Zeeuwse Kusttraining 2014

Foto Ronald Meijer

Na de Zeeuwse Kusttraining van zondag weet ik één ding zo goed als zeker: elke komende loop dit jaar moet, vergeleken met deze, een 'makkie' worden. Wat was het zwaar! Maar gezellig was het ook.  's Ochtends vroeg vertrok ik uit Den Haag met paars t-shirt aan (de dresscode voor deze editie). Eerst een kwartiertje lopen naar de tram (lijn 2), vanaf het Spui met een andere tram (lijn 9) naar Station Hollands Spoor. Ik had de IC naar Vlissingen van 7:59 uur. Na een voorspoedige treinreis van circa anderhalf uur arriveerde ik in Roosendaal en van daaruit de sprinter naar Vlissingen, die op elk tussengelegen stationnetje stopt. Zo zie je gelijk nog wat van Zeeland. In Vlissingen pakte ik de bus naar Zoutelande, waar wij, de lopers die door organisator Jacqueline de Bree waren uitgenodigd, zouden verzamelen bij Grandcafé 'De Fiets' aan de Langstraat. Ik was daar even na half elf en ging meteen aan de koffie (op zondagochtend is in geen enkel station koffie of i.d. te krijgen).

Er waren aardig wat bekenden onder het gezelschap, voor mij waren dat 'de bloggers'. Nu is het wel zo dat het bloggen, of webloggen zoals dat 'vroeger' werd genoemd, niet meer zo 'in' is en vooral in artistiek-commercieel opzicht - veelal door jonge modebewuste ZZP'ers - wordt gebruikt. Toch bevonden zich tussen het gezelschap veel webloggers van het eerste uur zoals Petra Schoon, Ronald Meijer, Hans van Klaveren, John de Boer en Tiny Ramakers. Stuk voor stuk sterke lopers die - wellicht mede door het elkaar aansteken via  het weblog - steeds verder en sneller zijn gaan lopen. Een enkeling blogt nog wel min of meer regelmatig, maar Facebook heeft de weblogfunctie voor het merendeel overgenomen. Zelf vind ik de combinatie weblog en Facebook ideaal, dus ik blijf het nog wel doen, zij het ook niet meer per se dagelijks...

Foto Hans van Klaveren

Omstreeks elf uur gingen we met z'n allen met een gereedstaande bus voor een kort schoolreisje naar de Vrouwenpolder, ruim twintig kilometer verderop. Daar werden wij gedropt. Eerst nog even de groepsfoto en dan het strand op voor de eerste zeven van de 23 kilometers, die over het zand gingen.

Foto Günther

Nu 'een stukje' persoonlijke beleving: omdat ik de laatste maanden minder train en al helemaal geen duurlopen langer dan 90 minuten doe, was deze Zeeuwse Kusttraining een mooie aanleiding om dat weer eens te doen. Maar dat heb ik geweten! Ik had het uiteraard kunnen weten van een paar jaar geleden - toen deed ik ook mee - maar kennelijk heb ik verdrongen hoe zwaar het parcours was: echt zo eentje waarvoor mij elk talent ontbreekt, niet in de laatste plaats door het gigantische klimwerk met veel steile heuveltjes en heuvels waartegen ik meerdere malen doodging (lees: in wandeltempo naar boven klom). Ook  begon de kleur van benen, armen en ongetwijfeld mijn gezicht allengs de kleur van mijn t-shirt (paars) aan te nemen.

En dan het weer: het regende al toen wij vanaf de Vrouwenpolder het strand opgingen, maar dat was maar even. Echter toen we al weer lang en breed in de duinen waren, vlak voor Westkapelle, begon het flink te spoken. Met bakken daalde het hemelwater - een mix van regen en hagel - terwijl de stormachtige wind verwoede pogingen deed om dat stelletje maffe lopers van de dijk te blazen. Er was toen een moment waarop ik er even serieus aan dacht om af te haken en met een bus terug te keren naar Zoutelande. Maar dat was geen optie: we waren door- en doornat, bovendien was nog maar de vraag of er vanaf dat punt een bus ging. Dus er zat niets anders op dat die laatste acht kilometer (we hadden er al 15 km op zitten) door te lijden.

Voor mij was het wederom een bevestiging dat ik niet voor ultralopen in de wieg ben gelegd, hoe de gedachte daaraan mij ook triggert en hoe de mensen die deze tak van sport beoefenen ook kunnen inspireren. Bij mij loopt steeds na een lange duurloop (vanaf 15 kilometer) de boel vast, raken de benen verzuurd, valt het tempo drastisch terug en speelt die ichsias-achtige pijn in mijn rechterbil op. Dat was zeker nu het geval. Maar goed, het is volbracht, de 23 kilometer. Ik zat aardig stuk en dat te bedenken dat een groot aantal deelnemende lopers in het najaar hier de hele marathon (Zeeuwse Kust Marathon) gaan lopen! De zwaarste marathon van Nederland. Ik moet er niet aan denken maar dat is strikt persoonlijk, anderen popelen nu al....

Na afloop reden we naar een camping waar we de vorige keren ook zijn geweest. Jacqueline had toen geregeld dat we daar konden douchen en dat mocht nog steeds. Heerlijk, zo'n douche, allesbehalve een overbodige luxe na zo'n uitputtingsslag. Omdat de groep dit jaar wel groter was dan anders - met onder meer aardig wat lopers uit Brabant en lopers die Hans van Klaveren had meegenomen - moesten we wel even wachten op onze beurt. Sailant detail is wel dat deze camping tot een van de beste van Nederland is uitgeroepen.


De vermoeiende maar zeer geslaagde dag werd afgesloten met een etentje voor vrijwel alle deelnemers bij - wat later bleek - een prima restaurant, 'Het verschil'.  Daar is nog lang nagepraat over de loop en aanverwante onderwerpen met allemaal aardige mensen (naast eerdergenoemde webloggers tafelgenoten als Fabiola en Gunther, Merit, Carola en Marian) onder het genot van een uitstekende maaltijd. Nu ik een dag later achter de PC zit en grotendeels hersteld ben, zeg ik: volgend jaar weer! En misschien gaan er dan een stel van Groep 5 mee...(?).

Uiteindelijk bracht Jacqueline, in wier auto ik al eerder mijn sporttas en andere spulletjes mocht stallen, mij terug naar station Middelburg, waar ik werd afgezet en direct de (rechtstreekse) trein naar het noorden kon nemen. Curly, het was weer een topdag!


Meer foto's (helaas geen loopfoto's, het was te nat om mijn zakcamera mee te nemen voor onderweg) staan in dit album. Vooral eet-foto's na afloop...