma (1200-1000-800-600-400-200 meter tempo) kon ik niet volgen, heb steeds de helft van deze afstanden gelopen. Het ontbreekt mij aan tempohardheid en hoewel dat op mijn leeftijd vanzelfsprekend is, probeer ik er toch aan te werken. Het streven vind ik belangrijker dan het doel bereiken. Dat vind ik tenminste vandaag de dag.
 |
| Prestatieloop Laan van Poot eind jaren tachtig met onder anderen Bert Gerritsma (voorop) en Ton Gerritsen (met zonnebril) |
Het blijft vandaag niet bij de bovenste foto uit de oude doos die ik weer eens geopend heb, op zoek naar foto's uit mijn verleden. Met name uit de tijd dat ik bij Succes-Nederlandse Boekenclub werkte.
 |
| Zo stelde ik mij in 1972 mijzelf en mijn collega's op latere leeftijd voor... |
Want wat is het geval? Mei 2021 gaat voor mij persoonlijk in als de maand van herontmoetingen met oud-collega's van heel lang geleden. Na het weerzien (na vijftig jaar) met Henk Recourt twee weken terug, ging ik gisteren (woensdag 19/5) op bezoek bij Henk Neuteboom.
Henk Neuteboom is eigenlijk de persoon die ik min of meer als mijn (eerste) hardloopnestor beschouw. Toen ik na mijn militaire diensttijd terugkeerde bij mijn oude werkgever (Uitgeverij Succes-Nederlandse Boeken Club) was hij het die mij attendeerde op loopjes en we gingen ook samen trainen.
Ik liep al een beetje voor mijzelf, maar met Henk kwam dat in een stroomversnelling. Ik was toen nog geen lid van een vereniging. Via Henk kon ik mij - ondanks mijn jeugdige leeftijd - inschrijven bij Veteranen Nederland. Dan had je meteen een licentie om aan prestatielopen deel te nemen, en daar heb ik veel gebruik van gemaakt.
Inmiddels is Henk 89 jaar maar nog steeds vitaal, alert en geniet van het leven, hoewel hij door een herseninfarct gebonden is aan een rolstoel. Je geeft hem zijn leeftijd niet, want uiterlijk nagenoeg onveranderd, afgezien van wat grijzender haar. Maar dat is logisch, zou Cruyff gezegd hebben.
Ik had nog wat tekeningetjes opgesnord die ik destijds - tussen de bedrijven door - maakte van collega's op de afdeling. Die heb ik naderhand ingescand. Gisteren opgezocht via google, maar van een aantal kon ik mij niet herinneren dat ik die ooit gemaakt had. Ik heb er een paar uitgedraaid voor Henk, die dat erg op prijs stelde.
Uiteraard heb ik ook met hem en zijn vriendin Petra, die ook op Succes werkte, de nodige herinneringen opgehaald. De ene na de andere anecdote passeerde de revue. Het is net als met moppen vertellen, als je eenmaal daarmee begint schiet de ene na de andere mop je te binnen.
 |
| Duindigtcross 1972(?) met meer haar, minder rimpels en collega/hardloopinspirator Henk Neuteboom |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten