Trainingsweekend Hoenderloo (deel 1)

Terug uit Hoenderloo! Vrijdagmiddag heen, maandagmiddag terug. Dat was wat je noemt een lang weekend. Circa 75 leden van onze vereniging hebben dit, verdeeld over pakweg dertien huisjes op Landall Park Miggelenberg, op zowel sportieve als bourgondische manier gevierd.

Wij deelden een huisje met z'n zessen. Eén persoon moest helaas op het laatste moment afhaken wegens privé-omstandigheden, een ander (Karoline) had zich een paar weken terug op de valreep aangemeld. In onze bungalow was nog plek over. Joop N. kwam mij rond 13.00 uur afhalen met zijn bolide, die naast mijn persoontje later opgevuld werd met Paul V. en Karoline. Murat en Yvonne gingen op eigen gelegenheid.

Direct na aankomst, kleedden Paul en ik ons om voor de vrijdagmiddagtraining: een duurloopje van pakweg een uur door de bossen rond het park onder leiding van cycling Wim Hartman, niet alleen trainer van 'onze' groep 5 (waarvan ik dit weekend de enige was) maar ook een van de organisatoren van het weekend en de Wim Hartman Cross een dag later.

De Haag-atleten verzamelden zich bij het huisje van Wim Hartman, vanwaar we eerst wandelend, daarna joggend naar het punt liepen waar de eigenlijke training van start ging. De training op deze eerste dag voerde over bospaden en een enkele maal over verhard pad. Het weer was goed, niet erg warm maar prima loopweer met een flets zonnetje zo nu en dan. Er deden ongeveer 25 mensen mee, geen 'volle bak' maar de meesten waren kennelijk nog bezig met uitpakken of wilden zich sparen voor 'het echte werk', de cross. Het was 'een lekker loopje' om de stramme leden na anderhalf uur autorijden los te lopen. Na een uur waren we weer terug op het park.

Terug van de training, hebben we wat gezeten, een sigaartje opgestoken - met dank aan Joop! - , een stukje gewandeld naar de receptie en het restaurant bezocht. Daarna naar huis voor het eerste avondmaal waarvoor de credits naar Joop gaan: indisch eten! Rijst, gebraden kippenpootjes en satéhsaus.

Later op die vrijdagavond gingen we andermaal naar het restaurant, niet om te eten uiteraard maar om aan en in de omgeving van de bar een of meerdere pintjes te pakken. Dat werden uiteraard, geheel conform het huidige jaargetijde, herfstbokjes. Onnodig om te vertellen dat de feestvreugde gedeeld werd met heel wat Haag-genoten.
Er is zelfs nog gebowld! Een ster ben ik nooit in die tak van sport geweest, maar ik heb zowaar één potje gewonnen. Joops zege bij de andere groep was echter een stuk overtuigender, gezien het puntenaantal dat hij scoorde.

We hebben het echter niet té gek laat gemaakt. Thuisgekomen, nog wat gezeten, getekend - Paul, Karoline en ik hebben heel wat schetsen gemaakt dit weekend - , een spelletje gespeeld en een slidovitz genipt.


Wim Hartman Cross

Heerlijk geslapen, vroeg op. Mijn huisgenoten van 'de weekend-commune' sliepen nog, dus steels ging ik naar beneden en vervolgens naar buiten voor een ochtendwandeling door het Hoenderloose bos. Na een uurtje terug, er was toen meer beweging in de tent. Korte tijd later aan het ontbijt.

Deze tweede dag kenmerkte zich door een weliswaar lichte, maar daarom niet minder zekere wedstrijdspanning. De cross vormt altijd hèt sportieve hoogtepunt van het trainingsweekend, ondanks het hoge 'ons kent ons' gehalte. Maar dat is juist het leuke!
Ook nu gingen we vanaf het verzamelpunt bij Wim Hartmans huisje richting start, een kilometer verderop het bos in. Het eerste stuk werd grotendeels wandelend afgelegd en omdat nu iedereen meeging, vormde de groep één groot 'zwaan kleef aan' lint door het bos.

Bij het startpunt aangekomen, hing iedereen zijn of haar jackje of trainingsbroek in de wilgen, of eerder nog eiken, dennen en berken, en werd er in wedstrijdoutfit een rondje van het parcours ingelopen, ca. 1500 meter.

Daarna wederom verzamelen. Vervolgens het startschot. Zelf ging ik meteen in een rotgang weg, niet omdat ik mij dat had voorgenomen maar het gebeurde gewoon. Ik ging meteen achter snellere lopers aan als Arne en Cynthia en ook al wist ik: "dat gaat niet goed, want veuls te hard" probeerde ik toch het tempo te handhaven. Voor zover een loper tijdens een race daar nog oog voor heeft: het was wel een erg mooi parcours wat is uitgezet,  je liep over zandige bospaden en smalle paadjes tussen het dennenbos in, en over diverse langere stukken waar de grond vrij zacht was. De eerste ronde 1500 meter was snel volbracht, nu hadden we er nog vier te gaan. Tweede ronde: Arne en Cynthia liepen op dat moment nog steeds niet héél ver voor me, maar die kon ik - uiteraard - niet meer bijbenen. Paul van O. kwam voorbij, even later Cor van V. en Frank I., allemaal behoorlijk snelle jongens, ik hoefde mij bepaald niet te schamen.

Drie ronden later haalde ook good old Wim K. mij in, precies zoals ik had verwacht. Eerste 60 plusser zou ik dus niet worden, maar tweede was nog steeds mogelijk. Huisjesgenoot en kunstenaar Paul V. kwam op een gegeven moment ook voorbij, hij liep soepel en 'haasde' mij een stuk. Uiteindelijk hoefde ik niet dramatisch veel op te geven, maar de laatste 100 meter kostte mij best wat moeite. Uiteindelijk kwam ik in 39 minuten over de meet. Helemaal niet slecht, want de winnaar bleek achteraf de 7.5 km. in 32 minuten te hebben gelopen terwijl de nummer 2 (onze voorzitter Ruud F.) er 34 minuten over had gedaan. Kortom, de oude man is tevreden. Maar wat belangrijker is: wat was dit een leuke cross zeg! Na de finish nog snel in het plastic zakje van Dick W. mijn fototoestel opgedoken en wat shotjes gemaakt van mensen die na mij finishden.

's Avonds gingen we in de brasserie/het restaurant van Landall met z'n allen - dus met z'n vijfenzeventigen - eten. Het was een uitgebreid buffet met een keur van en een grote diversiteit aan heerlijkheden. Maar voordat we ons - per tafel, dus keurig gedisciplineerd - op deze 'grande boeuffe' stortten, kondigde Jans H. met luide stentorstem en de hem zo typerende humor de gang van zaken met betrekking tot het diner aan en werden de prijswinnaars van de diverse categorieën gelauwerd.

Helaas voor o.a. de 50- en 60 plussers, de Omroep Maxers van Haag Atletiek zullen we maar zeggen, was er voor hen geen categorie. Maar ja, je kunt wel aan de gang blijven met allerlei categorieën in te stellen natuurlijk - er wordt al serieus(?) gesproken over gewichtsklassen e.d. - maar ergens moet je een grens stellen.

Hoe dan ook staan de officiële winaars hierboven afgebeeld. Allen een welgemeend proficiat!

En hoe nu verder? Daarover morgen meer.