 |
| Soft Machine in een vroegere line-up met Robert Wyatt, Mike Ratledge, Hugh Hopper en Elton Dean |
 |
| Zaandam, 2005 - links John Etheridge, hier nog met Elton Dean en Hugh Hopper |
En dan was er het concert van Soft Machine bij Cultuurpodium 'De Boerderij' in Zoetermeer. Dat was zaterdagavond.
Een fanatieke concertganger ben ik niet maar er zijn van die groepen en artiesten die niet te missen zijn. Zoals deze groep, die ik - zeker in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw - tot mijn absolute favorieten op muziekgebied mocht rekenen. Soft Machine combineerde in deze periode psychedelische muziek, symfonische invloeden en jazz tot een eigen en opwindende muziekstijl.
Zeker in de periode tot en met hun derde album (heel toepasselijk 'Third' geheten) beluisterde ik vrijwel dagelijks hun platen (vooral die derde) en als ze in Nederland optraden probeerde ik er bij te zijn. Onder andere in het souterrain van het Gemeentemuseum Den Haag destijds, maar ook op het Kralingse popfestival. De hippietijd, zeg maar. De groep was wars van uiterlijk vertoon en glamour, het ging helemaal om de muziek die met grote intensiteit werd gebracht.
Een van de meest pregnante nostalgische herinneringen bewaar ik aan dat concert in De Doelen: dat liep uit waardoor we de laatste trein richting Den Haag misten en wij, midden in de nacht, twintig kilometer langs de grote weg naar Delft moesten lopen. Daar aangekomen, hebben we nog een paar uur gewacht op de eerste tram. Dat was de tijd van de legendarische line-up met Robert Wyatt (drummer en zanger), toetsenist Mike Ratledge, basgitarist Hugh Hopper en saxofonist Elton Dean. En niet te vergeten was er voor die periode zanger/gitarist Kevin Ayers, ook lid van het eerste uur maar een optreden met die 'hippie avant la lettre' heb ik niet meer meegemaakt.
Concert van Soft Machine in de bestaande line-up, eveneens in De Boerderij, Zoetermeer (2018)
Hugh Hopper en zijn band heb ik nadien nog een aantal malen zien spelen, onder meer in Haarlem en Breda. Ik was een groot fan van Hopper, die met zijn fuzz-klanken en geduldig repeterende loopjes op zijn basgitaar de kakafonie - een wonderlijke mix van psychedelisch-dromerige passages en snoeiharde jazz-rock - die zijn companen uit hun instrumenten wisten te toveren tot een organisch, samenhangend wist te smeden.
Helaas zijn zowel Hopper als Dean overleden. Zij waren er nog wel bij de laatste keer dat ik Soft Machine zag spelen. Dat was in Zaandam, in 2005 (ook alweer 14 jaar geleden, waar blijft de tijd) en net als gisteren was ik daar met concertvriend Ruud.
De bezetting van gisteren is dezelfde als in bovenstaande video (concert Zoetermeer 2018) en bestond uit gitarist John Etheridge (vanaf 1975 bij SM), drummer John Marshall (bijna tachtig inmiddels en vanaf 1971 lid) en Roy Babbington (bas, vanaf 1973 lid). Theo Travis als toetsenist en saxofoonspeler is het 'nieuwe' gezicht bij de groep. Ze speelden veel werk van - zowaar - een nieuw album van Soft Machine, dat in 2018 uitkwam.
Het was een prima concert waarbij vooral opviel dat Etheridge elk nummer aankondigde, zijn companen uitgebreid voorstelde en niet wars was van een kwinkslag zo nu en dan. Op zich bijzonder omdat Soft Machine Old School tijdens concerten zelden of nooit - behalve dan in muzikaal opzicht - communiceerde met het publiek.
Na afloop cd gekocht en laten signeren door de groepsleden. Gezellig gepraat met diverse personen, uiteraard Peter van Soest, Ruud Homs maar ook met enkele enthousiaste muziek- en concertbezoekers uit o.a. Duitsland en een vader en zoon uit Zwolle, waarvan de zoon deel uitmaakt van de zwolse symforockgroep Midnight Train. Al met al een mooie avond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten