Brokkenpiloot op drift

Het was een wonderlijke trainingsavond woensdag. Aanvankelijk had ik het idee om niet met de groep mee te trainen, maar voor mijzelf. Aan de ene kant omdat ik verwachtte dat het een zware training zou worden en mijn bronchieën dit niet zouden trekken, aan de andere kant omdat ik verwachtte later thuis te zijn. Eerst moest ik namelijk kaartjes kopen voor een concert in 'De Boerderij' op 3 februari, Frank en ik gaan daarheen. Ik wist niet waar ik die zo snel kon krijgen. Ja, op internet staan allerlei voorverkoopadressem maar die informatie is in veel gevallen niet meer up to date. En  oh ja, het zou gaan regenen woensdagavond, zeker aan de kust, en ik heb een hekel aan trainen in de regen.

Welk concert? Oh, van een Britse groep uit lang vervlogen tijden, weliswaar niet van de naam en faam van 'een' Beatles of  'een' Stones, meer een alternatieve groep die folk, klassiek, pop en rock in hun muziekstijl en nummers verwerkten. Curved Air, met het nummer 'Backstreet Luv' (hieronder) scoorden zij destijds een grote hit.


Maar de bronchitis is wel wat minder geworden, de kaartjes kon ik - na een vergeefse poging bij een GWK-kantoor - doodgewoon kopen bij de Free Record Shop in de hal van station Den Haag Centraal. En de laatste smoes ging ook niet op, want nadat ik thuis de buienradar had geraadpleegd, bleken uitgerekend tijdens de training - van 19.00 uur tot 20.30 uur - de ergste buien overgetrokken te zijn.

Dus zonder smoesjes liep ik van huis via de Zonnebloemstraat naar de club, waar een vrij grote groep klaar stond voor de training van deze avond: een duurloop met wat langere versnellingen, zeg vier minuten per keer. Door het gekwakkel van de laatste twee weken was ik nog niet in bloedvorm en bleef bescheiden achter de groep hangen. We liepen via de duinen naar Kijkduin, van daaruit naar de de Ockenburghstraat waar meteen de eerste lange tempoloop werd gehouden. Rechtdoor tot even voor Madestein, waar we in tempo het pad omhoog gingen totdat we het hoogste punt, de loopbrug van een viaduct, bereikten en van daar uit weer terug naar beneden. So far, so good. Maar op de terugweg werden weer wat tempo's ingelast en toen geloofde ik het wel. Nee, de conditie is niet meer wat ie geweest is, maar dat komt wel weer.

Bij Kijkduin raakte ik de groep uit het oog en ben via de duinen teruggelopen naar de Laan van Poot. Daar kwam ik onze groep weer tegen, net bezig met de rek- en strekoefeningen ter afsluiting van de training. Daarna ben ik naar huis gelopen om mij te wassen en om te kleden, een eindweegs samen met Margreet. Echter aan het eind van de Zonnebloemstraat maakte ik een enorme klapper, ik viel hard en plat op de weg en schoof nog een metertje of wat door. Zo, dat kwam aan. Ik verrekte van de pijn in mijn knieën, ze stonden in brand maar mijn trainingsbroek was niet beschadigd. Thuis zag ik dat de knieën ook niet geschaafd waren, maar ze waren wel dik geworden, vooral de rechterknie. Nu maar eens kijken hoe zich dat gaat ontwikkelen, misschien gaat het wel ten koste van de Puinduinrun dit weekend. We zien wel. Ik ben toch, met bij elke trap pijn tijdens het buigen van de knie, weer teruggefietst naar de club om wat te drinken. En daar was het toch weer heel gezellig. De ludieke barcommissie (met o.a. Cor, Chris en spreekstalmeester Ruud) was weer aan de beurt en hadden ditmaal een loterij geregeld met heuse prijzen.

Later, samen met Paul K., weer op de terugweg, toen zag ik ook dat op de plek waar ik gevallen was een grote scheur dwars over de weg liep met een verhoogde rand.

Dinsdag was trouwens de Nieuwjaarsreceptie van onze zaak. De gebruikelijke mooie opstekers van de leidinggevenden, champagne en andere drankjes. Er was zelfs een heuse patatkraam ingehuurd, waar je niet alleen voortreffelijke bruingebakken krokante patat kon krijgen maar ook uitstekende kroketten en dergelijke...