Zomerse herinnering in wintertijd

Terwijl het èchte loopwerk zich vandaag vooral in Apeldoorn afspeelt, heb ik gistermiddag ook wat gewerkt aan de conditie. Het werd een duurloop dat vanwege knieklachten (nog steeds van die val) en gladheid in een noodgedwongen langzaam tempo ging en waarbij zowel straat - veel gladde stukken platgetreden en vervolgens opgevroren sneeuw - duinen als strand zijn geïncorporeerd. Alles bij elkaar zo'n 85 minuten. Onderweg kwam ik Helmie, Mike en hun dochtertje Anne mèt slee tegen, allemaal flink ingepakt tegen de kou. Mike zou de volgende dag in Apeldoorn gaan lopen, evenals zeer velen van onze club.

's Middags waren er familieverplichtingen: op visite bij mijn schoonmoeder die 88 jaar werd, wat je haar zeker niet geeft.

Ook vandaag wordt een echt familiedagje, er moet dus gekokkereld worden. Het wordt Moussaka. Dit als tegenwicht van gisteren, toen hebben we ècht Hollandse winterkorst gegeten: stamppot van boerenkool met worst! Dat is een hele tijd geleden dat we dat voor het laatst aten.

Ik kwam zojuist in een album nog bijgaand fotootje tegen uit de jaren zeventig. Ik zit hier voor een ruïne - als ik mij niet vergis was het in Valkenburg maar het zou net zo goed in Frankrijk geweest kunnen zijn - van de zon te genieten. Geen bijzonder plaatje, toegegeven, maar voor mij zit daar een zeer persoonlijke herinnering aan.

Wetenschappers hebben al eens vastgesteld dat indrukken die mensen gedurende het leven het meest en langst bijblijven vaak betrekking hebben op heel onbenullig lijkende zaken, zeker wanneer je deze afzet tegen een grotere, bredere context, laat staan de context van het wereldgebeuren. Eigenlijk details die alleen voor jouzelf van belang zijn: een vage indruk, een gedachte die zomaar in je opkomt, een snelle flirt, zoiets. Herkennen jullie dat? Voor mij was dit zo'n moment: gewoon zittend voor die ruïne, in de warme zomerzon (in deze tijd van het jaar een weldadige mijmering) met de wind door de haren en met een nummer van Led Zeppelin in mijn hoofd. Was het Gallows Pole, Nobodys Fault But Mine of Going To California? Of Babe I'm Gonna Leave You?  Dat kan ik mij niet meer precies herinneren, ik vond en vindt ze allemaal goed. Maar dat gevoel op dat moment staat mij nog goed voor de geest en van tijd tot tijd doemt dit in mijn herinnering op. Vandaar dat ik blij was met dit fotootje, ik wist überhaupt niet meer dat ik het had. Met excuses voor deze korte ego-trip!