Muzikale herinneringen (deel 1)

De laatste uren van 2013 zijn geslagen! Op de laatste dag van dit jaar een terugblik, maar een andere dan wat men gewend is. Het is geen terugblik op het afgelopen jaar, maar op de muziek waarmee ik ben opgegroeid. Niet alle muziek natuurlijk, het zijn nummers die voor mij persoonlijk op een bepaalde manier 'Signs of Time' zijn. Niet noodzakelijkerwijs de beste songs of de mooiste muziek, maar wel nummers die mij zijn bijgebleven. Of mij zo te binnen schieten. Herinneringen aan bepaalde perioden in mijn leven.

Hoewel zelf niet erg muzikaal, had ik wel muzikale ouders: mijn vader speelde piano in diverse jazz-combo's en heeft zelfs nog even meegespeeld met de Dutch Swing College Band.

Mijn moeder speelde piano en had als meisje van zestien al een kinderoperettegezelschap. Naderhand werd dat een volwassen operettegezelschap van wel veertig leden, die vele decennia lang optrad in de regio, naderhand met mijn stiefvader als zakelijk leider. Vooral veel uitvoeringen in onder meer de vroegere Dierentuin, het Congresgebouw en het gebouw van K&W dat ooit is afgebrand (ik zie nog toenmalig eigenaar Zwolsman uit zijn auto stappen en - bezorgd of tevreden?! - toekijken bij de bluswerkzaamheden, maar dit terzijde).

Mijn moeder gaf ook zangles, ik weet nog goed dat er dagelijks vele mensen over de vloer kwamen, de meesten maakten deel uit van het operettegezelschap. Na het inzingen van toonladders werd er een een uurtje liederen zongen, meestal operette, ook Schubert en liederen uit het American Songbook.

Ik had veel respect en bewondering voor wat mijn moeder deed maar operette was niet echt 'mijn' muziek. Wat als kind wel mijn muziek was weet ik niet zo goed meer, mijn ´smaak´ heeft zich pas later ontwikkeld, rond mijn puberteit. Dat zal vaak het geval zijn denk ik. Wel heb ik herinneringen aan 'De Postkoets' van The Selvera's en 'Kom van dat dak af' van Peter Koelewijn.


Ik kwam ook weleens bij mijn neef en nicht thuis destijds. Zij hadden een heuse platenspeler en ook wat plaatjes (singles), en ik wilde steeds maar weer dat nummer van The Platters horen, 'Smoke gets in Your eyes'. Prachtnummer, geweldige zang met van die dramatische uithalen, vooral op het eind.

Later, ik zat nog op de lagere school, placht ik een of twee keer de 'Louis Prima' act uit te voeren voor de klas. Dat liedje, 'Buena Sera' was romantisch en dynamisch tegelijk (voor die tijd, 1958). Het was een heel populair nummer destijds, om niet te zeggen een wereldhit. Je kon je hier lekker op uitleven!

Op de middelbare school kwam ik juist op het moment dat Cliff en Elvis op het hoogtepunt van hun roem waren. Daarna kwamen de Beatles, kort daarop The Rolling Stones. Wat ik een erg goed nummer vond destijds was 'I Want To Hold Your Hand' van The Beatles.

Ik hoorde niet tot de populaire jongens, was een ´softie´, aan de dikke kant en had een hekel aan gymnastiek. En heel onzeker op het gebied van meisjes, verliefdheden kende ik wel maar allemaal heel erg op afstand. Dat veranderde wel met de jaren. 's-Zomers ging ik naar De Katjeskelder in Oosterhout, mijn grootouders hadden daar een caravan en ik ging er heen om vakantie vieren. Rond mijn vijftiende levensjaar hoorde ik op de radio aldaar een nummer dat ik prachtig vond: 'It's Over' van Roy Orbison. Ik heb dat heel wat keren voor mij uit geneuried en gezongen.

Niet alleen in het hoogseizoen, ook tussendoor ging ik soms naar De Katjeskelder toe, op mijn Mobylette EEG tuffend van Den Haag naar Brabant. Daar vond ik, zeker later - ik was toen een jaar of zeventien, achttien - aansluiting bij een groep jongeren, vrienden en vriendinnen, velen kwamen uit Rotterdam. Daar kreeg ik veel te maken met muziek, zag bekende bandjes uit die tijd. Ik herinner mij nog een optreden van Les Baroques, en later kwam de KRO langs voor opnamen van het radioprogramma ´Everybody Happy´ dat gepresenteerd werd door Theo Stokkink. Boudewijn de Groot (foto) trad toen op en The Tornados uit Hilversum.

Maar de muziek die ik toen vooral hoorde kwam uit de jukebox van het plaatselijke café, in een vrijstaand gebouw tegenover het openluchtzwembad De Warande, waar wij ook brainbox-zanger Kaz Lux menigmaal zagen zwemmen. Als jonge puber was ik diep onder de indruk van die krachtige trotse man met zijn lange zwarte haren, dat zag je toen (1967) nog niet zoveel. Maar terug naar dat café: daar kwamen wij, dat groepje jongeren van de camping, om te biljarten en wat te drinken (toen nog cola volgens mij), en af en toe een kwartje in die jukebox. De keuze was beperkt, ik koos meestal voor 'The House of the Rising Sun' van Eric Burdon and The Animals of  'Hello Josephine' van The Scorpions.

Liedjes die mij uit die tijd ook zijn bijgebleven waren 'Ferry cross the Mersey' van Gerrie and the Pacemakers, 'Mrs. Brown You've Got A Lovely Daughter' van Hermans Hermits en 'One in the Middle' van Manfred Mann. Echt van die liedjes die blijven rondzingen in je (in ieder geval mijn) hoofd.

Maar dit blogje begint uit de hand te lopen, en we zijn pas bij de periode vóór mijn twintigste levensjaar. Beter om er toch maar een serie van te maken. In het nieuwe jaar deel twee van de muzikale herinneringen!