Vrijdag 9 augustus - Na het ontbijt en de koffie moesten we alweer afscheid nemen van Janneke. Openbaar vervoer is er niet in deze contreien, dus reed zij ons naar de volgende verblijfplaats, Souillac. Daar aangekomen, stapten we uit bij een hoofdstraat vlakbij het centrum. Het was kennelijk marktdag: direct na het uitstappen liepen we over een plein langs diverse kramen richting hotel 'Le Pavillon Saint-Martin'. Dat vonden wij snel.
Wij zouden hier drie dagen lang verblijven. Souillac, hoofdplaats van het gelijknamige departement Lot aan de rivier De Dordogne, bleek een leuk stadje. In feite heeft het iets 'dorps'.
Zelf denk ik dat het meer een 'doorreisstad' is voor reizigers op weg naar het zuiden, al is een kort verblijf van twee of drie dagen aan te raden.
Toen wij er waren, was er tegenover ons hotel een kerk waar een grote - en gratis - kunstexpositie werd gehouden. De titel van de expositie was 'Sauvages' wat zowel op de kunstenaars als op het thema (wilde dieren) kon slaan. Zeer de moeite waard, uiteenlopende kunstobjecten van diverse topkunstenaars waarbij diverse materialen zijn gebruikt, van klei, hout terwijl de met ballpoint getekende dierenkoppen ook bijzonder waren om te zien.
Op donderdagavond was er op het plein een - eveneens gratis te bezoeken - vuur- en lichtshow, waarbij een aantal dansers op indringende trip hop- en techno muziek acrobatische toeren uithaalden terwijl ze met brandende fakkels rondzwaaiden en allerlei capriolen uithaalden.
Het merendeel van het publiek zat op stoeltjes, waarvan er een paar honderd in een halve cirkel voor het podium waren geplaatst.
Op dag drie gingen wij met de bus naar de 'Grottes de Lacave', de druipsteengrotten in de 'Vallée de la Dordogne'. De bus daar naar toe ging tweemaal daags vanaf Souillac en vertrok vanaf een bushalte nabij het plaatselijke zwembad.
Bij de grotten aangekomen, stond een lange rij voor de kassa's, zo ongeveer zoals je op een drukke dag bij grotere attracties van de Efteling wel ziet. Het wachten was op een ondergronds treintje, dat om de twintig minuten bezoekers komt ophalen (en weer terugbrengen). Dat treintje doet er zo'n tien minuten over om bij het startpunt van de ondergrondse wandeling te komen. Gidsen - in ons geval een jongedame (studente wellicht) - begeleiden de groep wandelaars vervolgens gedurende zo'n vijftig minuten en geven uitvoerig toelichting van wat er zoal te zien is onderweg.
Het werd nog spannend, want op een bepaalde tijd zou er weer een bus terug naar Souillac gaan maar later dan verwacht kwamen met hetzelfde treintje terug bij de uitgang, tevens beginpunt. En inderdaad, we kwamen een kwartier te laat bij de halte en de bus was uiteraard vertrokken.
Het was echter wel de laatste middagbus, pas vele uren later - 's avonds - zou er echt een allerlaatste bus naar Souillac vertrekken. Op hoop van zegen dus.
Op een terras gingen we even zitten voor een drankje. Iemand van de bediening bood aan om ons naar Souillac te brengen met zijn auto, maar dat zou pas na zijn werk kunnen, een uur later. Goed plan!
Maar naderhand bleek dat hij twintig euro wilde voor de rit. En omdat hij ook nog later dan gepland zou vertrekken, hebben wij zijn aanbod vriendelijk afgeslagen. Dan maar wat langer wachten op dus bus.
De tussenliggende tijd hebben we overbrugd met een lichte maaltijd (crepe) bij een naburig café-restaurant met een 'ranch-achtige' uitstraling, foto's maken bij een huisje tegenover de bushalte van wat hangbegonia's - daarbij zowaar een kolibrievlinder gespot - en wat rondhangen bij de plaatselijke kerk.
Die bus is - gelukkig - toch nog gekomen.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten