Wat een bak! De Parade

Gisteren de nodige klusjes gedaan in huis en in de tuin. Zo heb ik bij De Marskramer aan de De Savornin Lohmanlaan een compostbak opgehaald, die ik vijf dagen terug - na een korte periode van wikken en wegen en research - had besteld via internet. Ik had ervoor gekozen de bestelling bij het dichtstbijzijnde filiaal af te halen.

 

Het viel mee, ik kreeg een groot rechthoekig pak mee, degelijk ingepakt in vacuum plastic. Thuisgekomen, bleken de losse onderdelen vrij gemakkelijk in elkaar gezet te kunnen worden. Daarna moest een goed plekje worden gezocht om de bak neer te zetten. Dat was even zoeken, want zo'n kist is niet bepaald een sieraad voor de tuin. Met kunst- en vliegwerk (maar vooral graafwerk en verwijdering van een houten balk en een tegel) is het gelukt om de bak in een hoekje bij de schutting te zetten. Daarna de bak voor ca. eenvierde deel gevuld met het opgespaarde tuinafval en wat korrels compostversneller. Ik moet zeggen dat het een aangename lucht verspreidt, een geurenmix van vers gras met een zweem van koeienmest. Pure landelijkheid, alsof je op de boerderij bent. Maar zolang het deksel er op zit, ruik je er niets van.

's Middags naar De Parade, de jaarlijkse gang naar het theaterfestival. Altijd een mooi evenement, deze kermis met soms ontroerende maar vooral komisch-hilarische voorstellingen. En een evenement waar je altijd goed kunt eten en drinken. En bekenden ontmoeten, onder wie vandaag Ilse en Eveline, zij gingen met hun kinderen een aantal voorstellingen bijwonen.


Ditmaal zagen we vier voorstellingen, meer is bijna niet te behappen op één dag. De hoofdvoorstellingen waren Dominee Gremdaat, De Schuurmachine en Debby's Droom. Ook was er een minivoorstelling 'Mono Mono', die zó kleinschalig was dat-ie niet eens vermeld stond in het programmaboekje, het was een experiment met stem en geluid waarbij het publiek een koptelefoon opkreeg voor de totaalervaring.

Wat mij verrassenderwijze het meest aansprak was de eerste voorstelling die we zagen, de dolgeestige preek van Paul Haenen in de rol van dominee Gremdaat. Thema: kies voor vreugde! Hij had het over merkwaardige ontmoetingen, typisch menselijk gedrag en tips om uit de put te geraken. een frisse douche in een soms zo smoezelige wereld. De yell die Gremdaat het publiek meegaf zal menigeen bijblijven: "Ik heb veel zin, maar weet niet waarin!"

Verder was Schuurpapier van de Amsterdamse theatergroep De Schuurmachine heel grappig. Een geestig-absurdistische voorstelling, met bizarre intermezzo's, doldwaze type-castings en maffe sketches.

Tenslotte was Debby's Droom een aardige voorstelling, alleen kwam het thema niet helemaal uit de verf. Debby is een kassameisje op de Parade dat door lastig Parade-publiek tot wanhoop wordt gedreven en het allerliefst zelf willen optreden in een van de Parade-tenten. Het wordt haar echter niet gemakkelijk gemaakt om deze droom te verwezenlijken. De voorstelling trok veel publiek, wat vooral te maken had met een zekere misleiding van datzelfde publiek: in het programmaboekje en elders stond aangekondigd dat Theo Nijland, Robert ten Brink en Brigitte Kaandorp ten tonele zouden verschijnen maar daarvan was geen sprake. Theo Nijland komt er zelf helemaal niet aan te pas en de andere twee BN'ers maken niet 'real live' deel uit van de voorstelling.

Maar het zijn 'slechts' drie van de vele voorstellingen die deze dinsdag werden opgevoerd, het blijft altijd een gok wat je gaat zien. Het is zelden of nooit 'groot' of hoogdravend toneel, het merendeel van de voorstellingen heeft een luchtig-humoristisch, speels en licht-absurdistisch karakter, maar dat maakt De Parade juist tot zo'n leuk festival. Donderdag ga ik weer!