Caillebotte: postuum eerbetoon?

Kies je in je leven voor een creatief beroep, dan betekent dat niet automatisch een keuze voor roem en veel geld. Dat wil zeggen: je kùnt geluk hebben, talent en kwaliteit spelen een rol maar pure mazzel, het juiste netwerk, contact met de juiste personen zijn zo mogelijk nog belangrijker. Dan kun je bijvoorbeeld via DWDD doorbreken als popartiest of schrijver, of je wordt via GTST een beroemd en veelgevraagd acteur.

Schijnwerpers zijn wat dat betreft soms nog belangrijker dan talent, getuige de vlakke acteerprestaties van een soapactrice die in GTST in de rol van Nina weinig meer doet dan grote schrikogen opzetten en opgewonden praten.
 
Daarentegen zijn er grote talenten die bij weinigen bekend zijn. Een ieder kan ongetwijfeld voorbeelden uit eigen kring oplepelen. Vooral in de wereld van de niet-populaire kunsten (Beeldende kunst bijvoorbeeld) is dat zo. Alleen in mijn relatief bescheiden Facebook-kring zijn er mensen die wat mij betreft het predikaat 'talentvol kunstenaar' absoluut verdienen maar niet overmatig bekend zijn. Ik ga er een paar noemen: Nellie Schotman, Monique Beulink, Paul Versteegh, Sjerd Teule. Zo kan ik wel een tijdje doorgaan. Stuk voor stuk gedreven mensen, elk met een heel eigen stijl.

Maar ik ben nu behoorlijk aan het afdwalen. Waarom deze inleiding? Dat heeft te maken met de expositie die ik vanmiddag bezocht in het gemeentemuseum Den Haag. Een expositie over leven en werk van Gustave Caillebotte. Ooit van gehoord? Ik niet, maar ik ben dan ook geen echte kunstkenner. Wel weet ik nu dat de man altijd in de schaduw heeft gestaan van tijdgenoten als Claude Monet en Auguste Renoir, terwijl hij zeker niet minder talentvol was.

 

 

Deze Gustave Caillebotte (1848-1894) was eigenlijk de stille kracht van het impressionisme. Zijn vooruitstrevende werk is vernieuwend, gedurfd en vrij van compromissen. Maar Caillebotte was, naast zijn kunstenaarschap, een puissant rijk man, hij was multimiljonair. Dat kwam omdat hij telg was van een steenrijke familie. Door zijn gegoede komaf hoefde hij niet te leven van de verkoop van zijn werk. Zijn rijkdom verschafte hem bovendien de mogelijkheid om als mecenas een belangrijke rol in het succes van het impressionisme te spelen. Hij ondersteunde vrienden als Monet en Renoir financieel door werk van hen aan te kopen en tentoonstellingen te organiseren.

In Frankrijk, Engeland en de Verenigde Staten heeft Caillebotte niet alleen als mecenas maar ook als kunstenaar een meer dan welverdiende plaats in de kunstgeschiedenis ingenomen.

Het bewijs is nu in het Gemeentemuseum Den Haag te zien. De expositie is tot mei 2013 te bezichtigen, in dit overzicht van het schilderwerk van deze grootse kunstenaar ligt de nadruk op de wisselwerking van zijn schilderkunst en de opkomende fotografie.

Je ziet ook veel fotowerk hangen van destijds beroemde fotografen als Robert Bresson. Wat opvalt zijn dat veel foto's gemaakt zijn van het Parijs uit het einde van de 19de eeuw.

 

Iets anders: het weer van vandaag. Ik durfde het niet aan om te gaan fietsen, er was ijzel voorspeld en die is ook gekomen, al viel de gladheid op de troittors wel mee. Dat kwam waarschijnlijk omdat in Den Haag de ijzel was vermengd met sneeuw, waardoor het laagje op de bodem een wat rulle substantie werd. Er viel goed op te lopen.

Wel blijkt ook moeder natuur een talentvol kunstenaar, want wat je hierboven ziet is géén schilderkunst en ook geen matglas, maar een zijraam van een abri, ondoorzichtig gemaakt door de ijzel.

 

Ook bleek de naamloze Griekse halfgod die deel uitmaakt van het Sweelinckmonument aan het Sweelinckplein flink onder handen te zijn genomen door Koning Winter. De ijspegels hangen aan het door weer, wind èn brons geharde lijf...