Terug van Terschelling

Geen beren op, wel langs, de weg: de Terschellingse Berenloop was, zoals bijna altijd, een doorslaand succes. Maar zo teleurstellend de editie 2013 is verlopen - want afgelast wegens hevige storm en het daarmee gepaard gaande gevaar van omvallende bomen - , zo geslaagd werd het inmiddels roemruchte evenement dit jaar. En wat een prachtig weer zou het worden...

Zaterdagochtend vertrokken wij - Ellis, Ilse en ik - in Ilse's auto naar het hoge noorden. Het werd een rit zonder hindernissen, slechts onderbroken door een plaspauze bij een benzinestation waar we meteen cappucino scoorden.

Ruim op tijd kwamen we in Harlingen aan, waar onze andere reis- en groepsgenoten (Eveline, Yvette, Marianne, Patrick, Eric en Anja; Ellen en haar moeder waren al op Terschelling) nagenoeg terzelfder tijd arriveerden. Met z'n allen liepen we naar de terminal waar we onze bagage parkeerden en op het buitenterras koffie dronken.

Met de snelboot was de overtocht naar het eiland van Sil de strandjutter en Hessel de strandzanger in drie kwartier gepiept. Nu nog een fietstochtje naar Midsland, waar we in pension 'De Wadvaarder' wederom gastvrij werden onthaald door onze sympathieke gastheren Jan en Peter. En uiteraard waren hardlopende John de Boer en zijn Ans ook nu weer aanwezig, al zagen wij hen 's avonds pas.

Die eerste dag hebben wij al lunchend, wandelend, horeca-bezoekend en dinerend bij 'Het Wapen van Terschelling' doorgebracht. 's Avonds in de kamer van Patrick mijn matje en slaapzak uitgerold (door een misverstand had ik verzuimd te reserveren maar voor de eerste nacht kon het zo worden opgelost. de tweede nacht kreeg ik een 'eigen kamer'). Prima geregeld zo al heb ik die nacht niet goed geslapen, daar heb ik overigens overdag geen last van gehad.

De volgende dag, zondag, fietsten we kort na het ontbijt - dat om 09:00 uur werd geserveerd - naar de Brandaris, in de omgeving waarvan het start- en finishgebied zich bevindt. Bagage afgegeven bij de daartoe bestemde kraam, met z'n allen een stukje ingelopen door de omringende straatjes, laatste plas en op naar de start.

Ik had een groene streep op mijn startnummer, wat inhoudt dat ik als wedstrijdloper was ingeschreven en recht had om in het voorste wedstrijdvak te staan. Sinds jaar en dag heb ik een wedstrijdlicentie en heb dat nooit opgezegd. Echter heb ik het gevoel dat ik daar nu niet meer thuishoor dus heb ik niet van dat 'recht' gebruik gemaakt. Ik stelde mij bescheiden in het recreatievak op waar onze snelle Marianne en Eric ook stonden. Niet wetende dat ik daar naderhand voor zou worden 'gestraft' omdat wedstrijdlopers die in het recreatievak stonden in de uitslagen alleen met de brutotijd zouden worden vermeld, terwijl het wedstrijdvak wel vijf minuten eerder van start ging! Overigens hadden Marianne en Eric, gelet op hun loopsnelheid, eigenlijk in het wedstrijdvak moeten staan maar zij hebben (nog) geen wedstrijdlicentie.

Nadat het startschot had geklonken, ging de hele meute van start. Oh nee wacht, eerst de wedstrijdlopers! Pas na vijf minuten weerklonk het tweede startschot en toen mocht de rest van start, zoals gezegd werd bij de 'echte' recreatielopers naderhand automatisch vijf minuten afgetrokken bij de vermelding van hun netto finish-tijd.

Zelf ging ik meteen in een redelijk snel tempo van start, nu maar eens zien hoe lang dat kon worden volgehouden. Dat viel nog mee, echt 'ingezakt' ben ik maar op één moment, namelijk waar je bij het - goed beloopbare - strand naar boven gaat en de daarop volgende kilometer. Daarna herstelde ik snel en kon in 'snelle schuifelpas' door.

Het overgrote deel van de Berenloop gaat over straat en door de duinen, en je passeert al hollende diverse dorpjes - Baaiduinen, Hee, Midsland, Den Hoorn enzovoorts - waar veel Terschellingers en supporters van de lopers stonden aan te moedigen. Sommige doorkomstposten waren uitbundig versierd met erebogen, beren, vlaggetjes en balonnen. En zo hier en daar stevige hoempamuziek. Erg gezellig allemaal.

Mijn hoop voor deze dag was om onder de twee uur te finishen. Toen ik bij het 10 km. punt in 52 minuten 'hoog' doorkwam wist ik dat dit haalbaar was. Maar ja, dan moet je nog een end. Zoals gezegd voelde ik de tweede helft geen dramatische terugslag maar heb wel moeten inleveren. Maar eerlijk is braaf: de Berenloop is niet een van de lichtste (halve) marathons van Nederland. Overigens zat het ons 'weers-technisch' alleszins mee: zon, véél zon onderweg, heerlijk zachte temperatuur. Weliswaar was het niet windstil (windkracht vijf à zes) maar waar we daar het meeste last van zouden kunnen ondervinden waren de laatste zes kilometers en daar liepen we redelijk beschut door de bomen.

v.l.n.r. Eric Pontier, Ellis Stolwijk, Marianne Nijmeijer, Fred van der Gon Netscher, Patrick Meijer, Eveline van Leeuwen (achter), Ilse Houtman en Yvette Solognier

De laatste kilometers vlogen voorbij en eindelijk was daar het laatste kilometerpunt, linksaf en dan nog via enkele vals-plat straatjes naar boven en dan de ultieme bocht naar rechts richting finish. Ik passeerde die in 2:00'34'', en heb dus 1:55'34'' gelopen. Onder de twee uur! (Ook al staat dat zo niet in de uitslagen).

Niet mijn beste tijd, maar niettemin dik tevreden. Dit omdat ik de laatste tijd weinig op 'duur' train, de trailrun in Drunen veertien dagen geleden beschouw ik als enige ècht lange duurloop. De anderen van mijn groep hadden ook prima gelopen met een dik PR voor Eric die 1:34' had gelopen. Hij was waarschijnlijk extra gemotiveerd om dit te halen omdat hij de avond ervoor, terwijl we in de algemene woonkamer van ons pension zaten te relaxen, een sms-je kreeg van zijn neef die doorgaf dat hij juist een halve marathon in 1:37' had gelopen en daarmee zijn PR met zeven minuten had verbeterd!  Eric is dus nog flink onder die tijd gebleven en heeft daarmee zelf ook zijn PR op eclatante wijze verbeterd.

Marianne kwam enkele seconden na Eric over de meet, zeer goede prestatie, waarna de anderen volgden, allemaal zo tussen de 1'42'' en 1'48''. Groep 5 en heeft dus over de hele linie prima gepresteerd!

Terug in Midsland gebadderd en nog wat gerelaxed, later weer ergens gezellig 'gebierd' waarbij Anja zich niet onbetuigd liet met het maken van foto's van de hele groep. Weer later naar 'De Drie Grapen 3' gefietst, een mooi authentiek Terschellings restaurant waar we evenals bij 'Het Wapen' daags ervoor lekker hebben gegeten en gedronken. Ik moet toegeven dat er het afgelopen weekend aardig wat calorieën zijn verstouwd en wat het drinken betreft: het is niet bij water alléén gebleven ;-).

De laatste dag, maandag, begon voor een aantal van ons met een kort duurloopje voor het ontbijt. Daarna de spullen vergaard en beneden klaargezet voor het busje die de bagage vanaf het fietsverhuurbedrijf ook naar Pension De Wadvaarder had gebracht. Zelf gingen we toen, na het ontbijt en afscheid genomen te hebben van Jan en Peter - en John de Boer (die overigen de hele marathon in een mooie 3:45' had volbracht) en Ans - op de fiets naar West-end. Het voorspelde slechte weer met veel wind en vooral veel regen is echter uitgebleven, dus hebben we die ochtend nog een mooie fietstocht door het mooie duingebied van Terschelling gemaakt.


Later in het dorp geshopt - aantal lekkernijen en hebbedingetjes gekocht voor het thuisfront - en daarna bij strandtent 'De Walvis' gelunchd. Patrick, Eric en ik waren daar overigens wat eerder omdat de dames nog niet waren uitgeshopt. Naderhand kwamen zij ook, wij hadden inmiddels al gegeten maar schoven gezellig bij de anderen aan.

Daarna - toch op het laatst nog met flink wat regen - weer terug naar West-end, fiets teruggebracht en naar de terminal. We waren er op tijd omdat een aantal van ons zeker wilde zijn van 'ons hoekje' op de boot. De terugtocht met de snelboot verliep voorspoedig evenals de terugrit met Ellis en chauffeur Ilse. We konden allemaal terugzien op een mooi, sportief en voldoening gevend weekend Terschelling!