Summer in the City

Twee dagen lang op het strand, begin een beetje bij te kleuren. Afgelopen zondag (15 juli) blies een uitgesproken frisse noordoostenwind over onze kust, wat een schril contrast vormde met de 'Magistrale Stralende Zon' (doorklikken op eigen risico ;-)).  Overigens geen Kerkpolderloop ditmaal want 's ochtends vierde schoonzoon zijn verjaardag in kleine familiekring.

De volgende dag, 16 juli dus, gisteren, was het bloedwarm, ook op het strand. Ook nu met kinderen (dat kun je als (groot)vader nog zeggen van dertigplussers), kleinkinderen en hun andere grootouders zowel in de zon als beschut onder een parasol gezeten. Of aan de kust spelen met Chloë, die haar emmertje inmiddels had gevuld met kleine heremietkreeftjes, garnalen en mini-scholletjes. Die had ze deels gekregen van een man die, gewapend met zo'n speciaal schepnet en met hulp van zijn zoontje, enthousiast door de mui rende om die zeediertjes te vangen. Naderhand werden ze weer uitgezet want in zo'n emmertje is hen geen lang leven beschoren.

Ik raakte nog even met de man aan de praat, hij vertelde onder meer - terloops - dat hij prof-voetballer was. Bij doorvragen bleek dat hij naar de naam Wesley Verhoek luisterde. Iedereen die ook maar een beetje voetballiefhebber is kent zijn naam maar nu bleek mijn verregaande staat van 'voetbal-barbarisme'. Naderhand wist de schoonvader van mijn dochter die matig geïnteresseerd is, bijna alles van de man te weten: waar hij ooit had gespeeld, dat hij een voetballende broer heeft, enzovoorts.

Mooi bruggetje naar de sport, zij het op aanzienlijk lager en amateuristisch niveau. Het was maandag dus 's avonds moest er getraind worden!

Dat zou wat worden. Die avond was het nog erg warm (bijna dertig graden) en we hadden een pittige training op het schema staan: een duurloopje met drie series van driemaal twee minuten in een behoorlijk (5km) tempo. Minuutje rust tussen de tempo's, vijf minuten herstel tussen de series. Eigenlijk kwamen die twee minuten in plaats van de 400 meters die op het schema stonden, maar er waren werkzaamheden (belijning) aan de baan dus die kon niet gebruikt worden.

Sanny leidde deze avond de troepen. Inlopen naar de De Savornin Lohmanlaan en voorbij het veldje, aan het begin van de villawijk, de oefeningen en de loopscholing. Zelf voelden mijn benen de hele tijd zo stijf als een plank - waarschijnlijk mede vanwege het stevig doorfietsen door de duinen eerder die middag - en ook speelden de knieën op dus deze warming up was voor mij wel noodzakelijk.

Daarna het programma. Dat werd vanwege de hitte uitgevoerd in het schaduwrijke Meer en Bosch. Ondanks de stroeve benen gingen de tempo's behoorlijk. En het programma zowaar volgemaakt.

Na afloop nog wat gedronken in de kantine, we hadden nog iets te vieren: de verjaardag van Ton Methorst, de snelste man van Groep 7 op dit moment.

Berry wist nog te vertellen dat er woensdag een tractatie te verwachten is voor de leden van onze groep 7. En dat zal aanmerkelijk smakelijker zijn dan wat hij hierboven aan het verorberen is...

Dus hoort zeg het voort (wel binnen de groep natuurlijk)...