Crossen over Atumn Leaves

(foto: Lodewijk van Dongen)

Er viel dit weekend voor 'De recreatief hardlopende mensch' genoeg te kiezen in de regio. Zo waren er op zondag in Delft en omgeving maar liefst twee 'loopjes', te weten de Bertusloop bij de Kerkpolderweg, en verderop in Nootdorp (bij die molen) de Dobbeloop. En dan was er bij de Hague Road Runners nog de Clingendaelcross. 

Eigenlijk was ik daags ervoor in dubio of ik überhaupt zou gaan lopen, met mijn stram-gevoelige benen en rug. Dat zou dan een derde lopeloos weekend worden. En dat terwijl ik de afgelopen weken amper heb getraind, deels door het slechte weer - ben in de loop der jaren steeds meer mooi-weer-loper geworden - en deels door andere zaken die, zeg maar, 'leeftijdsgerelateerd' zijn. Maar goed,  ik ben dagelijks in beweging, fietsen, wandelen en krachthonk, dus met de fitheid zit het wel snor.

Op het kwalitatief uitermate teleurstellende weer op zaterdag, volgde een zonnige zondag met een voor novemberbegrippen zeer aangename temperatuur. Dus op de ochtend zelf een besluit genomen: naar Clingendael om mee te doen aan 'de korte cross' (twee ronden, totaal 3,75 km). Niet als wedstrijd, maar als 'een soort van' training. 

Er was ook een lange cross (ca. 7,25 km oftewel 4 ronden), waaraan vooral de wedstrijdlopers van de regionale hardloopverenigingen deelnamen. Mooie cross om te strijden voor een plaats in het klassement.

Op de fiets naar Groenendaal naar het inmiddels behoorlijk drukke clubhuis van de haagse wegrenners, en na-ingeschreven. 

Veel bekenden gezien uiteraard, praatje hier, praatje daar en dan nog omkleden zodat er nauwelijks tijd over was voor een goede warming up. 

Al lopende naar de start in het bos bij Clingendael, was ik niet vooruit te branden: mijn conditie was duidelijk achteruit gegaan terwijl de benen stram, stijf en licht-pijnlijk aanvoelden. Dus helemaal achteraan gestart en er een rustig trainingsloopje van gemaakt. Het werden twee rondjes over flink geaccidenteerd terrein. Korte pasjes, probeerde hier en daar wat te versnellen maar dat ging niet. Wel regelmatig aan de kant stilgestaan om de snelle jongens en meiden die aan de wedstrijdloop (4 ronden) deelnamen te laten passeren.

Toch wel tevreden dat ik het heb volbracht, en na afloop was het gezellig-druk in het clubhuis van de HRR. Er waren pannenkoeken maar vanwege de grote belangstelling moest daar wel een tijdje op gewacht worden. Uiteindelijk is dat toch gelukt en het moet gezegd: er was niets mis met die pannenkoek!