Op stoom bij Rinus

Wat een fantastische dag was het gisteren bij onze Rinus, beter bekend als 'ijzeren Rinus'.

Een paar maanden terug had hij een oproep gedaan via zijn blog: hij had vijf plaatsen beschikbaar voor webloggers die zin hadden in een rondleiding bij Hoogovens en aansluitend een duurloopje door 'zijn achtertuin', het groengebied en een stuk Waterleidingduinen in de omgeving van Heemskerk. Het leek mij wel wat, en met mij Léonie, Claudia, Pim en John. Zaterdag 29 oktober was het zover: zelf ging ik met de trein naar Castricum, waar Rinus mij opwachtte met de auto. Gezamenlijk reden we naar zijn gezellige huis in Heemskerk, waar ik kennis maakte met zijn vrouw en naderhand met zijn dochter en schoonzoon.

Amper zaten we aan de koffie met appeltaart met slagroom, of Léonie kwam binnen. Ze had zojuist 40 kilometer(!) van Amsterdam naar Heemskerk al lopend afgelegd, rond vier uur 's nachts was ze uit de hoofdstad vertrokken. Na het gezamenlijke loopje later die middag zou ze dezelfde weg weer teruglopen, wat neerkomt op een totaal van een kleine - of grote - 90 kilometer. Ach, nog een kippeneindje als het het vergelijkt met wat zij volgende week van plan is: een 24-uursloop...

Weer even later kwamen John, Claudia en Pim. Het gezelschap was nu compleet! Met z'n allen een lekker bakkie gedronken en daarna, verdeeld over twee auto's, naar Tatasteel, naar de Hoogovens (Tatasteel is het Indiase bedrijf dat Corus in 2007 overnam, maar dit terzijde).

Wat een ervaring! Op de lagere school leerde je al dat de hoogovens tot Neerlands belangrijkste industriebedrijven behoorde, zo niet dè belangrijkste. Al in de jaren vijftig zag je, als je er in de auto langs reed, aan de hoeveelheden rook en schoorstenen in de verte waar de Hoogovens stonden. Het zou echter 55 jaar duren voor ik een voet op het terrein zelf zou zetten.

Wat een giga-complex zeg, wat een stuk historie staat hier, ook architectonisch: behalve het door de vermaarde architect Dudok ontworpen hoofdgebouw, staan hier oude fabrieken, stalen trappen, grillig gevormde machines, hoge ertsbergen. We gingen met een authentieke oude stoomtrein een rondreis maken over het terrein, met een noodgang van zeker 15 kilometer per uur. Onderweg gaf een mannenstem uit de intercom uitleg over waar wij langsreden. Maar Rinus liet zich ook niet onbetuigd, hij ontpopte zich als een begeesterde gids die met veel kennis van zaken vertelde over de Hoogovens waar hij trouwens zelf ook al jaren werkzaam is. Niet geheel tot genoegen van een coupégenoot die vroeg of Rinus wat rustiger kon praten omdat hij de stem uit de intercom niet meer kon horen. Maar wij, ik in ieder geval, hebben veel geleerd van Rinus' verhalen, onder andere over de concurrentie met landen als China, India en andere opkomende landen.

Hoogtepunt van zowel de rondrit als de dag was een bezoek aan de warmbandwalserij, een gigantisch overdekt complex van één kilometer lang en pakweg 20, 30 meter hoog, waar de bezoekers via een lange loopbrug het walsproces konden volgen. Het begon met dikke stalen platen die naar een oven werden geschoven en tot roodoranje gloeiende platen van pakweg 1300 graden celsius werden verhit, waarna de platen op de lange weg naar het einde van de lange, lange rij staalwalsmachines tot steeds langere en dunnere gloeiende platen werden gewalst en uiteindelijk tot flinterdunne stalen platen in grote cilinders werden opgerold. Deze grote rollen kregen via robotachtige armen een zwart lint om het verhitte lijf gegord en werden vervolgens naar de voorraadruimte vervoerd. Uiteraard allemaal volautomatisch.
Het was een machtig, indrukwekkend gezicht en alles ging gepaard met een hoop lawaai en geraas. De verplichte oordopjes waren dan ook geen overbodige luxe. Ik kan iedereen dan ook een tripje naar de Hoogovens en zeker deze warmbandwalserij ten sterkste aanbevelen.

Terug in de trein kwam er ditmaal een vrouwenstem uit de intercom: wie zijn bril verloren had, hij was in de Walsfabriek gevonden en kon bij de restauratiewagon opgehaald worden. Ik zoeken en ja hoor, ik had een leesbril meegenomen maar kon 'm niet meer vinden. Dus ik naar die coupé gelopen en waarachtig: het was mijn bril! Nou, nu kon ik weer een beetje zien wat ik zei.

Weer terug bij Rinus hebben wij met z'n allen genoten van een inmiddels door Rinus vrouw Marjan klaargezette overheerlijke lunch met prima tomaten-groentensoep, soepstengels, broodjes, krentenbrood en wat dies meer zij. Daarna het duurloopje! Maar omdat het later was geworden dan verwacht, besloten Claudia (die dezelfde nacht aan de Droomtijdloop zou deelnemen) en Pim niet mee te gaan. Wel overhandigde Pim namens ons vijven een boekje aan Rinus, waarin allerlei mooie wandelingen die in Nederland te maken zijn beschreven. Dit uiteraard als dank voor de gastvrijheid en de geslaagde dag.

Dus uiteindelijk liepen Rinus, John, Léonie en ik de ronde van pakweg 11 kilometer. Ook nu weer bleek Rinus een volmaakte gids die met enthousiasme veel wist te vertellen over de omgeving. Op een bepaald moment klommen we zelfs over een hek - eigenlijk verboden toegang - om een bunker te bezichtigen waar zowel De Nachtwacht van Rembrandt ooit - in de Tweede Wereldoorlog - was opgeslagen als tegenwoordig de geconserveerde nitraatfilms van het Nederlands Filmmuseum. Boeiend.

Weer wat later beklommen we een steile trap die naar een uitkijktoren leidt. Daar hadden we een mooi uitzicht over de Waterleidingduinen van Heemskerk en omgeving. Naderhand passeerden we een uitspanning en op het laatst ook een camping waar de zoon van Rinus 's zomers werkt en daar van alles organiseert.

En zo naderden we het eindpunt van het loopje, wederom het huis van Rinus. Na een korte douche bracht John mij met zijn auto naar Beverwijk, waar ik even later de trein naar Haarlem nam en van daaruit de trein naar Den Haag HS. Om half zeven was ik thuis. 's Avonds zijn wij met z'n allen naar onze dochter en haar vriend op bezoek gegaan. Een mooie en gezellige afsluiting van een even mooie en gezellige dag, die op alle mogelijke manieren is vastgelegd, zelfs op film! Met dank aan Rinus.

Ook John heeft een amusant filmpje van de dag en de deelnemers gemaakt. Leuk om even te bekijken.