Jeep-jeep-hoera door Gelderland

Het zal een combinatie van training, biertjes en laat-naar-bed geweest zijn dat ik donderdagochtend laat wakker werd. Om tien over zeven. Is dat laat? Voor mij wel, want dat betekent dat ik pas rond half tien in Hilversum zou zijn. Het werd nog later, tien uur, want de vorige avond kwam ik maar niet online: òf er was een storing in het kabelnet (casema) òf er waren problemen met het modem. Dat heb ik afgekoppeld en vanmorgen weer aangesloten, daarna deed alles het weer. Moest nog snel wat mails versturen, daarna op weg.

De werkochtend duurde voor mij niet zo lang, want om half een werden wij geacht ons te verzamelen bij de ingang, waar de bus zou vertrekken. Tegen de verwachtingen in was het mooi weer: de zon scheen, en die zou dat de hele middag blijven doen. Weliswaar was het niet zo warm meer als de week die achter ons ligt, maar dat was alleen maar prettig. Een mooie herfstdag, kortom. Pas veel later zouden de buien met onweer en veel neerslag komen, maar toen waren de meesten alweer lang en breed thuis.

Even later stapten wij in de bus, een fraaie oldtimer. De vrouwelijke chauffeur - of chauffeuse, maar dat is wellicht een ouderwets begrip - bracht ons naar Eddahuzid, een recreatiepark dat allerlei faciliteiten biedt voor groepsuitjes en mooi gelegen is in het plaatsje Voorthuizen. Ik schat dat dit zo'n 45 minuten rijden was. Onderweg hing er echt zo'n schoolreisjes-sfeer in die bus, iedereen was ontspannen, goedgemutst en vrolijk.

Bij Eddahuzid werden wij ontvangen met koffie of iets anders, waarna wij even moesten wachten op de dingen die komen zouden. Even na 14.00 uur kwamen twee 'groene' mannen, Sander en Anton, uitleggen wat de bedoeling was. Wij zouden een flink stuk gaan rijden over de Veluwe. Daarbij kwam het aan op stuurmanskunst en samenwerking, 'teambuilding' in goed Nederlands. Roekeloos scheuren werd ten sterkste afgeraden, want 'vorige week nog is er iemand in het ziekenhuis beland'. Dat we maar gewaarschuwd waren... We liepen naar buiten naar het terrein waar acht jeeps gereed stonden. In elk daarvan konden vier personen plaatsnemen. Met tussenpozen van een paar minuten vertrokken de jeeps, waarna een tocht van 55 kilometer volgde door het Gelderse land. Al met al zou de rit ruim drie uur duren.

Zelf zat ik met collega/kamergenoot Jim, financieel administrateur Nils en archiefmedewerker Dick in Jeep 4, die door laatstgenoemde bestuurd werd. Nu ik dit zo opschrijf lijkt het een beetje debiteuren-crediteuren-achtig, maar zo was het wel. Aanvankelijk hadden we wat problemen met wegrijden en vervolgens met de dvd die ons de eerste kilometers op weg zou moeten helpen, maar steeds opnieuw moest worden opgestart. Maar daarna ging het gesmeerd. Het werd een tocht grotendeels over onverharde (lees: hobbelige, soms modderige, soms zandige) bospaden, maar onze onvolprezen chauffeur Dick loodste de jeep er keurig over- en doorheen. Er waren ook flinke stukken verharde rijweg.

Op een aantal punten moesten we opdrachten uitvoeren, zoals een soort stormbaan met de jeep bedwingen, met een geblinddoekte chauffeur slalommen om een paar pilonnetjes en vervolgens achteruit insteken en parkeren, wat geografische vragen en vragen over de flora en fauna beantwoorden, enzovoorts. We reden door prachtige stukjes Gelderland, waarbij de omgeving van het mooie Garderen de kroon spande. Een kleine foto-impressie gaat hierbij.

Het winnende team: Dirk, Hester, Jet en Ivo

Er was ook nog een prijs voor het team dat de meeste punten had gescoord. Die werd uitgereikt door Sander, maar eerst nadat alle teams rond half zes waren teruggekeerd in Voorthuizen. Ons team werd vierde, dus stonden wij naast het niet-bestaande erepodium. Gegeven de ongelukkige start waren wij er niet ontevreden mee.

Het winnende team (Hester, Ivo, Jet en Dirk) kreeg een mooie beker en de vier deelnemers een gouden (nou ja) medaille.
Na deze feestelijkheden nog snel een groepsfoto gemaakt voor de inmiddels weer gereed staande bus en daarna naar de locatie waar wij ons te goed deden aan een copieus buffet. We mochten binnen twee uur zoveel mogelijk eten als we wilden. Wij lieten het ons allemaal goed smaken, er was een grote variëteit aan voedingswaren, van garnalen, vis, rijst, bami, aardappelgerechten waaronder rösti en patat en gehaktballetjes. Er kon ook gewokt worden, ook lekker - al heb ik de stukjes kipfilet niet genomen, rook een beetje verdacht - en er waren diverse ijssoorten, cakes, fruit en soesjes als toegift.

Buikje rond, bracht dezelfde bus waarmee we gekomen waren ons omstreeks acht uur terug naar Hilversum, waar de auto's van collega's geparkeerd stonden en een aantal van ons - Marlies, Jim, Mirjam, Daisy en ikzelf - naar het station liep. Afgezien van een kleine 25 minuten wachten op de trein, verliep de terugweg naar huis voorspoedig.