Vandaag weer eens naar Amsterdam gegaan. Ik had daar met Karin afgesproken - die had ik al een hele tijd niet gezien na haar verhuizing - om een bezoek aan de Hermitage te brengen. Momenteel is daar een expositie over het impressionisme. Dat doel hebben wij bereikt, maar het bezoek was nogal vluchtig, eigenlijk was het te warm en te druk om overal bij stil te staan. Misschien ga ik een andere keer wat beter kijken.
Maar voor het museumbezoek hebben we eerst in De Jordaan, in het bruine café Papeneiland, een inmiddels wereldberoemde appeltaart gegeten. Wereldberoemd omdat niemand minder dan Clinton (Bill, niet George) daar tijdens zijn bezoek in Amsterdam appeltaart heeft gegeten en die zo goed vond dat hij er een had meegenomen 'voor thuis'. De trotse kroegbaas heeft uiteraard wat krantenknipsels en foto's van dat bezoek ingelijst.
En inderdaad, het moet gezegd: de appeltaart was prima, hij werd warm opgediend met een royale toef slagroom.
Nog wat in de buurt geslenterd, want voor normaal wandelen was het veel te warm. Mooie grachtjes, winkeltjes en portieken waar momenteel veelkleurige stokrozen bloeien.
Bij een winkeltje lag een aantal boeken uitgestald. Mijn oog viel op dit oude boek en ik bladerde het wat door. Het is een druk uit 1973, dus misschien is het 'fake-oud' maar daarom niet minder mooi. Rijkelijk geïllustreerd, grappige en au fond wat stichtelijke verhalen staan er in, ontzettend leuk. Voor die vijf euro kon ik het niet laten liggen. Bij thuiskomst later bleken er nog twee losse krantenknipsels in te zitten, één strip van Kapitein Rob en een cartoon van voormalig MP Joop den Uyl. Die zaten waarschijnlijk ook al 40 jaar tussen de bladzijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten