Over the Hills and Far Away

Maandagavond: een pittige training door de duinen! Van groep 5 waren, naast Wim, ditmaal aanwezig: Jos, Hans & Hans, Eveline, Yvette, Ilse en ik. Op het programma stonden drie pyramides (maar ik zie meer drie ere-podia voor mij) volgens het stramien 1-1-2-2-1-1 minuten, met 30 seconden actieve rust tussen de tempo's die uiteraard snel, maar ook weer niet té snel gelopen dienden te worden. Zeg wat sneller dan duurloop 3. Tussen de series werd er tien minuten in een gewoon duurlooptempo gelopen.

Op de voorvoet met korte stapjes en opgetrokken knieën naar boven, lichaam rechtop houden, ontspannen blijven en heuvel-af de pas verlengen, maar het niet té gek maken. Dat was het motto gisteravond (maar eigenlijk altijd bij een heuveltraining). Ik moet zeggen dat het heel goed ging, ondanks die vijf kilometer van gisteren nog in de benen. Maar het kan nòg gekker: Hans de P. had gisteren 26 kilometer gelopen en liep vandaag met de snelsten van onze groep (Hans en Ilse) mee. Kortom, we zijn lekker bezig.

Parijs - laatste dag

Zo, en nu dus het verslagje van de laatste dag Parijs. Het was maandag, die ochtend heb ik niet hardgelopen maar was wel in de Jardin des Luxembourg om daar de beelden te fotograferen.

 

 

Na het ontbijt besloten we met de metro naar Belleville te gaan. We stapten daar uit en liepen zeker een half uur lang via allerlei straatjes en straten door de vrij armoedige maar niettemin bij vlagen schilderachtige wijk naar het Parc des Buttes Chaumont. Daarbij passeerden wij ook dat merkwaardige gebouw van de Communistische partij, vroeger werd er onder die witte koepel (zie boven) vergaderd.

Het Parc des Buttes Chaumont even verderop is een mooi park, in 2010 liep ik hier mijn rondjes, al is het parcours hier vanwege de fikse hellingen een stuk zwaarder dan het Jardin Luxembourg of de Tuileruien.

We liepen helemaal naar boven om vanuit het kapelletje op die aangelegde rots het uitzicht over park en een deel van Parijs te bewonderen.

Daarna namen we weer de metro vanaf Buttes Chaumont - we moesten eindeloze trappen aflopen voordat we het perron bereikten - richting Mont Martre. En daar ging het via allerlei straatjes naar boven tot we de Sacré-Coeur bereikten. Hoe vaak ik hier al niet ben geweest! Maar het is net alsof een bezoek aan Parijs niet 'af' is zonder deze plek bezocht te hebben. Voor de kerk langs liepen we naar de fameuze Place du Tertre. Op een straathoek gingen we lunchen, we bestelden een voortreffelijke Salade Nicoise. Voor zo'n supertoeristische locatie was de kwaliteit van het eten heel goed, de prijs alleszins redelijk en de bediening vriendelijk en niet opdringerig.

Tijdens de maaltijd trad even verderop een braziliaanse combo op en werden wij diverse malen benaderd door schilders die ons wilden portretteren. We hebben dat vriendelijk afgeslagen want dat hadden eind jaren zeventig al op deze plek gedaan.  Op zich had het wel leuk geweest om dat nu weer te doen. Voor mijn haar hoeft tegenwoordig niet veel houtskool meer verbruikt te worden, maar voor mijn plooien en rimpels des te meer! Zie voor de foto's gemaakt tijdens deze wandeling dit album.

Over kunst gesproken: na het eten bezocht ik (want Hanne had hier niet zo'n belangstelling voor) Espace Dali, vlak achter het Place du Tertre. Het is een museum waarin 330 kunstwerken (tekeningen, schilderijen en sculpturen) van Salvador Dali geëxposeerd worden. Een interessant museum, voor een impressie zie hier. Na drie kwartier was ik weer buiten en vervolgden wij onze weg door Montmartre.

We wilden tijdig in het hotel zijn om onze bagage op te halen, dus ruim op tijd gingen wij daarheen. Bij het overstappen op Gare de Nord naar Luxembourg ging het echter mis. We stonden wel op het juiste perron, maar stapten in een trein van de RER die de andere kant opging. Geen ramp zolang je ondergronds blijft, dan stap je gewoon de volgende halte uit en pakt daar de goede metro terug. Echter bleef deze trein maar rijden en rijden. Even later kwamen een paar controleurs binnen. Nietsvermoedend lieten wij ons kaartje zien. Wij bleken in de sneltrein naar vliegveld Charles de Gaulle te zitten, dat was buiten het metrogebied dus onze kaartjes waren daarvoor niet geldig. Dat kostte ons dertig euro per kaartje als  'penalty'.

 

Het zweet brak mij uit, maar na de controleur ervan overtuigd te hebben dat we ons vergist hadden in de trein, bleef die boete uit en mochten we bij Charles de Gaulle de eerstvolgende trein richting Gare du Nord nemen. Zo geschiedde. Van laatstgenoemd station namen we ditmaal wel de goede trein naar Luxembourg, we waren ruim op tijd. Naderhand, bij Gare du Nord op het terras van Terminus, hadden we nog langer dan een uur voordat de Thalys naar Nederland vertrok en konden we nog op ons gemak een colaatje nemen.

 

De weg terug naar Nederland in de Thalys was zoals de heenweg: snel en zeer comfortabel. En we kregen weer een maaltijd met wijn (of iets anders). Even over negenen 's avonds arriveerde de trein in Rotterdam, met een andere trein naar Den Haag CS was het nog maar een kippeneindje. Een behouden thuiskomst na een paar fantastische dagen Parijs!