Lopend naar kortste dag...

Bijna een week geleden dat ik een bericht poste. Wel het een en ander meegemaakt, maar stuk voor stuk is dat te alledaags of te onbelangrijk om er een afzonderlijk blogje aan te besteden. Vooral veel dagelijkse (huiselijke) routinewerkzaamheden.

Laat ik maar met het lopen beginnen. Na de moeizame vijf km. Kopjesloop afgelopen zondag is er twee dagen niet getraind. Wel op de oppasdagen gefietst van Vruchtenbuurt naar Vroondaal v.v. en veel gewandeld,  achter een kinderwagen. Tot drie keer toe bij Tuincentrum Ockenburgh met hun uitgebreide kerstmarkt een  cappucinootje gedronken.
Woensdag wel een stukje gelopen, en donderdag liep ik - zij het moeizaam (pijnlijke knieën e.d.) dus traag via de duinen en over het strand een flink stuk voorbij Kijkduin en daarna via de duinen terug. Al met al (bruto zogezegd) tachtig minuten. Het begon op een duurloop te lijken, daar wilde ik toch meer voor trainen. Vrijdag ook amper gelopen, maar wel, evenals woensdagochtend,  toch met de andere krasse knarren het krachthonk bezocht. Daarna nog een minuut of twintig gejogd inclusief drie versnellinkjes van 200 meter op de baan.

En gisteren (zaterdag) - hoewel niet voor-ingeschreven - toch nog een crossje gelopen, namelijk de Sparta-cross via het mountainbike-parcours op de Uithof. En dan nog de korte variant (4 kilometer). Vanmorgen wist ik nog steeds niet of ik 'm zou gaan lopen, wel dat ik naar De Uithof zou gaan als fotograferende supporter.

Ik ging met de bus. Vanaf bushalte Vrederustlaan was het nog een heel eind lopen naar De Uithof. Dom - dom, ik had een uitdraai gemaakt van de busroute - ook waar ik het beste kon uitstappen - maar was vergeten die mee te nemen. Daardoor waarschijnlijk te laat uitgestapt. Gelukkig was ik net op tijd voor de inschrijving. Snel-snel omkleden en naar de start. Er deden opvallend weinig lopers mee aan de korte cross, wat niet wil zeggen dat de vier kilometers die volgden een makkie waren. Het traject liep via een slingerdeslang bochtig mountainbike-parcours met overwegend smalle en soms behoorlijk glibberige modderpaadjes. En veel stijgen en dalen.

Na een voor mijn doen snelle start moest ik na pakweg 400 meter dimmen en voor de rest was het een kwestie van overleven. Hoffelijk als ik ben liet ik onderweg de ene na de andere dame voor(bij)gaan en bij meerdere stukken, waar de paden wel erg modderig waren, hield ik de pas in. Wilde niet 'op mijn plaat' te gaan, dan maar wat langzamer. Uiteindelijk in 25'52'' of zoiets gefinishd.

Ik had er niet aan moeten denken om die ronde nog een keer te moeten lopen, hoewel velen (de meesten) dat wel hebben gedaan. Maar ja, ik ben geen goede crosser en wil mijn energie sparen om meer kilometers op de weg te maken.

Naar de Film

Later in de middag gingen we naar de stad om naar de film te gaan en daarna iets te eten. Wij hadden nog een diner cadeaubon liggen, vandaar. Het werd Het Filmhuis, waar onder meer de in Napels opgenomen film 'Martin Eden' draaide. Wel engels ondertiteld, maar dat vormde geen probleem.

De film gaat over Martin, een ongeschoolde zeeman die verliefd wordt op Elena, een verfijnde jonge vrouw. Om haar voor zich te winnen besluit hij schrijver te worden. Om dat te bereiken moet Martin veel leren en studeren, van de basis af zelfs. Geen punt, hij is intelligent en door zijn dorst naar kennis pakt hij zijn studies met veel ambitie en gedrevenheid aan. Hij weet zich, na aanvankelijk de nodige tegenslagen te hebben verwerkt, zowaar tot een alom bekende schrijver te ontwikkelen. Tevens raakt hij steeds meer politiek geëngageerd. Een en ander zal, zo zou later blijken, een grote impact hebben op zijn relaties en leven.


Na afloop van de film naar Café de Florèz in de Annastraat gelopen, waar we van tevoren een tafeltje hadden gereserveerd. Het is een op franse leest geschoeid café-restaurant waar je prima kunt lunchen, maar ook kunt dineren. Erg gezellige en mooie ambiance, vriendelijk personeel en ook prima franse hapjes. We kozen voor de escargots in kaassaus en de boeuf bourguignon, met tarte tatin na. Echt klassiek frans dus.

Even terug naar de films.

Afgelopen week heb ik, met vorengenoemde film meegeteld, drie keer de bioscoop bezocht. Waarbij 'Martin Eden' wel de beste film van de drie was: terecht is de acteur die op charismatische wijze de rol van Martin speelt (Luca Marinelli) in Venetië gelauwerd als beste filmacteur.

De eerste keer - van de drie films - was maandagmorgen, en de film was 'Fête Famille', een echte franse film. Wel mijn ding zeg maar. Het was de laatste week dat de film (in Den Haag) werd vertoond. Evenals bij de klassieke dogma-film 'Festen' is een familiefeest en de daar ontstane dramatische ontwikkelingen het thema, zij het dat de sfeer anders van sfeer en lokatie is.

Op de verjaardag van moeder (Catherine Deneuve) worden felle ruzies gemaakt. Dit vooral naar aanleiding van de onverwachte komst van de hysterische dochter Claire. Zij was jarenlang afwezig en spoorloos, en nu is ze daar om de zeventigste verjaardag van die haar moeder mee te vieren. Maar tegelijkertijd claimt zij een groot aandeel van het huis, dat op juridisch gebrekkige wijze is geregeld.

Verder ontstaan er ruzies over de jarenlange onduidelijke opvoeding door oma van kleindochter Emma, die niets meer van haar moeder Claire wil weten, en om de opmerkelijke levenskeuzes van zoon Roman die, vergezeld door zijn piepjonge maar beeldschone vriendin, het familiegebeuren wil filmen.

Ik vond het best een leuke film, maar lastig om een genre te definiëren. Het eerder genoemde 'Festen' ontwikkelt zich gaandeweg tot een dramatisch hoogtepunt waarbij je als kijker op het puntje van je stoel zit, deze film blijft ondanks de dramatische ontwikkelingen toch iets luchtigs houden. Sommige scènes zijn, ondanks de tragische achtergrond van de personen, bijna hilarisch. Zoals Claire die zich bij een rondleiding door het huis op bijna nymphomane wijze opdringt aan de taxateur, die echter onverstoorbaar zijn taak blijft uitoefenen.

Woensdagmiddag haalde ik Chloë van school en ging met haar naar de bioscoop, dat werd 'Buurman en Buurman ' in het Pathé-theater in Scheveningen. Het was niet één verhaal, maar een aantal korte 'buurman en buurman' filmpjes achter elkaar. Nu ben ik wel een B&B fan, al hoor ik bepaald niet tot de doelgroep. Toch kon ik er ditmaal minder om lachen dan anders. Beide klunzige knutselaars experimenteren er op los met ingenieuze constructies waarbij prompt van alles mis gaat. Zoals bij een zelfgebouwde wasstraat, een zelfgemaakte vliegmachine en een apparaat om een appelboom tegen dieven te beschermen.

Ach, het blijft best leuk maar misschien heb ik al teveel van dit soort filmpjes van 'Pat en Mat' gezien. Toch een leuke middag gehad en bij het aangrenzende McDonalds nog een Happy Kidsmenu gedeeld met mijn kleindochter en een milkshake gedronken.