Meijendelloop was weer mooi maar zwaar

Vanmorgen was de Meijendelloop, misschien wel de meest matineuze wedstrijd/prestatieloop van de regio Haaglanden. Twee keer eerder al had ik hieraan meegedaan, meer vanwege het avontuurlijke en 'natuurlijke' karakter van de omgeving dan dat het parcours mij bijzonder ligt. Want het tegendeel is waar, dat is ook vandaag weer gebleken.

Ik rolde nog vrij laat (kwart over zes) uit mijn bed. Laat, want Patrick zou mij om kwart voor zeven - op komen halen. Dus snel een boterhammetje banaan en wat cornflakes met bramenjam en melk naar binnen gewerkt, laatste check sporttas, en toen was het al zo ver. Op de afgesproken tijd reed Patrick met de andere mede-passagier, Anja, voor. Met de tom-tom was de weg naar Boerderij Meijendel snel gevonden. 

Toen we daar uitstapten, bleek het flink koud te zijn, pas later zou het iets behaaglijker worden. We liepen naar de boerderij waar de anderen (van Groep 5) ook al waren gearriveerd. Het was goed toeven in het in rustieke stijl gerenoveerde restaurantgedeelte, maar even later kwam iemand van de organisatie met het verzoek naar de 'paardenstal' te gaan waar we onze spullen kwijt konden: de boerderij was op dit vroege tijdstip alleen opengesteld voor toiletbezoek.

Nog even in de (lange) rij voor de toiletten, daarna een paar minuten de benen 'loslopen' op het parkeerterrein naast de boerderij. Dan naar de start. Om acht uur precies werden de driehonderd lopers 'weggeschoten'.  

Zo luchtig gekleed als de figuren hierboven waren wij niet, en zo vlotjes ging het wat mij betreft ook niet: ik had het zwaar, heel zwaar. De eerste vijf kilometers (in ruim 26 minuten, m.i. een redelijk tempo maar niet te snel) en de laatste vijf kilometers gingen nog wel, maar daartussenin - vanaf het 7 km. punt - was het ellende, tot drie keer toe moest ik de bosjes in (het is weer winter!) en dat eindeloze geklim (veel vals plat en heuveltjes) trek ik ook niet, ik kon geen tempo maken, geen fut in de benen. Puur overleven. Komt nog bij - schande oh schande, want 'beginners-fout' - dat ik tot twee keer toe de losgeschoten veter van mijn rechterschoen moest vastmaken.

Kortom: een weinig heroïsch stukje ditmaal. Van mijn kant tenminste, de echte heroïek komt toe aan anderen, waaronder de mensen van mijn vereniging, Haag Atletiek. En dan vooral aan Groep 5 die een flinke delegatie had afgevaardigd, met trainer Wim Hartman en meelopend trainer Berry Verkijk. Zij hebben stuk voor stuk prima gelopen.

Drie van de 'keien' van Groep 5 (Ellen, Ilse en Patrick) voor de start

De hoogste eer komt toe aan Ellen van der Velde, die dik onder de twee uur (1u 58min!!) was gefinishd. Maar ook het nieuwe groepslid Yöran liep als een zonnetje (2u 4min), evenals Patrick Meijer, die mij die ochtend van huis had opgehaald, en Ilse Houtman (2u 8min). Daarna een zeer verrassende 2u 10min voor Eveline van Leeuwen (en dat in een relaxt trainingstempo), en niet ver achter haar achtereenvolgens Hans U., Yvette, Berry en Anja. Over mijn tijd zou ik het liever niet willen hebben, want zelfs als trainingstijd was deze teleurstellend: 2u 35min. Toch heb ik de laatste vijf kilometers nog drie lopers ingehaald, for what is worth...

Na aankomst meteen maar even omgekleed en in Boerderij Meijendel in de rij gestaan om het t-shirt op te halen, ditmaal hemelsblauw. Daarna in een andere rij voor de gereed staande welverdiende (fris)drank, koffie en appelgebak met slagroom! Dat was weer top, zoals de hele organisatie weer top was.

Omdat dit verslag vrij snel is opgesteld, zijn er nog geen foto's van de loop zelf. Zodra deze beschikbaar zijn, zal ik enkele toevoegen.