Warme kerkpoldergang

De ochtend na het huwelijksfeest van mijn dochter kostte het moeite om de ogen te openen. Maar wat wil je, om drie uur 's nachts lagen wij in bed evenals onze logees - schoonzus en zwager -  en 's ochtends om half zeven was ikzelf weer uit de veren. Dat zit zo'n beetje in mijn bioritme, korte nachten, vroeg op.

Onder voorbehoud had ik afgesproken met Jan Wierenga bij Meer en Bosch, om naar de Kerkpolderloop in Delft te gaan. Mijn eerste gedachte was: dat gaat 'm niet worden vandaag. Maar na een uurtje achter de PC te hebben gezeten, een tijd waarin ik er in ben geslaagd een blogverslag van het huwelijk in elkaar te sleutelen en online te zetten, keerde de loopzin terug. Zo kon het gebeuren dat ik om kwart voor negen in het HAAG-short en singlet en gevulde sporttas over de Laan van Meerdervoort naar de welbekende afspraaklocatie toog.

Nu was het al behoorlijk warm, de vermoeidheid zat in de benen en vooral was het gevoelige plekje in de rechterbil-heupstreek niet minder geworden, dus ging ik puur voor het meedoen, de tijd was niet interessant vandaag. In tegenstelling tot de vorige keer (week) ging ik dan ook rustig van start en trok mij niets aan van wie er voor mij liep. Het moest ook wel rustig want inderdaad had ik nog steeds hinder van voornoemd plekkie waardoor ik geen snelle lange passen kon maken. Bovendien was het, zoals vermeld, knap warm en dat stimuleerde ook al niet om er echt voor te gaan. Toen ik uiteindelijk in 25'50'' over de meet kwam vond ik dat prima. Het betekent dat mijn normale duurloop 3-tempo iets boven de vijf minuten ligt.

Even uitpuffen op het veld waarna Hans Verbeek een foto maakte van mijn zweterige figuur - met een confronterend vetlaagje op buik en heupen - en op FB plaatste. Hij deed zelf niet mee ditmaal, volgende week weer wel. Ik vertelde hem dat ik de afgelopen week twee keer blootsvoets had gerend, iets dat ik misschien vaker ga doen. Zeker met mijn (lichte) blessure van dit ogenblik is het lekker lopen, zo zonder die zware klompen aan je benen.

Na een drankje-achteraf die we buiten op het terras consumeerden, bracht Jan mij terug naar huis, waar de rest van de familie niet meer aanwezig was. Ze waren op visite gegaan bij schoonma en keerden na een uurtje terug. Even de tas strandklaar gemaakt, waarna wij met z'n allen naar het strand zijn gegaan, de dames op de fiets, de heren met de benenwagen. Het was een heerlijk warme dag, echt zo'n meditterane zomerse dag waarvan er wat mij betreft niet genoeg mogen zijn. De komende dagen blijft het nog even zo begreep ik. Voor het eerst ook weer in zee gezwommen, zalig die golven.

's Avonds zijn Hanne en ik naar Ypenburg gefietst waar we met de ouders van Daan bij het pasgetrouwde stel hadden afgesproken. Er moesten namelijk nog wat spullen, vooral veel cadeaus, worden afgegeven. Onder het genot van een mooie roze prosecco werd een en ander uitgepakt en de nodige geldbomen van hun kostbare bladeren ontdaan. We zijn een uurtje gebleven, want iedereen was moe van de afgelopen dagen en Daphne had letterlijk geen stem meer over.

Vandaag gaat het jonge paar op Honeymoon naar het verre en exotische eiland Mauritius, wij brengen hen naar Schiphol en gaan hen uitwuiven.