Meeuwen- en makrelenlopers gaan altijd door!

"De Meeuwen- en Makrelenloop gaat ALTIJD door!" Dat is het motto van het organisatieteam. Iedereen wordt geacht dit goed in zijn of haar hoofd te prenten. Vraag dus nooit en te nimmer of de M&M loop doorgaat, zeker niet in de nabijheid van een der organisatoren, want je zult met gepaste humor worden herinnerd aan bovengenoemde slogan.

"Ja maar", zal de volgende vraag zijn, 'Wat nu als het heel zacht, bijna lente-achtig weer is en geen sprake is van vorst, storm, hagel, sneeuw en ander meteorologisch ongerief?" Ook dan gaat de M&M loop door, altijd is immers altijd.

De M&M-ers van Groep 5, v.l.n.r.: Anja Rienstra, Patrick Meijer, Ilse Houtman, Hans de Putter, Eveline van Leeuwen, Jos Broekman, Dick Pak en ik (Marianne en Yvette waren op dit moment elders)

Zo kon het gebeuren dat gistermiddag een groot aantal masochistisch ingestelde lieden - bijna 700, een record, zo wist race-director Van der Spek ons te vertellen - zich hadden verzameld onder en achter het startdoek.  Mijnheer Veldkamp (vader van Bart) had de eervolle taak op zich genomen om het startschot te lossen. En hup, daar gingen we.



Voor het relatief luttele inschrijfgeld krijg je veel terug: een meeuw makreel, erwtensoep met worst en een fors stuk krokant gebakken vis. Ditmaal kregen we ook met z'n allen een gratis zonnebank erbij. In ieder geval scheen de zon op de heenweg recht in de gezichten van de lopers en, voor zover in korte broek, op de benen. En dat ruim acht kilometer lang. En op de terugweg kregen de achterbenen een beurt. Wel stond er een behoorlijk sterke wind vanuit het zuiden waardoor het zeker op de heenweg - over het strand richting Kijkduin en verder, tot even voorbij de zandmotor - toch nog hard 'bikkelen' was. Als het lukte om even mee te liften achter een brede rug of een passerend 'treintje' was dat mooi meegenomen. Dus zó'n makkie was deze editie nu ook weer niet.

Onderweg waren er mensen die ons aanmoedigden, waaronder Wim en Trudie Hartman, Robert van der Elst en Henk Kop die bovendien foto's stond te nemen. Uit ervaring weet ik dat het wel iets heeft om iedereen zo aan je voorbij te zien trekken, al dan niet getekend door de inspanningen.

Maar na het keerpunt kregen we de wind flink van achteren en dat liep toch een stuk makkelijker. Relatief dan hè, alles is relatief. Maar alleen voor mijzelf sprekend: het ging al die tijd best goed, ik kon mijn loopritme goed handhaven. Dat het voor menigeen 'geen eitje' was, deze M&M bleek wel: er waren aardig wat lopers die een stuk sneller zijn dan ik (en mij onder normale omstandigheden ruim voor blijven, zoals buurman Jan) die ik inhaalde. Het duurde toch wel een tijd voordat eindelijk de verlossende opgang in zicht kwam en eenmaal boven, op het verharde deel waar vroeger de Norfolklijn was, was het nog maar 800 meter tot aan de finish. In exact 1:32:00 kwam ik over de meet.

Ook Spartaan Ewout Ouwehand en Dick Pak hebben de buit binnen!

Een paar honderd lopers waren al in de grote hal bezig met omkleden, soep en/of gebakken vis halen. De meeste van onze Groep waren er ook al, iedereen had goed gelopen, Patrick en Marianne (tweede dame!) hadden resp. 1:15 en 1:18 gelopen, Ilse, Katelijne, Anja en Eveline zaten allemaal 'ergens tussen 1:20 en 1:26'.  Drie van onze groep kwamen na mij binnen. Maar iedereen was supertevreden, 'moe maar voldaan' zoals dat heet.

Volgend jaar weer, Deo Volente, maar aan de organisatoren zal het niet liggen, want..... (zie eerste zin van dit verslag).

En nu volgt een meer persoonlijk deel van dit weblog dat niet voor iedereen interessant zal zijn. Maar ja, het is en blijft een soort dagboek hè...

Na de Meeuwen- en Makrelenloop naar huis gefietst en even achter PC en op de bank uitgerust. Daarna ouderwetse stamppot peen en uien met suddervlees en later in de avond op de fiets naar Joop Nennie. Hij had een ouderwets gezellige spelletjesavond georganiseerd voor een paar vrienden met zowaar nog een paar andere M&M-lopers: Jacqueline van der Elst met eerdergenoemde echtvriend Robert en Frank Inklaar met zijn Ingeborg. Verder waren Paul en Marlies er.

Niet alleen vanwege de Meeuwen- en Makrelenloop en Joop Nennie was het een gezellig weekend: Vrijdag de dertiende waren wij in Alblasserdam waar oud-collega Corrie (het was in 1970 of daaromtrent maar we hebben altijd vriendschappelijk contact onderhouden) haar  zestigste verjaardag vierde. Wij werden opgehaald door een van haar collega's, de reis erheen ging redelijk voorspoedig al was het wel in 'de spits'. Eenmaal op de plaats van bestemming, was het even zoeken naar de locatie (Het Portiershuisje) maar we zijn er gekomen.

Het was gezellig, er werd gezongen en muziek gemaakt en er was een overheerlijke catering (Dunya Locante), met zeer smakelijke 'multiculturele' gerechten. Letterlijk en figuurlijk werelds.

 

 

Ook terug konden we meerijden, wij waren niet al te laat thuis. Nog even gezeten en naar gemiste programma's gekeken (Pauw en Witteman, DWDD e.d.), noch wat achter de PC gezeten om mail en FB te checken en dan naar bed.