Gisteren voor het eerst na de halve marathon van Monster serieus getraind met Groep 5. Redelijk hersteld en dat mocht ook wel want het was een zeer pittige training, 10x 200m. op de baan, gesplitst in twee series van 5x 200m en een tussenpauze van ca. vijf minuten. De voorsten van onze groep gingen zó snoeihard, dat onze trainer - niet zonder ironie - vaststelde dat, als aanstaande zondag (tijdens de Laan van Meerdervoortloop) in dit tempo gelopen wordt, de 5 km in 17 minuten makkelijk haalbaar is. Er zijn namelijk nogal wat lopers van onze groep die de 5km kiezen (daar zouden meer punten voor de teams mee behaald kunnen worden) maar er zijn er ook - waaronder ikzelf - die de 10km gaan lopen. Maar goed, er werd stevig geknald gisteren maar na afloop was iedereen meteen weer hersteld. De komende dagen maar een beetje (loop)rust houden.
Het is de afgelopen dagen overigens rustig geweest op dit blog omdat ik druk was met andere dingen die eigenlijk, zeker niet in dit stadium, erg 'blogwaardig' zijn. Zo ben ik maar weer eens met schilderen begonnen. Dat deed ik al, vorige week en de week daarvoor waren wij - Paul, Vincent en ik - druk bezig met kleuroefeningen, acryl op grote vellen papier. Het zijn allemaal vingeroefeningen maar het proces van het schilderen, het bezig zijn an sich, is heerlijk om te doen. Maar voordat je zover bent dat je thuis achter je schildersezel gaat zitten... Daar komt wel wat voor kijken. In de eerste plaats je eigen onzekerheid: er wordt alom zulk goed werk gemaakt, wat moet ik nou nog? Bang om te mislukken kortom. Maar dat mag geen overweging zijn om het maar te laten. Integendeel, het gaat om het plezier van het schilderen, nergens anders om. Mislukken zal meer dan eens gebeuren maar daar leer je alleen maar van.
Ik heb uit de bibliotheek een aantal boeken gehaald en deze doorgebladerd, mij wat verder verdiept in technieken en kleuren. Verder heb ik nog heel wat materiaal liggen maar ben toch een aantal malen bij Goedman langsgeweest om wat extra tubetjes verf en andere spulletjes aan te schaffen. Geen goedkope hobby trouwens, dat schilderen, zeker als je met olieverf gaat werken. Maar zodra je achter je ezel gaat staan of zitten en de eerste streken op het doek zet, valt er iets van je af. Dan blijf je ook bezig.
Verder heb ik dinsdag in Het Filmhuis de film Borgman gezien. De film wordt door veel recensenten als beste Nederlandse film van dit jaar genoemd. In deze hele film zit een vreemd soort onderhuidse spanning: dat is al zo vanaf het begin waarin wij een uit zijn schuilplaats in het bos verdreven en opgejaagde zwerver, Borgman, bij een villa zien aanbellen met de vraag of hij eventjes een bad mag nemen. De rest van het verhaal zou echt te lang voeren om hier op te schrijven. In ieder geval wordt er heel geleidelijk een onzichtbaar web om de gastvrouw en haar kinderen gesponnen.
En nadat Borgman zich naderhand gladgeschoren en kortgeknipt meldt als de nieuwe tuinman, is hun lot bezegeld. Dan blijkt dat hij in feite kwartiermaker is voor zijn trawanten (een paar mannen waaronder regisseur Alex van Warmerdam en twee vrouwen) die later ten tonele verschijnen. Dan komt de film in een fase van morbide en impliciet gewelddadige scènes die gekenmerkt worden door een ongemakkelijke mix van puur cynisme en absurde humor.
Ik vond het een erg goede maar allesbehalve 'gezellige' film met een onbevredigend eind. Zo blijft het volstrekt onduidelijk wat de missie van de bende (de mannen en de twee vrouwen) was om tot hun gruweldaden te komen en in die zin vond ik de film een typisch voorbeeld van modern cynisme.
Maar eigenlijk verwoordt Dana Linssen van De Filmkrant het mooier:
"Verwacht geen conclusies, geen klassieke Hollywood 'closure'. Als de 'zij' waarvan in dat door Van Warmerdam zelf verzonnen Bijbel-citaat sprake is, hebben gedaan waarvoor ze gekomen zijn is het klaar. Waarom ze dat gedaan hebben, is waarschijnlijk net zoiets als je afvragen waarom we zijn zoals we zijn. Voor een filmmaker als Alex van Warmerdam is het voldoende om daarnaar te kijken. Met een oog dat de banaliteit, de tragiek en het absurdisme van het alledaagse ziet."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten