Tenslotte de vijver fors aangevuld met heel wat liters water. Net op tijd denk ik, want binnenkort komen de kikkers en salamanders weer. Als ze tenminste de winter hebben overleefd.
Weer wat CPC-foto's uit de oude doos, deze is uit 1980.
En deze hieronder is twee jaar later gemaakt, in 1982. Dit was bij Het Zwarte Pad.
Morgen weer een paar!
Had nog niet verteld dat we naar 'The Shape of Water' van regisseur Guillermo del Toro zijn geweest, dè Oscar-winnaar van 2017. Het was op een wel heel rustig moment, donderdagmiddag om kwart over twee in Theater Pathé aan de Gevers Deynootweg.
Het was bizar rustig: wij zaten in Zaal 3 met nog een handjevol mensen, als het er tien waren is het veel. Minder rustig was het voorprogramma. Dat bestond vooral uit een aantal trailers van speelfilms die 'binnenkort in dit theater' worden vertoond. Spectaculair bedoeld, maar wat mij betreft zwaar irritant, was het enorme lawaai waarmee dat gepaard ging. Die zompige dreunende beats die om de paar seconden de explosieve en dikwijls gewelddadige beelden ondersteunen schijnen tegenwoordig normaal te zijn want ik hoor en lees er vrijwel niemand over klagen. En dat terwijl ik geen moeite heb met harde (rock)muziek. Maar goed, ik vind het een vorm van brainwashing, ik kan er niet warm of koud van worden.
De film zelf is wat je noemt 'bijzonder'. Fantasy drama, met vleugjes humor en ontroering. Wat thema betreft heeft de film overeenkomsten met ET of The Beauty and the Beast. Het gaat om buitenbeentjes, mensen of wezens die op de een of andere manier 'anders' zijn en daardoor wat afzijdig staan van de normale samenleving. Twee van die 'aparte' wezens vinden elkaar.
Tegen de achtergrond van een duister, ondergronds laboratorium speelt zich het verhaal af. Door allerlei visuele en auditieve verwijzingen zie je dat het begin jaren 60 is, de tijd van de Koude Oorlog. De doofstomme Elisa is dankzij haar collega Zelda als schoonmaakster werkzaam in het laboratorium. Daar ontdekt ze een mysterieus wezen, half mens, half amfibie, dat hier door (russische) wetenschappers naar toe is gebracht en in een watertank gevangen wordt gehouden. De eenzame vrouw raakt bevriend met het wezen en wil het bevrijden als blijkt dat haar werkgever experimenten op het wezen wil uitvoeren.
Verder vertel ik er niets over, want ik neem aan dat menigeen de film wil zien. Wat ik er zelf van vond? Best een goede film eigenlijk, ondanks het bizarre thema (ik heb niet zoveel met fantasy) maar het is ook weer niet zo dat ik helemaal euforisch of 'flabbergasted' de bioscoop verliet. Het verhaaltje is wat 'dun' maar de film is mooi gemaakt. Ik zou hem zeker niet afraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten