The Colours of Spring

Daags na de 10 km loop bij Sparta was er een 'uitloop' training onder leiding van Sandra. Dat was op maandagavond. Met een niet al te grote groep gingen we op pad. Na het inlopen en de oefeningen - alsmede enige loopscholing en korte versnellinkjes - liepen we naar Kijkduin - en verder - in een redelijk pittig duurlooptempo.

Drie van ons - Ilja, Sonja en ik - hadden de 1 van de 4 loop bij Sparta gelopen dus wij mochten het wat rustiger-aan doen. Arie vroeg of ik de hele training mee ging. Dat leek mij iets teveel van het goede, per slot van rekening moesten de benen nog herstellen en het ging voor mij al hard genoeg.


Dus ben ik samen met Ilja teruggegaan naar de baan. Ilja loopt erg sterk de laatste tijd, bij Sparta haalde ze al drie minuten van haar PR op de 10 km af (ze kwam uit op 49 minuten), en dat was ook al teruglopend te merken. Waar zij naar eigen zeggen moeite had met langzaam lopen, moest ik nog flink aanpoten om haar bij te blijven, maar dat is gelukt. De laatste twee kilometers liep en wandelde ik terug naar huis.

Daar las ik - op internet - dat Mark Hollis was overleden. De voormalige zanger van Talk Talk - die ruim twintig jaar geleden afscheid nam van de muziek om zich aan zijn gezin te wijden - is 64 jaar geworden.

Nu gaan er dagelijks mensen dood, ook bekende en beroemde artiesten, dus waarom dit hier vermelden? Nou, eigenlijk omdat Hollis tot mijn favoriete artiesten behoort. Niet dat dit altijd zo geweest is. In de jaren tachtig vond ik Talk Talk wel aardig, maar aanvankelijk werkte Mark met zijn grote zonnebril met rond montuur een beetje op mijn lachspieren. In die tijd (1986) ging ik met een aantal collega's naar Torhout Werchter waar ik de groep - met andere tijdgenoten onder wie UB40, Lloyd Cole, Simply Red en The Simple Minds - zag optreden. Ik was toen toch onder de indruk van de passie en intensiteit die de groep ten toon spreidde.

Pas later ging ik Talk Talk en vooral de muziek die ze maakte ècht waarderen en meer dan dat. Albums als 'The Colour of Spring' en vooral het verstilde 'Laughing Stock' behoren tot het beste dat de jaren tachtig op popmuziekgebied hebben voortgebracht.

Een van de beste live popconcerten ooit is wel dat van Talk Talk in Montreux in 1986. Het complete concert staat op Youtube (zie hieronder). Echt zeer de moeite waard, er zijn momenten waarop bijna letterlijk sprake is van 'sterven in schoonheid'...