Maar kom, laat ik positief beginnen, zoals de zondag ook begon: alle omstandigheden zaten mee om van de City Pier City loop 2015 een onvergetelijke editie te maken. De zon scheen al vroeg in de ochtend met volle kracht en zou dat de hele dag blijven doen. Zelfs de voorspelde kille mist aan het eind van de middag bleef uit, in ieder geval tijdens de CPC.
Na de ochtend in gepaste rust te hebben doorgebracht, even gekeken bij de Bosjes van Pex of men al bezig was met het optuigen van het parcours, meteen maar eens zien hoe de benen aanvoelden: dat zat wel snor, ik had opeens goede hoop om de halve marathon ontspannen uit te lopen hoewel ik heel onzeker was of dit binnen de twee uur zou lukken. Maar goed, als je maar plezier hebt zullen we maar zeggen.
Redelijk vroeg, voor twaalf uur al, was ik bij het Malieveld. Ik wilde de 10 km zien, ook omdat aan die afstand veel Haag-vrienden deelnamen. Een gigantische rij lopers stonden in het laatste startvak dat vanaf Paviljoen Maliebaan ('de poffertjestent') tot het einde van de Koekamp strekte. Maar daarvoor, op de Koningskade, stonden nog eens een paar duizend lopers te wachten in daarvoor aangewezen vakken. Soortgelijke taferelen zouden zich later, bij de halve marathon, herhalen. Maar er was geen doorkomen aan, dus liep ik samen met Jan G. - die ik onderweg tegenkwam - naar de finishlokatie aan de korte kant van het Malieveld. Daar zouden we naderhand goed zicht hebben op de aanstormende lopers van de frontlinie.
 |
| Gigarij lopers in laatste startvak van de 10 kilometer |
En zo geschiedde: meteen maar een paar foto's gemaakt van de lopers tot ca. 54 minuten. Inderdaad liepen daar al aardig wat vrienden en goede bekenden van Haag bij. Op een gegeven moment kwamen er drommen lopers tegelijkertijd richting finish, toen vond ik het welletjes en liep naar de Haag-tent op het Malieveld waar je je tas kon neerzetten en eventueel nog kon omkleden. Om kwart over een zouden we met onze groep nog een warming up doen.
Onderweg naar die tent kwam ik opeens ten val, ik struikelde en mede door het gewicht van mijn sporttas kon ik mij niet staande houden. Resultaat: geschaafde knie en een kapotte trainingsbroek. De schade viel mee, later waste een groepsgenote mijn wond uit met spawater.
Zo omstreeks tien over twee zocht een ieder zijn of haar startvak op, zelf stond ik in 'de tweede manche', de lopers met de groene sticker op hun startnummer. Ik had mij opgegeven als 'rond de 1:55' loper', wat gebaseerd was op mijn laatste halve marathontijd (Berenloop Terschelling). Dat betekende wel dat de lopers toen minuten later van start gingen dan de toppers en snellere lopers in het vak voor ons. Dat gebeurde vrij goed op tijd, eerste de rode, daarna de groene vlag en dan starten maar!
Het parcours was exact hetzelfde als vorig jaar, via Javastraat een flink stuk door de stad en vervolgens.... enfin, zie onderstaande kaart.
Een spectaculair aantal lopers deed mee aan deze CPC, in totaal ca. 45.000 inclusief de vele duizenden lopers aan de halve marathon.
Dit bericht bevat de ervaringen onderweg van slechts één van hen, blogger dezes. Ik ging relatief rustig van start maar ook weer niet tè langzaam, lange tijd (de eerste acht kilometer) liep ik achter de 'ballonisten' waarop 1:55' en 1:50' stond, zeker niet geforceerd maar ook niet met vanzelfsprekend gemak. Al vrij snel - even na het 10 km punt bij de Bosjes van Pex - begon ik het zwaar te krijgen en dat was meteen het begin van een ware lijdensweg. Terwijl drommen lopers en loopsters mij in die tweede helft (Goudsbloemlaan, Van Boetzelaerlaan, Scheveningen) voorbijgingen was de kaars eigenlijk al bijna opgebrand. Bij elke drinkpost even mijn rust genomen en onderweg twee of drie keer een stukje gewandeld. Het was alsof ik de laatste kilometers van een hele marathon liep, zo voelde het ook. Uitgeput!
Dat ik uiteindelijk op het laatst, kreunend en steunend en pijn in mijn hele lichaam toch nog in 2 uur 2 minuten (netto) over de finish kwam, mag een wonder heten. Maar dat moet (veel) beter kunnen en ja, ook op mijn leeftijd. Laten we maar zeggen dat ik mijn dag niet had want ik heb in de voorbereiding weinig aan het toeval overgelaten. Wel had ik verkeerde schoenen aan (Asics Gel-Lyte 33): prima voor korte wedstrijdjes, dat wel. Maar - zo bleek achteraf - ze zijn voor dit uitgesproken stratenparcours niet geschikt, althans niet voor mij: zere tenen door constante druk op de voorkant en nagenoeg geen demping. Nu nog heb ik een ongemakkelijk stijvig gevoel in rug en heupen.
Hoe dan ook, volgend jaar maar eens de 10 km doen, elk jaar weer blijkt dat de 'halve' van de CPC 'niet mijn ding' is.
's Avonds was het weer gezellig want met Groep 5 hebben we lekker gegeten bij Bogor. Alle wederwaardigheden van de CPC uitgewisseld, de meesten hebben naar tevredenheid gelopen. Vanavond weer zo'n 'Day After' etentje, maar dan met Groep 7. Maar eerst straks aan het werk, want het is 'oppas-dag' vandaag!
2 opmerkingen:
"Zonder lijden, geen euforie. Ik zag je strijden, maar dat zag jij nie(t)."
Voor deze cpc had ik ook een dempende schoen gebruikt en de schoen a la Gel 33 bewust niet aangedaan. Vorig jaar moest ik ook afzien vanaf de 10 km. En nog een overeenkomst de CPC is ook niet mijn ding al was ik nu wel tevreden over mijn "trainingstijd" (1.33). volgende keer loop je weer fluitend onder de 2 uur.
Leuk verhaal!
Groet van een geïnterviewde 10 km CPC projectloper.
Een reactie posten