Frances Ha

Gisteren ben ik tussen de bedrijven door nog even naar Het Filmhuis (Den Haag) gegaan. Daar heb ik een film gezien die ikzelf als 'wel aardig' heb ervaren maar geen onuitwisbare indruk op mij zal maken. Alhoewel, dat kun je zo kort na het zien van een film nooit met stelligheid beweren, soms komen beelden ervan pas later bovendrijven.

De film die ik zag heet 'Frances Ha'. Het is een film die helemaal in zwart-wit is opgenomen en in die zin een beetje de 'Nouvelle Vague' sfeer uitademt van de Franse film uit de jaren zestig. Ook moet je, zeker wat de - zowel veel- als nietszeggende, intellectueel getinte - dialogen betreft, enigszins denken aan Woody Allen films zoals 'Manhattan'.

De film gaat over de hechtheid en houdbaarheid van vriendschappen maar vooral over Frances zelf, een intelligente zij het - op het gebied van haar verwachtingen - wat kinderlijke jonge vrouw. Frances is werelds-onafhankelijk maar ook emotioneel afhankelijk en klunzig-onhandig tegelijk, een vrouw die op eigen houtje haar weg in de grote stad New York probeert te vinden.

Zij loopt daarbij steeds aan tegen teleurstellingen: in haar werk als danseres en choreografe, in de hechte relatie met haar beste vriendin die op de proef wordt gesteld doordat de laatste gaat samenwonen (en voor wie Frances zelfs haar vriend heeft gedumpt), de kutbaantjes die zij moet accepteren om de huur van haar appartement te blijven betalen, enzovoorts. Maar ondanks al deze op zichzelf kleine tegenslagen houdt Frances de moed er in.

Actrice Greta Gerwig zet de rol van Frances goed neer als iemand bij wie je nooit precies weet wanneer zij serieus is, grapjes maakt, melancholisch of juist vrolijk is. Een persoon met 'mixed emotions' die haar lichte melancholie en wanhoop weglacht en in plaats van bij de pakken neer te zitten vol steeds hernieuwend optimisme door de speeltuin die de grote stad is danst en rent.

De film speelt zich in New York af maar ook in Parijs, waar ze twee dagen verblijft, dit na het aanbod van iemand die ze op een feestje ontmoet. New York en Parijs: twee steden die altijd tot de romantische verbeelding van velen blijven spelen.

Regisseur Noah Baumbach en Greta Gerwig schreven Frances Ha samen. Baumbach regisseerde Gerwig en dat heeft goed uitgepakt. Al met al een heel aardige film, maar of het een klassieker zal  worden? Ik heb daar mijn twijfels over maar de tijd zal het leren.