In Den Haag ligt nog steeds een heleboel sneeuw, dat niet smelt omdat het niet wil dooien. Bovendien worden de straten en fietspaden slecht schoongemaakt, op een enkele hoofdweg na, wat inhoudt dat het lopen lastig wordt, zeker met die hobbels. De gladheid valt wel mee, maar het blijft toch uitkijken geblazen. De afgelopen week heb ik dan ook weinig gelopen, en beide keren heel ingehouden.Een en ander was ook de reden dat de testloop, die normaliter grotendeels in de duinen wordt gelopen, ditmaal naar het strand werd verplaatst. Er was toch nog een redelijke opkomst. De groepen gingen al inlopend via de duinen, oprit Fuutlaan, naar het strand. Een aantal mensen, waaronder ikzelf, namen van die oranje pilonnen mee om het startpunt af te bakenen.
Het was vanmorgen ongezellig weer, grauw en grijs, en door een fikse noordoostenwind voelde het nog kouder aan dan het al was. Maar erg veel last had ik daar niet van, ik was er op gekleed zullen we maar zeggen. Echt veel zin om te lopen had ik niet, maar uiteindelijk startte ik wel. Van onze groep deden verder mee: de twee snelle Hansen, Ellen, Dick en Ton. En zowaar Wim, die de laatste tijd naast het vele fietsen en schaatsen ook weer loopt, zo af en toe.
 |
| Ton gaat voor de tweede ronde |
En Michel was er ook, hij traint niet vaak bij ons maar zo nu en dan. Na de start liep ik de eerste 400 meter achter hem maar dat was puur uit speelsigheid, gewoon kijken hoe lang ik dat zonder veel problemen vol zou houden. Nou, niet lang natuurlijk want Michel is de snelste van het stel. Ik zakte een stuk terug en bleef in mijn eigen tempo doorhobbelen. Wij liepen richting havenhoofd, bij de oude Norfolklijn, daar moesten we omkeren. Daar dacht ik even dat Wim mij passeerde, nou, laat maar gaan. Later merkte ik dat Wim het niet geweest was. Dat was bij het punt waar wij de pilonnen hadden neergezet, het 5,3 km punt. Daar ben ik gestopt. Ja, het was een kippeneindje maar toch slechts in 30 minuten gelopen, zó zwaar was het. Heen met de wind bijna vol van voren, terug ging wat beter maar soms zakte je stevig door het zachte, natte zand.
Bij dat eindpunt ben ik even blijven staan om foto's te maken. Ik zag Dick en Ton langskomen, zij gingen nog een ronde. Hans en Hans ook begreep ik, maar die liepen al voor mij. Die liepen zelfs drie ronden, bijna 16 kilometer. Ellen was al eerder uitgestapt, het werd haar te zwaar.
Na afloop weer teruggewandeld met een van de trainingsgroepjes, en in het clubhuis wat gedronken. Al met al toch fijn dat er is gelopen, kort weliswaar maar op een heel intense manier. Je krijgt er toch power van, meer in ieder geval dan van een duurloopje. Dat laatste gaan we morgen wel weer doen.
Hieronder nog een paar foto's (meer een korte impressie) van de testloop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten