Flashbacks van een koud augustusweekend

Afgelopen weekend had ik iets met kerken. Zaterdag ging het wandelgroepje naar Breda. Aanvankelijk was het plan om zo'n veertien kilometer te lopen, waarvan het grootste deel door Het Mastbos. Maar gezien de weersverwachting - die was uitgesproken slecht, veel regen werd voorspeld - zijn de plannen ter plekke gewijzigd. Allereerst door de wandeling in te korten, en ook om een aantal binnenlokaties, bijvoorbeeld een museum of een kerk te bezichtigen.

Hoe dan ook: het viel wel mee met die regen, zodat we toch nog een deel van het mastbos en andere groengebieden hebben doorkruist. Wel hebben we ook Ginneken bezocht. Raar om te zeggen misschien, maar ik was daar nog nooit (bewust) geweest. Een leuk voorstadje van Breda, waar we gelunchd hebben bij Moeke Ginneken, een uitspanning met een 'bruin café' achtige uitstraling en ambiance. 

Helemaal droog hebben we het nu ook weer niet gehouden, maar de Grote Kerk die wij  bezochten was de moeite van het bezichtigen zeker waard. 

Kerkpolderloop

De volgende dag, zondag 6 augustus, weer een ander soort kerkdienst, namelijk de Kerkpolderloop die na twee jaar weer met enige regelmaat (eens in de veertien dagen in de maanden juli en augustus) wordt gehouden. Het vertrouwde 5km loopje. Ik loop deze nog steeds graag, al gaat het niet zo gemakkelijk meer. De jaren gaan tellen maar goed, we lopen nog!

Oppenheimer

Verder nog iets? Oh ja, de film. Gisteren (maandag) naar Oppenheimer geweest. Het was een goede, maar ook lange speelfilm (drie uur lang) van regisseur Christopher Nolan over leven en werk van 'de vader van de atoombom'. Overigens een zeer goede acteerprestatie van Cillian Murphy in de rol van Oppenheimer. Voor verdere details ziehier.... 

Ik had aanvankelijk wel wat moeite om 'er in' te komen: het eerste uur is een aaneenschakeling van beelden, flashbacks, personages en gebeurtenissen die een belangrijke rol in leven en werk van de Amerikaanse natuurkundige hebben gespeeld. Ik had wat moeite om gefocusd te blijven. Maar na het cruciale moment ergens halverwege de film (de geslaagde kernproef in de Nevada Woestijn) begon het verhaal voor mij pas goed vorm te krijgen.

Voor wie het nog niet wist: Oppenheimer verwierf vooral bekendheid als wetenschappelijk directeur van het Manhattanproject, waarbij tijdens WO II de eerste kernwapens werden ontwikkeld. De vernietiging van de Japanse  steden Hiroshima en Nagasaki met 'zijn' atoombom heeft hem diep getroffen. Na de oorlog werd hij senior-adviseur van de Atomic Energy Commission en zette zich in voor internationaal toezicht op het gebruik van kernenergie. Een nucleaire wapenwedloop met de Sovjet-Unie wist hij echter niet te voorkomen.

Aanrader? voor wie geïnteresseerd is in leven en geschiedenis van Oppenheimer en de zaken die tot in het heden en de wellicht dystopische toekomst hun doorwerking hebben, en niet opzien tegen een lange zit: zeker!