Zorg rond de Hallus Valgus

De komende tijd even geen vrolijke uitjes van de Cultuurbarbaar. Mij dunkt, het is wel even genoeg geweest (zegt de burgerlijk-gewetensvolle kant van mij). Er zal getraind worden, gewerkt en af en toe een wedstrijdje worden gelopen, en dat is dat. Voornaamste reden is dat mijn wederhelft gisterochtend onder het mes is gegaan. Vroeg in de morgen, om zeven uur 's ochtends, liepen we gezamenlijk naar het Rode Kruis Ziekenhuis. Daar werd ingechecked en alle handelingen verricht die bij een ziekenhuisopname horen, dit alles uitgevoerd door vriendelijke verpleegsters. Het zou overigens slechts een verblijf van nog geen dag worden, en de operatie is onder plaatselijke verdoving (in een 'blok') uitgevoerd.

Wat was het geval? Al heel wat jaren geleden is mijn vrouw op de trap gestruikeld toen ze onze toenmalige hond trachtte te ontwijken. Resultaat: een pijnlijke voet. Dat ging over, maar daarna is er een forse knobbel aan de zijkant van haar linkervoet ontstaan die nooit meer geslonken is. Er was sprake van een Hallus Valgus, een vrij veel voorkomend voet-euvel, ook bij hardlopers. Er is sprake van een Hallus Valgus als de grote teen niet recht staat, maar naar de tweede teen wijst, waardoor een grote botknobbel aan de basis van de grote teen kan ontstaan.

Zelf heb ik het ook, zij het in lichte mate en ik heb er geen last van. Degenen die er wel hinder van ondervinden kunnen het beste wijde schoenen dragen, zowel in het dagelijks leven als bij sportbeoefening. Mocht de knobbel irriteren, dan kan er na de training ijs op gelegd worden en daarna uitrusten, met de benen omhoog. Er schijnen sponsrubberen producten verkrijgbaar te zijn, die tussen de tenen kunnen worden geplaatst, waardoor er daar meer ruimte ontstaat. Het beste is om met een kleine versie te beginnen, die kan tussen de grote teen en de tweede teen worden geplaatst. Ga geleidelijk over op grotere exemplaren, totdat de teen comfortabel aanvoelt.  Als de knobbel erg hard tegen de binnenkant van de schoen drukt, kan er ver.op die plek een gat in de schoen worden gemaakt, zodat de druk verdwijnt.

Maar ja, een gat in de schoen... Mijn vrouw had er geen zin meer in om steeds met 'aangepaste' schoenen te lopen dus ging ze naar de orthopedisch chirurg met het verzoek tot operatie over te gaan. Dat bleek geen probleem, en gisteren was het zover.  Tegen tweeën ging ik terug naar het ziekenhuis, en om drie uur gingen we met de taxi naar huis. De komende veertien dagen plat liggen met de voet omhoog en pijnstillers slikken, want zodra de verdoving uitgewerkt was zou ze wel iets voelen. Dat klopt, vannacht had ze het idee of haar voet in brand stond dus die pijnstillers waren geen overbodige luxe.
Ondertussen heb ik zorgverlof aangevraagd op de zaak, ik zal er op werkdagen altijd wel een paar uur zijn maar ook zal ik thuis hand- en spandiensten verrichten: koken, afwassen, de was doen, boodschappen doen. Best wel leuk, een keertje bijna full time huisman spelen en voor iemand zorgen.