Daarna de wandeling die slechts 15 kilometer lang was - nou ja, ongeveer - maar langer leek te duren doordat het steeds warmer werd en het tempo van lieverlee zakte. Voor een enkeling werd het op het laatst zelfs té zwaar, wat mogelijk te maken had met te weinig gegeten te hebben.
Niet dat er geen pauzes zijn ingelast: na een kilometer of zes gingen we in de berm zitten en wat eten en/of drinken. Er kwam zelfs nog een ijscoman voorbij die zijn karretje bij de ophaalbrug parkeerde. Hetgeen mij verleidde tot de aanschaf van een hoorntje met een chocoladebolletje.
Weer later gingen we op het buitenterras van een grote uitspanning (Reeuwijkse Hout) zitten om iets te drinken. Met uitzicht op een strandje waar driftig gebruik van werd gemaakt door zonne-aanbidders.
Ook had een eend een plantenbak, grenzend aan het drukke paviljoen, als broedplek uitgekozen. Heel apart, er zijn immers ruim voldoende locaties in dit gebied waar je rustiger zou kunnen zitten. Kennelijk was zij niet bang voor mensen.
Onderweg zagen wij veel vogels waaronder karekieten, koeten, smienten, zwanen, grauwe- en brandganzen enzovoorts. Ook lieten de groene kikkers - waaronder menige meerkikker - in de met veel riet omzoomde plassen en sloten zich niet onbetuigd.
Al met al was het een prachtige wandeling, urenlang liepen we als het waren door een Verkade-album met die mooie plaatjes van Voerman. Ik bleef steeds achter om foto's maken. Vooral in dit seizoen is de natuur prachtig, alles groeit en bloeit dat het een aard heeft.
Maar er was ook veel menselijke activiteit. Naast de vele bootjes die wij alom zagen, stuitten wij ook op het tweede deel van de wandeling op een wielerwedstrijd. Het bleek om de Nederlandse jeugdkampioenschappen wielrennen te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten