Ploeteren bij de Meeuwen en Makrelen Loop

Op weg naar het keerpunt (foto Arne Dutour Geerling)

Het zit er weer op voor dit jaar: de Meeuwen- en Makrelenloop. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vond het een zware editie. De meningen zijn daarover echter verdeeld, er waren ook lopers die achteraf  konden melden dat ze 'lekker' hadden gelopen.

Aan het weer lag het niet. Dat was redelijk mooi, relatief zacht en de eerder door buienradar voorspelde regen bleef uit. Maar ook dat is een subjectieve waarneming omdat Eveline, die vele minuten voor mij liep, wel degelijk regen had gevoeld. Duidelijk een geval van 'hier en daar een bui'. Heel bijzonder en bijzonder mooi was de complete, veelkleurige regenboog waarop de lopers op de terugweg getracteerd werden. Het zal mij benieuwen of er foto's zijn gemaakt van die volledige boog. maar Arne, die toeschouwer, supporter èn fotograaf was, heeft wel het eerste stuk op de plaat kunnen zetten.


Maar waar lag het dan wel aan, dat het een zware editie was? Zelf had ik een voorspoedige start en liep de eerste zes kilometer over het strand best pittig door. Maar voorbij Kijkduin kreeg je die beruchte 'zandmotor' waarbij het enige harde stukje strand langs de zee vol bobbels en kuilen zat, terwijl de rest van het strand aldaar behoorlijk zacht was, je zakte daar bij elke stap in weg. Maar goed, daar zat (of liep) iedereen mee.

Het laatste stukje voor het keerpunt begon ik het zwaar te krijgen. Bij dat punt wel nog een bekertje sportdrank aangenomen en al wandelend de terugweg aanvaard. Heel even gewandeld, een meter of dertig denk ik, want al loop je zo'n loop niet 'voor een tijd', je wilt ook weer niet tè ver terugzakken. Die terugweg viel niet mee en vooral op dat moment kreeg ik last van het superzachte zand, meer nog dan van de tegenwind. Toch op de automatische piloot doorgestiefeld, en vlak voor Kijkduin werd het strand weer 'beloopbaarder'.

Somewhere over the rainbow (foto Arne Dutour Geerling)

Uiteindelijk - met de nadruk op eindelijk - zag je in de verte een jeep staan en de lopers rechtsaf het duinpad opgaan richting Norfolkline. Teken dat het eind van het strand in zicht kwam.

Foto van Sylvia Visser

Op die terugweg waren er maar weinig lopers die mij passeerden, maar onder hen waren wel Jan en Gerdine van mijn trainingsgroep 7, zij zullen wellicht een of twee minuten voor mij zijn gefinishd. Ik kwam in 1 uur en 36 minuten over de meet, waar ik best tevreden mee was. Vier minuten 'langzamer' dan vorig jaar, maar ik hoorde dat menigeen vandaag wat langer over deze loodzware 10EM had gedaan dan de vorige keer.

Uiteraard wachtte in de hal weer de overheerlijke krokant gebakken vis en de erwtensoep, terwijl in het oranje tasje dat iedere loper in ontvangst nam de zorgvuldig ingepakte gerookte makreel zat.

Afterparty van Groep 5 in The Old Jazz (foto Eveline van Leeuwen)

Nog even met deze en gene nagepraat en vervolgens op de fiets naar The Old Jazz, waar de lopers van Groep 5 nog wat zouden 'naborrelen'. Het bier - in mijn geval Grimbergen en Texelse Skuumkopp - was daar ook best.